Decyzja w sprawie umorzenia zobowiązania podatkowego

Znak: RD/432/05/2023 Warszawa, 15.03.2024

Jan Kowalski

ul. Polna 12/4

00-001 Warszawa

DECYZJA

Organ podatkowy I instancji, tj. Urząd Skarbowy Warszawa-Śródmieście, działając na podstawie art. 67a § 1 pkt 3, art. 207 w związku z art. 210 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201),

postanowił:

odmówić umorzenia ww. podatnikowi II raty łącznego zobowiązania pieniężnego za IV kwartał 2023 r. w wysokości 1250,50 zł.

UZASADNIENIE

W dniu 28.02.2024 r. do siedziby organu podatkowego wpłynęło podanie, w którym podatnik zwrócił się o umorzenie wskazanej w sentencji kwoty zobowiązania podatkowego.

W podaniu podatnik wskazał, że powodem wystąpienia do organu podatkowego jest jego trudna sytuacja finansowa.

Z uwagi na brak bardziej szczegółowych informacji, jak również nieprzedstawienie przez podatnika jakichkolwiek dokumentów potwierdzających okoliczność wskazaną w podaniu – w wezwaniu nr RD/432/02/2024 z dnia 05.03.2024 organ podatkowy wezwał podatnika do przedłożenia oświadczenia o stanie majątkowym, w którym należało podać:

1) liczbę i wiek osób, z którymi podatnik wspólnie prowadzi gospodarstwo domowe,

2) źródła i kwoty osiąganych przez ww. osoby dochodów,

3) rodzaje i kwoty stałych, comiesięcznych wydatków,

4) posiadany majątek – w tym nieruchomości, oszczędności w gotówce lub zgromadzone na rachunku bankowym,

5) nieprzewidziane wydatki, jakie podatnik poniósł w IV kwartale 2023 r.

oraz przedłożyć posiadaną dokumentację na potwierdzenie danych wskazanych w oświadczeniu.

W wezwaniu organ podatkowy wyznaczył podatnikowi czas na realizację przedmiotowego wezwania, tj. 7 dni od daty odebrania wezwania, co zgodnie ze zwrotnym potwierdzeniem odbioru nastąpiło w dniu 06.03.2024.

Podatnik w wyznaczonym terminie nie przedłożył wymaganych przez organ podatkowy informacji, jak również dokumentów na ich potwierdzenie.

Nie skorzystał również z możliwości zapoznania się z zebranym materiałem przed wydaniem decyzji, co de facto stanowiło drugą możliwość przedstawienia wnioskowanych przez organ dokumentów i informacji.

Organ podatkowy po przeprowadzeniu postępowania podatkowego stwierdził, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniała choćby jedna z dwóch ustawowych przesłanek niezbędnych do podjęcia decyzji – tj. zarówno ważny interes podatnika, jak też interes publiczny.

Ponadto organ podatkowy stwierdza, co następuje:

udzielanie pomocy w zapłacie kwot zobowiązań podatkowych (w tym polegających na umarzaniu kwot zaległych zobowiązań) – może nastąpić jedynie w przypadkach, gdy organ stwierdzi wystąpienie minimum jednej z ustawowych przesłanek, której stwierdzenie jest warunkiem koniecznym do pozytywnego rozpatrzenia wniosku podatnika.

Chodzi o wskazane w art. 67a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa przesłanki ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego.

Ponieważ ustawodawca nie zdefiniował tych pojęć, ich znaczenie należy odczytywać z rozstrzygnięć sądów administracyjnych, które w ugruntowanej linii orzeczniczej wskazały na to, jak te zwroty niedookreślone należy rozumieć.

Z przykładowych rozstrzygnięć – organ podatkowy wskazuje na znaczenie tych dwóch przesłanek zawarte w wyrokach:

1) Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12.01.2022 r. (I SA/Wa 1234/21): Kryterium „ważnego interesu podatnika” wymaga wykazania konkretnych okoliczności, które są wyjątkowe, niezależne od woli oraz sposobu postępowania podatnika i jednocześnie uniemożliwiają mu wywiązanie się z ciążących na nim obowiązków względem Skarbu Państwa. O istnieniu ważnego interesu podatnika nie decyduje subiektywne przekonanie podatnika, lecz decydować powinny kryteria zobiektywizowane, zgodne z powszechnie aprobowaną hierarchią wartości, w której wysoką rangę mają zdrowie i życie, a także możliwości zarobkowe w celu zdobycia środków utrzymania dla siebie i rodziny. Ważny interes podatnika należy rozumieć jako względy, które mogłyby zachwiać podstawami egzystencji podatnika. Trudna sytuacja majątkowa może być uznana za ważny interes podatnika, jednakże nie może być mowy o automatyzmie, który powodowałby, że każda trudna sytuacja materialna skutkowałaby zawsze udzieleniem wnioskowanej ulgi. Ważny interes podatnika musi charakteryzować się nieprzewidywalnością i niezależnością od sposobu postępowania podatnika;

2) Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 25.05.2023 r. (I SA/Kr 567/23): Przesłankę interesu publicznego interpretuje się jako dyrektywę postępowania nakazującą mieć na uwadze respektowanie wartości wspólnych dla całego społeczeństwa, takich jak sprawiedliwość, bezpieczeństwo, zaufanie obywateli do organów władzy, sprawność działania aparatu państwowego, korektę błędnych decyzji itp. Z treści art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej wynika, iż przy rozstrzyganiu spraw w przedmiocie zastosowania ulgi w spłacie zobowiązań podatkowych organy podatkowe obowiązane są rozważyć zarówno przesłankę „ważnego interesu podatnika”, jak i przesłankę „interesu publicznego”.

W przedmiotowej sprawie organ podatkowy wskazuje, że to w interesie podatnika jest uzyskanie pomocy w zapłacie zobowiązania podatkowego, co wynika również z tego, że to podatnik zwrócił się do organu podatkowego z wnioskiem.

Należy wskazać, że w trakcie przeprowadzonego postępowania podatnik miał dwukrotnie możliwość przedłożenia wskazanych przez organ dokumentów i informacji, z czego nie skorzystał.

W wysłanym do podatnika wezwaniu organ dodatkowo poinformował, że w przypadku nieuzupełnienia podania organ podatkowy podejmie decyzję na podstawie posiadanych informacji.

Tym samym należy w przedmiotowej sprawie stwierdzić (właśnie z uwagi na brak wskazanych w wezwaniu organu informacji i dokumentów) brak danych po stronie organu podatkowego do stwierdzenia wystąpienia w danej sprawie minimum jednej z dwóch powyższych przesłanek i tym samym brak podstaw do pozytywnego rozpatrzenia wniosku podatnika.

Od przedmiotowej decyzji przysługuje podatnikowi wniesienie środka zaskarżenia – odwołania do organu podatkowego II instancji (tj. do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie), za pośrednictwem organu podatkowego I instancji.

Wniesienie odwołania powinno nastąpić w terminie 14 dni od daty doręczenia przedmiotowej decyzji. W odwołaniu podatnik jest zobowiązany do wskazania:

1) zarzutów przeciw decyzji,

2) istoty i zakresu żądania będącego przedmiotem odwołania,

3) dowodów uzasadniających żądanie wskazane w odwołaniu.

W przypadku naruszenia przez podatnika wskazanego powyżej terminu na wniesienie odwołania razem z jego złożeniem w odrębnym wniosku podatnik powinien wystąpić o przywrócenie terminu na wniesienie odwołania, o ile wystąpią okoliczności wskazane przez ustawodawcę w art. 162 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.

(podpis) Anna Nowak

Otrzymują:

1. podatnik,

2. a/a