Wyrok Sądu Okręgowego w Gdańsku

III Ca 1234/23

SENTENCJA WYROKU

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 maja 2024 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku, Wydział I Cywilny - Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Anna Kowalska (sprawozdawca)

Sędziowie: SSO Jan Nowak

SSO Maria Wiśniewska

Protokolant: sekr. sąd. Piotr Zieliński

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2024 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa Adama Małeckiego

przeciwko Tomaszowi Kowalczykowi

o zapłatę 1500 zł

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Gdańsku

z dnia 15 marca 2024 r.,

I C 543/23

1) oddala apelację;

2) zasądza od pozwanego na rzecz powoda 450 ( czterysta pięćdziesiąt ) zł tytułem

zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Anna Kowalska, Jan Nowak, Maria Wiśniewska

Uzasadnienie

Powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kwoty 1500 zł z odsetkami i kosztami procesu, twierdząc w uzasadnieniu pozwu, że strony na sąsiadujących ze sobą działkach budowlanych zgromadziły m.in. odpowiednie ilości drucianej siatki ogrodzeniowej, przy czym pozwany, który jako pierwszy wznosił ogrodzenie swojej działki, poza własną siatką zużył w tym celu 50 metrów bieżących siatki powoda, w cenie po 30 zł za 1 metr. Pozwany uznał roszczenie pozwu do wysokości 500 zł z odsetkami, a wnosząc o oddalenie powództwa w pozostałej części zaprzeczył, by zużył omyłkowo siatkę powoda w ilości ponad 10 metrów.

Sąd Rejonowy uwzględnił w całości powództwo, ustalając w uzasadnieniu wyroku, że siatka powoda pochodziła z jednego źródła zakupu i było jej 100 metrów bieżących, pozostało zaś 50 metrów, chociaż nie zużył on jej wcale. Natomiast pozwany nabywał siatkę kilkakrotnie (częściami) zarówno do ogrodzenia działki budowlanej, jak i do ogrodzenia sadu położonego w dalszej odległości.

W apelacji, opartej na zarzutach naruszenia prawa materialnego i procesowego, pozwany wniósł o uchylenie wyroku w części uwzględniającej powództwo ponad kwotę 500 zł z odsetkami i przekazanie sprawy w tym zakresie sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania, z uwzględnieniem kosztów za instancję odwoławczą. W odpowiedzi na apelację powód wniósł o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz od pozwanego dalszych kosztów procesu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Nie istnieje - zarzucana przez skarżącego - sprzeczność z materiałem zebranym w sprawie istotnego ustalenia sądu meriti co do ilości zużytej przez pozwanego siatki powoda, co stwierdzone zostało na podstawie dowodu z przesłuchania powoda w charakterze strony, uznanego za wiarygodny. Wprawdzie pozwany, przesłuchany w charakterze strony, stwierdził, że ilość zużytej przez niego siatki powoda nie przekraczała 10 metrów, jednakże sąd pierwszej instancji, w granicach przysługującej mu swobodnej oceny dowodów (art. 233 § 1 k.p.c.), uznał jego zeznania za niewiarygodne, a stanowisko swoje w tej mierze należycie umotywował, wskazując zwłaszcza trafnie, że pozwany sam nie był dokładnie zorientowany zarówno w ogólnej ilości zakupionej przez siebie siatki, jak i jej ilości zużytej do ogrodzenia innych obiektów, a zeznania swoje dwukrotnie zmieniał (art. 233 § 1 k.p.c.). Jeśli chodzi o zarzut pozwanego, że wewnętrzna sprzeczność w treści jego zeznań wynika z błędnego ich zaprotokołowania, czego nie mógł sprostować, gdyż nie zostały mu odczytane, to utracił on prawo powoływania się na tego rodzaju uchybienie, skoro nie zgłosił stosownego zastrzeżenia w toku rozprawy (art. 162 k.p.c.).

Nie jest zasadna podstawa zaskarżenia, w zakresie której pozwany powołał nowy dowód ze świadka Jana Dąbrowskiego na okoliczność ilości posiadanej siatki, mógł on bowiem zostać powołany w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, ponieważ świadek ten - jak wynika z uzasadnienia apelacji - pomagał pozwanemu przy budowaniu ogrodzenia.

W apelacji trafnie zarzucono naruszenie prawa materialnego, przy czym błąd sądu polega na podciągnięciu (subsumcji) ustalonego stanu faktycznego pod przepis art. 415 k.c. zamiast pod przepis art. 405 k.c. Bezpodstawne wzbogacenie pozwanego kosztem powoda polega na bezpośrednim przesunięciu wartości majątkowej z majątku powoda do majątku pozwanego. Nie zachodzi przy tym zbieg (konkurencja) tego rodzaju roszczenia powoda z roszczeniem odszkodowawczym, ponieważ działanie pozwanego nie było zawinione. Mimo istnienia omówionej wyżej podstawy do zaskarżenia wyroku, wyrok ten w ostatecznym wyniku odpowiada prawu, nie ma zatem potrzeby jego uchylenia lub zmiany; wymagała jedynie korekty powołana w jego uzasadnieniu podstawa prawna rozstrzygnięcia.

Z powyższych względów i na podstawie art. 385 k.p.c. apelację, jako nieuzasadnioną, oddalono. O kosztach procesu za drugą instancję orzeczono w myśl art. 98 § 1 k.p.c.

Anna Kowalska, Jan Nowak, Maria Wiśniewska