Postanowienie o stwierdzenie nieważności orzeczenia

III K 123/23 dnia 24 maja 2023 r.

POSTANOWIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie VI Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący: Jan Kowalski

Protokolant: Anna Nowak

w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie Adama Wiśniewskiego

po rozpoznaniu w dniu 23 maja 2023 r. w Warszawie

na posiedzeniu

sprawy z wniosku Stefana Zielińskiego

o stwierdzenie nieważności orzeczenia w trybie ustawy z dnia 23 lutego 1989 r. o uznaniu zanieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległegobytu Państwa Polskiego

postanawia

1. Na podstawie art. 1 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1989 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. z 1989 r. poz. 50) stwierdzić nieważność wyroku Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 15 marca 1950 r., sygn. akt II K 25/50 oraz wyroku Sądu Wojewódzkiego w Warszawie z dnia 10 kwietnia 1950 r., sygn. akt III K 120/50 wydanych wobec wnioskodawcy Stefana Zielińskiego.

2. Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 23 lutego 1989 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego kosztami postępowania obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca Stefan Zieliński wystąpił do tut. Sądu o stwierdzenie nieważności wyroku SąduRejonowego w Warszawie z dnia 15 marca 1950 r., sygn. akt II K 25/50, na podstawie któregozostał uznany za winnego popełnienia czynu z art. 1 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. oprzestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy Państwa i skazany na karę 3 latwiezienia oraz zasądzono od niego koszty postępowania w kwocie 100 zł.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca Stefan Zieliński został oskarżony przez Prokuraturę Rejonową w Warszawie wsprawie II K 25/50 o popełnienie przestępstwa z art. 1 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. oprzestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy państwa polegającego na tym, żew okresie od stycznia 1950 r. do dnia 10 lutego 1950 r. w Warszawie sporządzał w celurozpowszechniania, rozpowszechniał oraz przechowywał pisma zawierające fałszywe wiadomości ostosunkach między państwem a kościołem, które mogły wyrządzić istotną szkodę interesom PaństwaPolskiego i obniżyć powagę jego naczelnych organów. Następnie wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia15 marca 1950 r. w sprawie II K 25/50 Stefan Zieliński został uznany za winnego popełnieniaczynu z art. 1 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych wokresie odbudowy Państwa i skazany na karę 3 lat wiezienia, na poczet, której zaliczono mu okrestymczasowego aresztowania od dnia 10 lutego 1950 r. oraz zasadzono od niego koszty postępowaniaw kwocie 100 zł.

Sąd Wojewódzki w Warszawie wyrokiem z dnia 10 kwietnia 1950 r. w sprawie Stefana Zielińskiegosygn. akt III K 120/50 z powodu rewizji założonej przez obrońcę oskarżonego od wyroku SąduRejonowego w Warszawie z dnia 15 marca 1950 r. w sprawie II K 25/50 zmienił zaskarżonywyrok w części dotyczącej wymiaru kary w ten sposób, że za czyn z art. 1 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy państwa skazał StefanaZielińskiego na karę 24 miesięcy więzienia, w pozostałej części utrzymał zaskarżony wyrok wmocy, oraz zasądził od oskarżonego koszty postępowania rewizyjnego i wymierzył mu opłatę wkwocie 50 zł. Stefan Zieliński został zwolniony z wiezienia w dniu 10 kwietnia 1952 r.

Dowód: postanowienie o tymczasowym aresztowaniu z dnia 10 lutego 1950 r. wydane przezProkuraturę Rejonową w Warszawie, postanowienie o przedłużeniu tymczasowego aresztowania zdnia 10 marca 1950 r., z dnia 10 kwietnia 1950 r., z dnia 10 maja 1950 r., doręczenie odpisu aktuoskarżenia z dnia 20 lutego 1950 r., wezwanie na rozprawę do Sądu Rejonowego w Warszawie,wyrok Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 15 marca 1950 r. w sprawie II K 25/50 z jegouzasadnieniem, na którym na stronie końcowej figuruje oryginalna pieczęć Sądu Rejonowego wWarszawie, karta zwolnienia z więzienia z dnia 10 kwietnia 1952 r., zawiadomienie orozprawie w Sądzie Wojewódzkim w Warszawie w sprawie III K 120/50, zawiadomienieadresowane do Zakładów Metalowych w Warszawie, wyrok Sądu Wojewódzkiego w Warszawie wsprawie III K 120/50 z uzasadnieniem, na którym na ostatniej stronie druku uzasadnienia figurujeoryginalna pieczęć Sądu Wojewódzkiego w Warszawie.

Opisanym wyżej dowodom Sąd dał wiarę w całości, nie znajdując podstaw do kwestionowaniaich autentyczności bądź prawdziwości zawartych w nich treści tym bardziej, że pozostawały onezgodne z zeznaniami samego wnioskodawcy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Wniosek zasługiwał na uwzględnienie.

Czyn przypisany wnioskodawcy Stefanowi Zielińskiemu wyrokiem Sądu Rejonowego w Warszawie zdnia 15 marca 1950 r. w sprawie II K 25/50 bezspornie był związany z działalnością na rzeczniepodległego bytu Państwa Polskiego, działalność wnioskodawcy miała charakterniepodległościowy a jej celem była walka o rzeczywistą niepodległość Polski. Powyższe orzeczeniezostało wydane przez polski organ wymiaru sprawiedliwości w okresie od 22 lipca 1944 r. do31 grudnia 1989 r., zachodzą zatem przesłanki do stwierdzenia jego nieważności, wymienione w art. 1ust. 1 ustawy z dnia 23 lutego 1989 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osóbrepresjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. z 1989 r. poz.50).

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 1 ust. 1 w zw. z art. 2 ust. 1 powołanej ustawynależało orzec, jak w punkcie 1. postanowienia.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie 2. postanowienia, na podstawie przepisów tamprzytoczonych.

Jan Kowalski