Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

I SA/Wr 1234/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 listopada 2023 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny

w Warszawie w składzie

następującym:

Przewodniczący sędzia WSA Anna Kowalska

Sędziowie sędzia WSA del. Jan Nowak

sędzia WSA Maria Wiśniewska

(sprawozdawca) Protokolant

specjalista Piotr Zieliński

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2023 r. sprawy

ze skargi Jana Brzęczyszczykiewicza

na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie z dnia

10 września 2023 r. nr 123456789/2023

w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego

od osób fizycznych za 2020 r. od dochodów

nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach

przychodów

1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję

Naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia

15 lipca 2023 r. nr 987654321/2023;

2) stwierdza, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane

w całości;

3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie

na rzecz Jana Brzęczyszczykiewicza kwotę 1234 zł (słownie: jeden tysiąc dwieście trzydzieści cztery)

tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z 10 września 2023 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej

w Warszawie utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Warszawie

z 15 lipca 2023 r. ustalającą Janowi Brzęczyszczykiewiczowi

(dalej: „Skarżący”) wysokość zryczałtowanego podatku

dochodowym od osób fizycznych za 2020 r., od dochodów

nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach

przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych,

w kwocie 50000 zł. W podstawie prawnej obu decyzji

wskazano przepisy art. 20 ust. 3 i art. 30 ust. 1 pkt 7 ustawy

z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych

(t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2677).

Z akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w Warszawie,

postanowieniem z 10 maja 2023 r. wszczął wobec

Skarżącego postępowanie podatkowe za 2020 r. w sprawie

ustalenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym

od osób fizycznych z nieujawnionych źródeł przychodów

lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jednocześnie postępowanie takie wszczęto wobec jej męża

Andrzeja Brzęczyszczykiewicza. Organ ustalił, że Państwo Brzęczyszczykiewiczowie ponosili wydatki

w 2020 r. na zasadzie wspólności majątkowej.

W uzasadnieniu ww. decyzji z 15 lipca 2023 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego

w Warszawie stwierdził, że Państwo Brzęczyszczykiewiczowie ponieśli

wydatki, w łącznej wysokości 200000 zł, w tym

na składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości

2000 zł, zaliczki na podatek dochodowy w wysokości

5000 zł, koszty utrzymania w kwocie 50000 zł, koszty

sporządzenia przedwstępnej umowy sprzedaży aktem

notarialnym z 1 lutego 2020 r. Rep. A nr 1234/2020 i zaliczkę

przekazaną na poczet ceny zakupu w kwocie 20000 zł,

zakup nieruchomości na podstawie aktu notarialnego Rep. A nr 5678/2020

z 15 marca 2020 r. w kwocie 100000 zł,

koszty sporządzenia aktu notarialnego Rep. A nr 5678/2020

w kwocie 1000 zł, koszty sporządzenia

przedwstępnej umowy sprzedaży aktem notarialnym Rep. A nr 7890/2020

z 1 kwietnia 2020 r. w kwocie 500 zł, umowę

przeniesienia własności niezabudowanej działki gruntu

na podstawie aktu notarialnego Rep. A nr 9012/2020

w kwocie 10000 zł wraz z kosztami jego sporządzenia

w kwocie 200 zł. Na pokrycie poniesionych w 2020 r. wydatków organ przyjął przychody, w łącznej kwocie

100000 zł, z tytułu emerytury/renty krajowej Skarżącej

w kwocie 20000 zł, sprzedaży przez jej męża samochodu

w kwocie 30000 zł, nadpłaty z zeznania PIT-37 za 2019 r.

w kwocie 10000 zł, ustalonej nadwyżki przychodów nad

wydatkami za 2019 r. w wysokości 40000 zł.

W ocenie organu, suma poniesionych w 2020 r. wydatków,

w kwocie 200000 zł, nie znajduje pokrycia w mieniu

zgromadzonym przez Skarżącą i jej małżonka w ww. roku

i w latach wcześniejszych, pochodzącym z przychodów

opodatkowanych bądź wolnych od opodatkowania, które

wyniosły 100000 zł. Tym samym zobowiązanie

podatkowe w zryczałtowanym podatku dochodowym

od osób fizycznych za 2020 r., od połowy kwoty 100000 zł, po zaokrągleniu wyniosło 50000 zł.

W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżąca wniosła o jej

uchylenie, zarzucając jej naruszenie art. 20 ust. 3

ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, art. 121, 122 § 1, art. 187 (błędnie wskazany

jako „197”), art. 188 § 1 i art. 191 ustawy z 29 sierpnia 1997 r.

Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651),

art. 2 Konstytucji RP.

W uzasadnieniu decyzji z 10 września 2023 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie wskazał, że z treści art. 9 ust. 1,

art. 10 ust. 1 pkt 9, art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu

obowiązującym w 2020 r. wynika, że punktem wyjścia

do ustalenia faktu uzyskania przez podatnika przychodu

nieznajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach

przychodu lub pochodzącego ze źródeł nieujawnionych jest

poniesienie przez niego w roku podatkowym określonych

wydatków, względnie zgromadzenie w tymże czasie

określonego mienia.

Zdaniem organu, materiał zgromadzony w toku całego

postępowania pozwala na stwierdzenie, że w zakresie

dotyczącym poniesionych w roku podatkowym wydatków,

w sposób nie budzący wątpliwości Naczelnik Urzędu Skarbowego

dokonał ustaleń dotyczących poniesionych

przez Skarżącą wraz z małżonkiem wydatków łącznie

w kwocie 200000 zł.

Odnosząc się do kwestii rachunków bankowych, organ

stwierdził, że w zaskarżonej decyzji prawidłowo nie uznano

środków zgromadzonych na nich, jako pochodzących

ze źródeł opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania,

gdyż nie wynikało to ze zgromadzonego materiału

dowodowego, w tym ze szczegółowej analizy osiąganych

przez Skarżącą dochódó