Postanowienie o przedłużeniu tymczasowego aresztowania

Prawo

karne

Kategoria

postanowienie

Klucze

materiał dowodowy, podejrzany, postanowienie, postępowanie karne, przedłużenie tymczasowego aresztowania, przestępstwo, sąd, zarzut, środek zapobiegawczy

Postanowienie o przedłużeniu tymczasowego aresztowania jest dokumentem wydawanym przez sąd w celu przedłużenia czasu, na jaki podejrzany może zostać zatrzymany przed rozprawą sądową lub wyrokiem kończącym postępowanie karne. W decyzji uwzględniane są przesłanki, takie jak istnienie uzasadnionych podejrzeń o popełnienie przestępstwa i potrzeba kontynuowania śledztwa.

Sygn. akt II K 123/23

22.08.2024 r.

POSTANOWIENIE

Sąd Rejonowy w Warszawie w Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Anna Kowalska

Protokolant: Sekretarz Sądowy Jan Nowak

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście Jana Wiśniewskiego

po rozpoznaniu w sprawie przeciwko Janowi Zielińskiemu

podejrzanemu o przestępstwa z art. 278 § 1 kk, 286 § 1 kk

z wniosku Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście z dnia 20.08.2024 r.

w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania,

na podstawie art. 263 § 2 kpk

postanawia

przedłużyć okres tymczasowego aresztowania podejrzanego Jana Zielińskiego s. Adama i Marii zd. Nowak, ur. 15.05.1980 r. w Krakowie - do dnia 20.11.2024 r.

UZASADNIENIE

Podejrzany Jan Zieliński stoi pod zarzutem popełnienia szeregu przestępstw, w tym z art. 278 § 1 kk i 286 § 1 kk. Przesłanki, które stały się podstawą zastosowania środka zapobiegawczego wobec podejrzanego istnieją w dalszym ciągu.

Zebrane przeciwko Janowi Zielińskiemu dowody, a w szczególności wyjaśnienia samego podejrzanego, który przyznał się w części do popełnienia zarzucanego mu przestępstwa z art. 278 § 1 kk, jak również opinia biegłego po dokonanej u pokrzywdzonej obdukcji wskazująca na obrażenia ciała oraz sposób ich powstania korespondujące z dokonanym przez świadków opisem zdarzeń obciążającym Jana Zielińskiego - zgodnie z dyspozycją art. 258 § 1 kpk - dostatecznie uprawdopodobniają fakt popełnienia przez podejrzanego zarzucanych mu przestępstw. Na obecnym etapie postępowania, co oczywiste, Sąd nie przesądza o winie podejrzanego, a jedynie na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ocenia, czy jego sprawstwo jest uprawdopodobnione.

Janowi Zielińskiemu zarzuca się m.in. popełnienie czynu z art. 286 § 1 kk, zagrożonego karą od 3 lat do 15 lat pozbawienia wolności, z możliwością obostrzenia kary z uwagi na fakt, iż zarzucany Janowi Zielińskiemu czyn został popełniony w warunkach recydywy. Podobnie w odniesieniu do zarzucanego podejrzanemu przestępstwa z art. 278 § 1 kk.

Możliwość orzeczenia tak surowych kar skutkuje obawą utrudniania postępowania przez podejrzanego poprzez mataczenie przed organami wymiaru sprawiedliwości. Wprawdzie grożąca wysoka kara pociąga za sobą takie domniemanie z mocy prawa i jest samoistną przesłanką zastosowania środka izolacyjnego, niezależnie od faktycznych działań podejmowanych przez podejrzanego, jednakże należy mieć na uwadze również to, iż w toku niniejszego postępowania Jan Zieliński usiłował nakłonić do składania fałszywych zeznań osoby, które były świadkami zarzucanych mu czynów.

Wskazać należy także, iż analiza akt sprawy w sposób jednoznaczny dowodzi, że materiał dowodowy zgromadzony dotychczas w toku postępowania przygotowawczego wymaga dalszego uzupełnienia.

Z tych względów Sąd uznał, że jedynym środkiem zapobiegawczym, który zabezpieczy prawidłowy tok postępowania karnego, jest tymczasowe aresztowanie. Żaden inny środek zapobiegawczy łagodniejszego rodzaju, na obecnym jego etapie, nie daje takiej gwarancji.

W ocenie Sądu wobec podejrzanego nie zachodzą warunki zawarte w art. 259 kpk skutkujące zmianą lub uchyleniem tymczasowego aresztowania, ponieważ ani stan zdrowia Jana Zielińskiego, ani też jego sytuacja rodzinna nie stanowią przeciwwskazań do dalszego stosowania izolacyjnego środka zapobiegawczego.

Z uwagi na powyższe należało postanowić jak w sentencji.

Sędzia Sądu Rejonowego

Anna Kowalska

Podsumowując, postanowienie o przedłużeniu tymczasowego aresztowania ma na celu zapewnienie ciągłości procesu sądowego oraz ochronę społeczeństwa przed ewentualnymi niebezpiecznymi osobami. Jest to ważne narzędzie w zapobieganiu ucieczkom podejrzanych, wpływaniu na świadków czy także ukrócaniu dowodów w sprawie karnych.