Odwołanie od decyzji w sprawie podatku od towarów i usług

ul. Słoneczna 12, dnia 15 marca 2023 r.

Bright Lights Spółka Akcyjna

ul. Słoneczna 12, 00-001 Warszawa

KRS 0000123456

NIP 123-456-78-90

reprezentowana przez

radcę prawnego

Anna Nowak

Kancelaria Radcy Prawnego Anna Nowak

ul. Kwiatowa 5, 00-002 Warszawa

Dyrektor

Izby Administracji Skarbowej w Warszawie

za pośrednictwem

Naczelnika

Urzędu Skarbowego w Warszawie

ul. Krucza 1, 00-003 Warszawa

ODWOŁANIE

od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie

US.435/022/23 z dnia 28 lutego 2023 r.

w sprawie podatku od towarów i usług za I kwartał 2022 r.

Działając w imieniu Bright Lights S.A. (pełnomocnictwo w aktach sprawy), na podstawie art. 220 § 1, art. 222 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651; dalej jako o.p.), wnoszę odwołanie od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie US.435/022/23 z dnia 28 lutego 2023 r. określającej Bright Lights S.A. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za I kwartał 2022 r. w wysokości 15 450,00 zł.

Przedmiotową decyzję zaskarżam w całości i zarzucam jej:

1) naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. naruszenie:

   a) art. 122, 187 § 1, art. 191 i 199a § 1 o.p., poprzez nieprzeprowadzenie stosownego postępowania dowodowego, tj. z uwagi na:

     - nieprzesłuchanie Jana Kowalskiego, Marii Wiśniewskiej, Piotra Zielińskiego, a także

     - niezgromadzenie dowodów z dokumentów, tj. z akt postępowania podatkowego prowadzonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Krakowie i Naczelnika Urzędu Skarbowego w Katowicach dotyczących kontrahentów Odwołującej,

     - niewystąpienie do Adama Małeckiego o wydanie jednego egzemplarza umowy pożyczki,

   przez co niemożliwe było ustalenie stanu faktycznego sprawy i rozpatrzenie całości materiału dowodowego, a tym samym prawidłowe rozstrzygnięcie sprawy,

   b) art. 122, 187 § 1 i art. 191 o.p., poprzez dowolną ocenę zebranego materiału dowodowego, tj. z uwagi na przyjęcie przez organ podatkowy pierwszej instancji, wbrew zebranemu w aktach sprawy materiałowi dowodowemu, że:

     - w styczniu 2022 r. Odwołująca otrzymała zaliczkę, a nie, jak wynika ze zgromadzonych już dowodów, udzielona została jej pożyczka,

     - faktura VAT FV/2022/01/001 z dnia 10 stycznia 2022 r. nie jest związana z rzeczywistymi usługami, podczas gdy faktycznie faktura ta dotyczy wykonanych na rzecz Odwołującej usług,

   c) art. 121 § 1, art. 123 § 1 i 2 i art. 200 o.p., poprzez niewyznaczenie stronie 7-dniowego terminu wypowiedzenia się w zakresie zebranego materiału dowodowego w sprawie, przez co strona nie zgłosiła m.in. żądania przesłuchania świadka i żądania przeprowadzenia dowodów z akt innej sprawy podatkowej prowadzonej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Krakowie wobec kontrahenta podatnika, co spowodowało naruszenie zasady działania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, a także prawo czynnego udziału strony w postępowaniu podatkowym,

   d) art. 121, 122, 123, 188 i 216 o.p. poprzez niewydanie postanowienia odmawiającego przeprowadzenia zgłoszonych przez Odwołującą wniosków dowodowych, co uniemożliwiło stronie zgłoszenie kolejnych wniosków dowodowych, których powołanie byłoby uzasadnione w przypadku oddalenia zgłoszonych wniosków dowodowych, co doprowadziło do naruszenia zasady działania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, obowiązku dążenia do wyjaśnienia sprawy oraz czynnego udziału strony w postępowaniu;

2) naruszenie przepisów prawa materialnego, tj.:

   a) art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931; dalej jako u.p.t.u.), poprzez przyjęcie, że kwota wpłacona na konto Odwołującej jest zaliczką na poczet dostawy towarów, mimo że była to pożyczka dla Odwołującej, a więc nie stanowiła ona podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług,

   b) art. 29 ust. 4a u.p.t.u. oraz art. 90 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, s. 1, ze zm.; dalej jako dyrektywa 2006/112/WE) poprzez przyjęcie, że Odwołująca nie miała prawa obniżyć podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług za I kwartał 2022 r. w związku z wystawieniem i doręczeniem kontrahentowi (Fitness Club Sp. z o.o.) faktury VAT korygującej FK/2022/02/001 z dnia 15 lutego 2022 r.,

   c) art. 86 ust. 1 i 2 u.p.t.u., a także art. 168 dyrektywy 2006/112/WE, poprzez przyjęcie, że nabycie usługi polegającej na wykonywaniu robót budowlanych przez Krzysztofa Nowaka z ul. Polna 1, 00-004 Kraków nie miało miejsca, podczas gdy usługi te były wykonane na rzecz podatnika, a z wystawionej 20 stycznia 2022 r., a doręczonej Odwołującej w dniu 21 stycznia 2022 r. faktury VAT Odwołująca miała prawo odliczyć podatek od towarów i usług za I kwartał 2022 r. w całości.

Wobec powyższego wnoszę o:

1) uchylenie zaskarżonej decyzji organu pierwszej instancji i przekazanie, stosownie do art. 233 § 2 o.p., sprawy do ponownego rozpatrzenia przez ten organ z uwagi na to, że rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części, ewentualnie

2) uchylenie zaskarżonej decyzji organu pierwszej instancji i określenie wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za I kwartał 2022 r., a przed wydaniem decyzji przeprowadzenie postępowania dowodowego, tj. przesłuchanie świadków: Jana Kowalskiego, Marii Wiśniewskiej, Piotra Zielińskiego, Adama Małeckiego, Krzysztofa Nowaka, a także przeprowadzenia dowodów z dokumentów, tj. z akt postępowania podatkowego prowadzonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Krakowie i Naczelnika Urzędu Skarbowego w Katowicach.

UZASADNIENIE

Decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie US.435/022/23 z dnia 28 lutego 2023 r. w sposób rażący narusza przepisy prawa podatkowego, zarówno w zakresie postępowania podatkowego, jak i prawa materialnego. Zasadniczą kwestią rzutującą na prawidłowość decyzji jest naruszenie przepisów postępowania podatkowego, które doprowadziło do wadliwego ustalenia stanu faktycznego sprawy, a w konsekwencji wadliwego zastosowania przepisów prawa materialnego i nieprawidłowego określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za I kwartał 2022 r.

W przedmiotowej sprawie organ błędnie ustalił, że:

1) kwota 10 000,00 zł, która wpłynęła na konto bankowe Odwołującej, to zaliczka na poczet dostawy towarów i usług, podczas gdy była to pożyczka na zakup przez Odwołującą materiałów do produkcji tablic świetlnych;

2) Odwołująca nie może obniżyć podstawy opodatkowania w związku z wystawieniem korekty faktury VAT FK/2022/02/001 z dnia 15 lutego 2022 r., podczas gdy Odwołująca we właściwym czasie i w wystarczający sposób uzyskała potwierdzenie otrzymania korekty faktury VAT przez nabywcę w miesiącu lutym 2022 r.;

3) Odwołująca nie może odliczyć podatku naliczonego od zakupionych usług budowlanych wykonywanych przez Krzysztofa Nowaka, podczas gdy usługi te były wykonane, a faktura FV/2022/01/050 z dnia 20 stycznia 2022 r. potwierdza rzeczywistą transakcję.

Wskazane powyżej nieprawidłowości powodują, że zaskarżona decyzja jest wadliwa.

I. Pożyczka otrzymana od Adama Małeckiego

W zaskarżonej decyzji organ pierwszej instancji uznał, że wpłacona w dniu 10 stycznia 2022 r. na konto Odwołującej kwota 10 000,00 zł stanowi zaliczkę na poczet dostaw towarów i usług. Kwota ta według organu stanowi podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług obrót. Podstawą takiego twierdzenia jest wyciąg z rachunku bankowego, z którego wynika, że w dniu 10 stycznia 2022 r. Adam Małecki przelał na konto bankowe Odwołującej ww. kwotę, natomiast w tytule przelewu wskazano "Wpłata za materiały". Organ pierwszej instancji błędnie ustalił, że kwota ta podlega na podstawie art. 29 ust. 2 u.p.t.u. opodatkowaniu jako zaliczka.

W toku prowadzonego postępowania, mimo podnoszonych przez Odwołującą wniosków dowodowych o przesłuchanie Adama Małeckiego oraz Jana Kowalskiego - Prezesa Odwołującej, którzy uzgadniali udzielenie pożyczki Odwołującej, organ podatkowy pierwszej instancji nie poczynił żadnych czynności dowodowych w tym zakresie. Odwołująca wnosiła również o wystąpienie do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Krakowie o dokumenty zgromadzone w postępowaniu podatkowym prowadzonym wobec Adama Małeckiego w podatku od towarów i usług za okres od 1 stycznia 2022 r. do 31 marca 2022 r., a także o wystąpienie do Adama Małeckiego o wydanie jednego egzemplarza umowy pożyczki. Organ pierwszej instancji nie uwzględnił tych żądań. Tak prowadzone przez organ pierwszej instancji postępowanie w sposób jaskrawy narusza zasady prowadzenia postępowania, tj. przede wszystkim narusza zasadę działania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, wymóg podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia sprawy, prawo strony do czynnego udziału w postępowaniu, jak też wymóg zebrania i rozpatrzenia w sposób wyczerpujący całego materiału dowodowego. W konsekwencji tak prowadzone postępowanie jest obarzone dowolną oceną zabranego materiału dowodowego.

W przedmiotowej sprawie organ pierwszej instancji oparł się wyłącznie na wyciągu z rachunku bankowego, natomiast całkowicie pominął wyjaśnienia składane przez Odwołującą, a także pominął w całości wnioski dowodowe o przesłuchanie świadków i z akt postępowania podatkowego prowadzonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Krakowie. Przez pominięcie tych dowodów organ pierwszej instancji wadliwie i zupełnie dowolnie ustalił, że otrzymane przez Odwołującą od Adama Małeckiego pieniądze były zaliczką, a nie pożyczką na poczet dostaw towarów i usług, gdyż takiej dostawy nie było; Strony nie zawarły nawet takiej umowy.

Swoim postępowaniem organ podatkowy pierwszej instancji naruszył również art. 199a § 1 o.p. Przepis ten określa, że organ podatkowy, dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności. Przepisu tego organ podatkowy przy wydawaniu zaskarżonej decyzji nie uwzględnił.

Ponadto organ pierwszej instancji, opodatkowując pożyczkę jako zaliczkę, naruszył w sposób rażący art. 29 ust. 2 u.p.t.u. Fakt otrzymania przez Odwołującą kwoty 10 000,00 zł jako pożyczki nie powoduje u Odwołującej powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług. W wyniku wadliwego ustalenia polegającego na tym, że kwotę 10 000,00 zł potraktowano jako zaliczkę na poczet dostaw towarów i usług, zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku od towarów i usług za I kwartał 2022 r. zawyżono o kwotę 1 600,00 zł.

II. Prawo do uwzględnienia obniżenia podstawy opodatkowania za I kwartał 2022 r. dotyczące faktury VAT korygującej FK/2022/02/001 z dnia 15 lutego 2022 r.

W lutym 2022 r. Odwołująca sprzedała Fitness Club Sp. z o.o. urządzenia do ćwiczeń i wyposażenia siłowni. Na potwierdzenie tego wystawiono fakturę VAT FV/2022/02/005 z dnia 05 lutego 2022 r. na kwotę netto 20 000,00 zł + 4 200,00 zł podatku od towarów i usług. W dniu 10 lutego 2022 r. Fitness Club Sp. z o.o. zwróciła część wydanych towarów, wskazując, że nie odpowiadają one umowie. Wartość tych towarów wyniosła 5 000,00 zł netto + 1 050,00 zł podatku od towarów i usług. W związku z tym, że był to uzasadniony zwrot, stosownie do art. 29 ust. 4a u.p.t.u. podatnik wystawił fakturę VAT korygującą FK/2022/02/001 z dnia 15 lutego 2022 r. Faktura ta została przesłana Fitness Club Sp. z o.o. za pośrednictwem Poczty Polskiej listem poleconym, a także na adres email [email protected] ujawniony w CEIDG. Przesyłka zawierała fakturę przesłaną za pośrednictwem Poczty Polskiej i nie została podjęta w terminie. Natomiast Odwołująca otrzymała potwierdzenie drogą mailową, że faktura przesłana mailem została odebrana przez Fitness Club Sp. z o.o. Organ podatkowy nie uwzględnił tego potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez Fitness Club Sp. z o.o. z dnia 15 lutego 2022 r. w formie elektronicznej ani nie uwzględnił danych z odpisu z CEIDG dotyczących adresu siedziby i adresu email Fitness Club Sp. z o.o. Nie przesłuchał też, zgodnie z wnioskiem Odwołującej, Marii Wiśniewskiej - Księgowej ani Piotra Zielińskiego - Handlowca Odwołującej, którzy posiadają wiedzę co do tej transakcji. Ponadto Odwołująca domagała się zgromadzenia w aktach sprawy akt postępowania kontrolnego przeprowadzonego przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w Katowicach, z którego wynika, że Fitness Club Sp. z o.o. - na skutek odebrania faktury w formie elektronicznej - uwzględniła w swoich rozliczeniach za I kwartał 2022 r. korektę faktury VAT.

W wyniku wadliwie przeprowadzonego postępowania podatkowego, nie dochowując obowiązku działania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, obowiązku podjęcia wszelkich niezbędnych działań w celu wyjaśnienia stanu faktycznego, jak też zebrania materiału dowodowego, organ pierwszej instancji dokonał oceny materiału dowodowego i ocena ta w tej sytuacji jest dowolna. Organ podatkowy pierwszej instancji odmówił uwzględnienia korekty faktury w rozliczeniu za I kwartał 2022 r. wbrew przepisom prawa.

Przepis art. 29 ust. 4a u.p.t.u. w stanie prawnym obowiązującym w 2022 r. określa, że w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, podatnik dokonuje obniżenia podstawy opodatkowania pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przy wykładni tego przepisu nie można pominąć art. 90 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym w przypadku anulowania, wypowiedzenia, rozwiązania, całkowitego lub częściowego niewywiązania się z płatności lub też w przypadku obniżenia ceny po dokonaniu dostawy, podstawa opodatkowania jest stosownie obniżana na warunkach określonych przez państwa członkowskie. Na podstawie tego przepisu i ogólnych zasad dyrektywy 2006/112/WE oraz art. 29 ust. 4a u.p.t.u. wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. TSUE w wyroku z dnia 15 września 2016 r. w sprawie C-277/14 [FIRMA] v. [FIRMA], LEX nr 2114538, uznał, że wymóg, polegający na uzależnieniu obniżenia podstawy opodatkowania wynikającej z pierwotnej faktury od posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania korekty faktury doręczonego przez nabywcę towarów lub usług, mieści się w pojęciu warunków, o których mowa w art. 90 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE. Jednakże TSUE zaznaczył, że jeżeli uzyskanie przez podatnika, będącego dostawcą towarów lub usług, tego rodzaju potwierdzenia jest w rozsądnym terminie niemożliwe lub nadmiernie utrudnione, to nie można mu odmówić wykazania przed organami podatkowymi danego państwa członkowskiego przy użyciu innych środków, po pierwsze, że dochował on należytej staranności w okolicznościach danej sprawy celem upewnienia się, że nabywca towarów lub usług jest w posiadaniu korekty faktury i że zapoznał się z nią, oraz po drugie, że dana transakcja została w rzeczywistości zrealizowana na warunkach określonych w owej korekcie faktury.

W przedmiotowej sprawie Odwołująca pod każdym względem wypełniła ten obowiązek, fakturę przesłała bowiem pocztą (przesyłką poleconą) na adres Fitness Club Sp. z o.o., a także wysłała fakturę VAT za pośrednictwem poczty elektronicznej, która to przesyłka została odebrana przez Fitness Club Sp. z o.o. Według Odwołującej dochowała ona wszelkich obowiązków wynikających z art. 29 ust. 4a u.p.t.u. w związku ze stosownymi przepisami dyrektywy 2006/112/WE. W związku z ww. orzeczeniem TSUE organ podatkowy, stosując art. 29 ust. 4a u.p.t.u., miał obowiązek dokonać jego wykładni celowościowej, przepis ten został bowiem wprowadzony w celu wykonania na gruncie prawa krajowego przepisów dyrektywy 2006/112/WE, a ww. wyrok TSUE przesądza o sposobie dokonywania wykładni. W efekcie wadliwe działanie organu doprowadziło do zawyżenia wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za I kwartał 2022 r. o kwotę 1 050,00 zł.

III. Odliczenie podatku od towarów i usług od zakupionych robót budowlanych na podstawie faktury VAT FV/2022/01/050 z dnia 20 stycznia 2022 r.

Ponadto w zaskarżonej decyzji organ pierwszej instancji zakwestionował odliczenie podatku naliczonego z faktury VAT FV/2022/01/050 z dnia 20 stycznia 2022 r. na kwotę 3 000,00 zł netto + 630,00 zł podatku od towarów i usług. Faktura ta dotyczy usług malowania ścian przeprowadzonych w siedzibie Odwołującej, zakończonych w dniu 19 stycznia 2022 r., czego organ nie kwestionuje. Jednakże z treści faktury VAT wystawionej przez Krzysztofa Nowaka wynika, że faktura ta dotyczy "usług remontowych". Wobec tego organ pierwszej instancji uznał, że faktura ta nie dokumentuje rzeczywiście wykonanych prac malarskich. Na tej podstawie organ odmówił prawa do odliczenia podatku z tej faktury w kwocie 630,00 zł, w związku z czym wyłączono tę kwotę za I kwartał 2022 r. z kwoty podatku naliczonego podlegającego odliczeniu od podatku należnego.

Odwołująca nie może zgodzić się z takimi ustaleniami, nie ma bowiem wątpliwości, że prace malarskie zostały wykonane na rzecz Odwołującej przez Krzysztofa Nowaka, a jednocześnie brak jest podstaw do przyjęcia, że osoba ta wykonywała inne usługi remontowe na rzecz Odwołującej. W tym zakresie organ podatkowy pierwszej instancji nie przeprowadził faktycznie postępowania wyjaśniającego, a zebrany w sprawie materiał dowodowy, tj. umowa o wykonanie usług malarskich oraz faktura VAT FV/2022/01/050, nie daje podstaw do przyjęcia, że wskazana w tej fakturze usługa nie została wykonana.

Organ podatkowy pierwszej instancji miał obowiązek, kwestionując wykonanie usługi przez Krzysztofa Nowaka, przesłuchać świadków związanych z firmą Krzysztofa Nowaka i jego samego. Natomiast fakt, że wykonywana usługa inaczej została nazwana w umowie, a inaczej w fakturze VAT, nie może być podstawą do odebrania Odwołującej prawa do odliczenia podatku naliczonego z tej faktury VAT. Swoim działaniem organ podatkowy pierwszej instancji naruszył więc zasady postępowania podatkowego co do działania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, obowiązek dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, obowiązek zebrania materiału dowodowego, a ocena organu co do tego faktu jest w sposób oczywisty dowolna. Efektem tego wadliwego ustalenia organu podatkowego pierwszej instancji jest zawyżenie wysokości zobowiązania podatkowego z tytułu podatku od towarów i usług za I kwartał 2022 r. o kwotę 630,00 zł.

IV. Inne naruszenia postępowania podatkowego

Stosownie do art. 200 o.p. organ podatkowy miał obowiązek wyznaczyć stronie 7-dniowy termin do wypowiedzenia się w zakresie zebranego materiału dowodowego. Mimo tego obowiązku, organ podatkowy nie wyznaczył stronie tego terminu. W wyniku tego Odwołująca nie mogła wskazać organowi, jakie dowody powinny zostać dodatkowo przeprowadzone przed wydaniem decyzji.

Ponadto organ podatkowy pierwszej instancji w ogóle nie wypowiedział się przed wydaniem decyzji co do przeprowadzenia dowodów zgłoszonych przez Odwołującą w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego. Odwołująca była więc całkowicie zaskoczona faktem, że bez przeprowadzenia tych dowodów organ podatkowy wydał zaskarżoną decyzję. Przez ten fakt organ podatkowy pierwszej instancji uniemożliwił Odwołującej zgłoszenie wniosków o przeprowadzenie dowodów uzupełniających, a także precyzyjne wyjaśnienie przyczyn zgłoszenia dowodów, których organ podatkowy nie chciał przeprowadzić.

Tym samym organ podatkowy pierwszej instancji tymi naruszeniami uchybił prawu udziału strony w postępowaniu podatkowym, jak też przez swoje działanie naruszył zaufanie do organów podatkowych.

Podsumowując, należy wskazać, że organ podatkowy w sposób wadliwy przeprowadził postępowanie dowodowe, przez co zupełnie wypaczył stan faktyczny sprawy. Stąd przyjęte ustalenia są dowolne i naruszają podstawowe zasady postępowania, a w konsekwencji zaskarżoną decyzją organ podatkowy pierwszej instancji naruszył przepisy prawa materialnego. W wyniku tych wadliwych ustaleń wysokość zobowiązania podatkowego za I kwartał 2022 r. została zawyżona o kwotę 3 280,00 zł, a wysokość prawidłowo ustalonego zobowiązania podatkowego za I kwartał 2022 r. z tytułu podatku od towarów i usług powinna wynosić 12 170,00 zł.

Anna Nowak

radca prawny