Interpretacja indywidualna prawa podatkowego

Suwałki, dnia 2023-10-26 r.

Prezydent Miasta ul. Noniewicza 7116-400 Suwałki16-400 Suwałki

Nr sprawy: Znak-PD-4711-22/23

Firma "Wagi Transportowe"ul. Polna 1215-001 BiałystokNIP: 543-210-98-76

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14j § 1 oraz art. 14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) Prezydent Miasta Suwałki stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2023-09-15 r. (data wpływu do tutejszego urzędu: 2023-09-18 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od nieruchomości, w zakresie opodatkowania budowli wagi samochodowej,

jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie

W dniu 2023-09-18 r. wpłynął do tutejszego urzędu wniosek Podatnika – Firma "Wagi Transportowe" z siedzibą w Białymstoku przy ul. Polna 12 (dalej jako Spółka lub Wnioskodawca) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: Spółka wybudowała w 2022 r. na utwardzonym placu fundament z przeznaczeniem pod instalację wagi samochodowej o nośności 60 ton. W tym samym roku waga samochodowa została zainstalowana na tym fundamencie i przyjęta do użytkowania. Wnioskodawca wyjaśnił, że urządzenie, jakim jest waga samochodowa, nie jest trwale związane z gruntem i może być w każdej chwili odłączone i zainstalowane w innym miejscu. Ponadto w piśmie Spółki wskazano, że przyjęła ona do ewidencji środków trwałych pod jedną pozycją wagę samochodową łącznie z fundamentem.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym Spółka zwróciła się z prośbą o odpowiedź na pytanie: Czy podatkowi od nieruchomości podlegają fundamenty pod urządzenie, jakim jest waga samochodowa, czy też waga samochodowa łącznie z fundamentem? Według stanowiska Wnioskodawcy, mając na uwadze przepis art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2023 r. poz. 1186 ze zm.; dalej jako pr. bud.), podatkiem od nieruchomości opodatkowany będzie jedynie fundament pod wagę. Sama waga jest urządzeniem przenośnym, które nie jest trwale związane z gruntem i może być zainstalowane w każdym innym miejscu, w związku z czym nie mieści się w definicji budowli.

Ocena stanowiska Spółki Uwzględniając przedstawiony we wniosku z 2023-09-15 r. stan faktyczny i prawny, dotyczący kwestii określenia przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości, tutejszy organ podatkowy wyjaśnia, co następuje: Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 777 ze zm.; dalej jako u.p.o.l.), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają następujące nieruchomości lub obiekty budowlane: 1) grunty, 2) budynki lub ich części, 3) budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Normatywna definicja budowli zawarta jest w art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. Zgodnie z tym przepisem budowlą jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Definicja budowli opiera się więc na pojęciu obiektu budowlanego w rozumieniu ustawy – Prawo budowlane. Zatem w celu ustalenia, czy dany obiekt („rzecz” lub „zespół rzeczy”) podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości jako budowla, należy ustalić, czy jest on obiektem budowlanym w rozumieniu prawa budowlanego. W przypadku odpowiedzi twierdzącej należy przejść do definicji budowli zawartej w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Jednocześnie zauważa się, że definicja budowli zawarta w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych jest szersza od definicji zawartej w ustawie – Prawo budowlane, ponieważ obejmuje również urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów tej ustawy, związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Definicję budowli z Prawa budowlanego – na gruncie opodatkowania podatkiem od nieruchomości – stosuje się zatem pomocniczo. Podkreśla się przy tym, że budowla w rozumieniu prawa budowlanego jest zawsze budowlą w rozumieniu prawa podatkowego. Z art. 3 pkt 1 pr. bud. wynika, że obiektem budowlanym jest: 1) budynek, 2) budowla, bądź 3) obiekt małej architektury – wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych. Odmianą obiektów budowlanych w rozumieniu prawa budowlanego są również tymczasowe obiekty budowlane zdefiniowane w art. 3 pkt 5 pr. bud. W związku z powyższym, aby określony obiekt („rzecz” lub „zespół rzeczy”) można było zaliczyć do budowli w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, konieczne jest ustalenie, czy stanowi on obiekt budowlany o danych właściwościach (niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury) albo urządzenie budowlane o określonych właściwościach, tj. związane z obiektem budowlanym i zapewniające możliwość użytkowania tego obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. W rozumieniu art. 3 pkt 3 pr. bud. budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Przedstawiona definicja budowli ma charakter otwarty, zawiera jedynie przykładowy katalog obiektów, które należy uznać za budowle. Oznacza to, że mogą istnieć także inne obiekty budowlane, które są budowlami. Zauważa się również – o czym już była mowa wyżej – iż każda budowla w rozumieniu prawa budowlanego mieści się w definicji budowli zawartej w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. Zważywszy na okoliczność, że według art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. budowlą jest także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów Prawa budowlanego, przywołać należy definicję wskazanego pojęcia na gruncie tej ostatniej ustawy. Zgodnie z art. 3 pkt 9 pr. bud. urządzeniem budowlanym jest urządzenie techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. Ustawodawca, definiując budowlę na potrzeby opodatkowania podatkiem od nieruchomości, posłużył się odesłaniem do prawa budowlanego. Z art. 3 pkt 1 pr. bud. wynika, że obiektem budowlanym jest m.in. budowla wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiona przy użyciu wyrobów budowlanych. Niemniej jednak jeszcze w poprzednim stanie prawnym trafnie wskazywano, że za obiekt budowlany należy uznać budowlę stanowiącą całość techniczno- użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami. Zatem za budowlę należy uznać wszystkie elementy składowe określonego obiektu, tj. zarówno te, które posiadają budowlany charakter (np. fundamenty), jak i nieposiadające takiego charakteru (np. maszyny i urządzenia techniczne). Jeżeli pomiędzy elementami, o których mowa wyżej, istnieje powiązanie techniczno-użytkowe, to składają się one na jeden obiekt budowlany – budowlę. Należy przy tym zwrócić uwagę, że prawo budowlane nie wyjaśnia, kiedy z taką sytuacją mamy do czynienia. Zatem, posługując się regułami wykładni językowej, a także mając na uwadze poglądy judykatury w tym zakresie, wskazuje się, iż z całością techniczno-użytkową będziemy mieć do czynienia, gdy elementy obiektu budowlanego („rzeczy” lub „zespołu rzeczy”) stanowią – jak stwierdził SN w wyroku z dnia 14 lipca 2005 r., III RN 142/04, OSNP 2006/9-10, poz. 143 – część składową jednej rzeczy złożonej, o czym rozstrzyga obiektywna ocena gospodarczego znaczenia istniejącego między nimi fizycznego i funkcjonalnego powiązania. Związek techniczny to fizyczne połączenie wynikające ze sposobu wykonania obiektu. Natomiast związek użytkowy należałoby rozumieć jako funkcjonalne powiązanie elementów, dzięki któremu mogą być one wykorzystywane do realizacji celu, dla którego powstał dany obiekt. Zatem wykazanie związku o charakterze techniczno-użytkowym pozwala na opodatkowanie podatkiem od nieruchomości – jako budowli w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. – obiektu budowlanego składającego się z części budowlanych (np. fundamenty) oraz niebudowlanych (np. maszyny i urządzenia techniczne). Nie znajduje uzasadnienia podział tego rodzaju obiektów na poszczególne elementy i opodatkowywanie podatkiem od nieruchomości jedynie części budowlanych, ponieważ wszystkie „składniki” obiektu stanowią budowlę jako całość – jedynie przy wykorzystaniu wszystkich elementów, fizycznie połączonych (np. poprzez przykręcenie), dany obiekt może realizować swoje funkcje. Reasumując, do opodatkowania podatkiem od nieruchomości budowli będącej obiektem składającym się z części budowlanych oraz niebudowlanych konieczne jest wykazanie powiązania techniczno-użytkowego pomiędzy częścią budowlaną (będącą najczęściej budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 pr. bud.) a częściami niebudowlanymi. Idąc dalej – wartość wszystkich elementów składających się na budowlę (jako całość techniczno- użytkową) powinna być brana pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania budowli związanej z prowadzeniem działalności gospodarczej. Podobne stanowisko przedstawione zostało w wyrokach: NSA z dnia 19 grudnia 2012 r., II FSK 1974/11, LEX nr 1287727; WSA w Warszawie z dnia 27 września 2012 r., III SA/Wa 525/12, LEX nr 1235301; WSA w Gliwicach z dnia 27 września 2012 r., I SA/Gl 436/12, LEX nr 1236778; NSA z dnia 8 czerwca 2012 r., II FSK 243/11, LEX nr 1212326. Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że nie ma podstaw do wyodrębnienia w obiektach budowlanych stanowiących całość techniczno-użytkową jedynie części o charakterze budowlanym i opodatkowania podatkiem od nieruchomości wyłącznie ich. Z przedstawionego przez Spółkę wniosku wynika, że wybudowała ona w 2022 r. na utwardzonym placu fundament z przeznaczeniem pod instalację wagi samochodowej o nośności 60 ton. W tym też roku waga samochodowa została zainstalowana na przedmiotowym fundamencie i przyjęta do użytkowania. Wnioskodawca podniósł też, że urządzenie, jakim jest waga samochodowa, nie jest trwale związane z gruntem i może być w każdej chwili odłączone i zainstalowane w innym miejscu; wskazał również, że Spółka przyjęła do ewidencji środków trwałych wagę samochodową łącznie z fundamentem pod jedną pozycją. Należy podkreślić, że fundament wraz z połączoną z nim wagą samochodową o nośności 60 ton stanowi obiekt składający się z części budowlanej (tj. fundamentu) oraz niebudowlanej (tj. wagi samochodowej). Nie znajduje uzasadnienia podział przedmiotowego obiektu na poszczególne elementy i opodatkowywanie podatkiem od nieruchomości jedynie części budowlanej, ponieważ wszystkie „składniki” tego obiektu stanowią budowlę jako całość. Dopiero w sytuacji zamontowania (zainstalowania) części technicznej (tj. wagi samochodowej) na fundamencie (część budowlana) dany obiekt może spełniać funkcję, dla której został wybudowany. Fundament nie jest oddzielną częścią, gdyż jest połączony technicznie i funkcjonalnie (użytkowo) z wagą samochodową. Dodatkowo potwierdza to ujęcie fundamentu wraz z połączoną z nim wagą samochodową i traktowanie ich jako całość w ewidencji środków trwałych wnioskodawcy, przez przyjęcie ww. obiektu cyt. „pod jedną pozycją”. Z brzmienia art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. w zw. z art. 3 pkt 1 i 3 pr. bud. wynika, że budowlą w rozumieniu ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest budowla (obiekt budowlany) – związana z prowadzeniem działalności gospodarczej – stanowiąca całość techniczno- użytkową wraz z instalacjami i urządzeniami, a także urządzenie budowlane związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem. Wobec powyższego fundament wraz z połączoną z nim wagą samochodową o nośności 60 ton należy zaliczyć do budowli podlegających opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości.

W związku z powyższym stanowisko Spółki przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z 2023-09-15 r. jest nieprawidłowe. Niniejsza interpretacja udzielana jest w oparciu o przepisy prawa podatkowego obowiązujące na dzień złożenia zapytania organowi podatkowemu i dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku strony.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Mickiewicza 43, 15-213 Białystok za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm. – dalej jako p.p.s.a.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 p.p.s.a.) na adres urzędu obsługującego Prezydenta Miasta Suwałki, ul. Noniewicza 71, 16-400 Suwałki, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Urzędu Miejskiego w Suwałkach na platformie ePUAP (art. 54 § 1a p.p.s.a.), w terminie 30 dni od dnia doręczenia skarżącemu niniejszej interpretacji – tj. aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 p.p.s.a.). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 p.p.s.a.). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a p.p.s.a., skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Jan KowalskiPrezydent Miasta Suwałki

Otrzymują:1. Adresat;2. aa.