Postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego

Prawo

karne

Kategoria

postanowienie

Klucze

brak przestępstwa, dokumentacja medyczna, lekarze, odpowiedzialność karne, opinia biegłych, postępowanie przygotowawcze, prokurator, umorzenie, śledztwo

Postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego jest dokumentem wydawanym przez organy ścigania w celu zakończenia procesu dochodzenia w sprawie określonej w trakcie postępowania przygotowawczego. W ramach postanowienia organ podejmujący decyzję stwierdza, że nie ma podstaw do wszczęcia procesu sądowego, co skutkuje umorzeniem postępowania i zakończeniem sprawy. Jest to istotny etap w administracyjnym procesie karnym, który determinuje dalsze kroki podejmowane w dążeniu do ustalenia sprawiedliwości.

Warszawa, dnia 25.08.2023

Prokuratura Rejonowaw Warszawie

ul. Marszałkowska 123

PR 1 Ds. 1234/23

Postanowienieo umorzeniu postępowania przygotowawczego

Jan Kowalski – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Warszawie,

po zapoznaniu się z materiałami śledztwa o sygn. akt PR 1 Ds. 1234/23 w sprawie narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu Anny Nowak przez personel medyczny Szpitala Miejskiego nr 1 w Warszawie, Oddziału Chirurgii Ogólnej – na którym ciążył obowiązek opieki – poprzez nieprawidłowe podanie leku, co doprowadziło do wstrząsu anafilaktycznego i nieumyślnego spowodowania jej śmierci w dniu 15.07.2023 – tj. o czyn z art. 155 § 2 k.k. w zb. z art. 160 k.k. w zw. z art. 155 § 1 k.k.

na podstawie art. 322 § 1 pkt 1 k.p.k. i art. 329 § 1 k.p.k.

postanowił:

1. umorzyć śledztwo w sprawie zaistniałego w okresie od 01.07.2023 do 15.07.2023 w Warszawie na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu Anny Nowak przez personel medyczny Szpitala Miejskiego Nr 1 w Warszawie, Oddziału Chirurgii Ogólnej – na którym ciążył obowiązek opieki – poprzez nieprawidłowe podanie leku, co doprowadziło do wstrząsu anafilaktycznego i nieumyślnego spowodowania jej śmierci w dniu 15.07.2023 – tj. o czyn z art. 155 § 2 k.k. w zb. z art. 160 k.k. w zw. z art. 155 § 1 k.k. – wobec stwierdzenia, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego (art. 322 § 1 pkt 1 k.p.k.).

2. oryginały dokumentacji medycznej dotyczącej Anny Nowak zwrócić uprawnionym podmiotom leczniczym, tj. Szpitalowi Miejskiemu nr 1 w Warszawie – Oddział Chirurgii Ogólnej oraz Oddział Intensywnej Terapii, Przychodni Lekarskiej "Zdrowie" w Warszawie, Laboratorium Medycznemu "Diagnoza" w Warszawie.

Uzasadnienie

Prokuratura Rejonowa w Warszawie Wydział I

prowadziła śledztwo w sprawie zaistniałego w okresie od 01.07.2023 do 15.07.2023 w Warszawie narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu Anny Nowak i nieumyślnego spowodowania jej śmierci w dniu 15.07.2023, tj. o czyn z art. 155 § 2 k.k. w zb. z art. 160 k.k. w zw. z art. 155 § 1 k.k.

W toku postępowania ustalono następujący stan faktyczny:

Anna Nowak (lat 65) w okresie od 01.07.2023 do 15.07.2023 była hospitalizowana na Oddziale Chirurgii Ogólnej Szpitala Miejskiego nr 1 w Warszawie. Do oddziału tego została przyjęta planowo, celem usunięcia wyrostka robaczkowego. W związku z przeprowadzonym badaniem krwi, w trakcie którego stwierdzono podwyższone OB, wykonano tomografię komputerową, która wykazała zapalenie wyrostka robaczkowego. Dlatego też pacjentkę zakwalifikowano do zabiegu appendektomii.

W dniu 05.07.2023 wykonano zabieg appendektomii. Z powodu wysokiej gorączki i bólu brzucha w badaniu USG jamy brzusznej wykonano laparoskopię diagnostyczną (…). W dniu 15.07.2023 o godz. 14:00 nastąpił zgon Anny Nowak w mechanizmie wstrząsu anafilaktycznego.

W toku śledztwa przeprowadzono sekcję zwłok, przesłuchania świadków i uzyskano opinię biegłych. Z opinii biegłych z Zakładu Medycyny Sądowej wynikało, że do zgonu Anny Nowak doszło w mechanizmie wstrząsu anafilaktycznego, która rozwinęła się w następstwie podania antybiotyku, u osoby z alergią na penicylinę.

W ramach postępowania zgromadzono pełną dokumentację medyczną Anny Nowak z Szpitala Miejskiego Oddziału Chirurgii Ogólnej i Intensywnej Terapii w Warszawie oraz Przychodni Lekarskiej "Zdrowie" w Warszawie i Laboratorium Medycznego "Diagnoza" w Warszawie. Przesłuchano w charakterze świadków członków jej rodziny (męża i córkę) oraz lekarzy biorących udział w jej procesie leczenia.

Po zgromadzeniu pełnego materiału dowodowego wywołano opinię biegłych z Uniwersytetu Medycznego w Warszawie w składzie specjalistów z zakresu: chirurgii ogólnej i anestezjologii.

Biegli w swej opinii stwierdzili, że zachowanie lekarzy z Szpitala Miejskiego nr 1 w Warszawie Oddziału Chirurgii Ogólnej w okresie od 01.07.2023 do 15.07.2023 było zgodne z zasadami wiedzy i sztuki medycznej (…).

Według biegłych zachowanie lekarzy z Szpitala Miejskiego nr 1 w Warszawie po zabiegu appendektomii w dniu 05.07.2023 do dnia śmierci pokrzywdzonej w dniu 15.07.2023 było zgodne z zasadami wiedzy i sztuki medycznej (…).

W konkluzji biegli stwierdzili, że nie zaistniał związek przyczynowy między zachowaniem lekarzy z Oddziału Chirurgii Ogólnej Szpitala Miejskiego nr 1 w Warszawie a narażeniem Anny Nowak na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, bądź jej śmiercią.

Przechodząc do oceny prawnokarnej czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania, należy przede wszystkim odnieść się do problematyki odpowiedzialności karnej lekarza. Lekarz może odpowiadać karnie za przestępstwo przeciwko życiu lub zdrowiu pacjenta tylko w razie zawinionego błędu w związku z wykonywaniem czynności lekarskich (…). Brak związku przyczynowego między zachowaniem się sprawcy (działaniem lub zaniechaniem) a zaistniałym skutkiem stanowi przeszkodę w stwierdzeniu odpowiedzialności karnej sprawcy za przestępstwo skutkowe.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należało uznać, że lekarze uczestniczący w procesie leczenia Anny Nowak nie dopuścili się naruszenia zasad wymaganych od nich staranności zawodowej i swym zachowaniem nie wypełnili znamion przestępstwa określonego w sentencji niniejszego postanowienia. Wnioski takie nasuwają się po wnikliwej analizie dokumentacji medycznej i opinii biegłych wywołanej w tej sprawie.

Biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności wskazane powyżej, trzeba przyjąć, że zachowanie lekarzy biorących udział w procesie leczenia Anny Nowak nie wypełniło znamion czynu zabronionego stypizowanego w art. 155 k.k. ani w art. 160 § 2 k.k., wobec czego postępowanie w tym przedmiocie należało umorzyć na podstawie art. 322 § 1 pkt 1 k.p.k.

Prokurator Prokuratury Rejonowejw WarszawieJan Kowalski

Pouczenie:

1. Na powyższe postanowienie przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy (art. 462 § 1 k.p.k., art. 463 k.p.k. oraz art. 425 § 1 k.p.k.): – mąż pokrzywdzonej, – córka pokrzywdzonej, – Szpital Miejski nr 1 w Warszawie. Sąd może uchylić zaskarżone postanowienie (art. 437 § 2 k.p.k.). Jeżeli organ nadal nie znajduje podstaw do wszczęcia lub dalszego prowadzenia postępowania, wydaje ponownie postanowienie o umorzeniu. Postanowienie to podlega zaskarżeniu tylko do sądu wyższej instancji. W razie uchylenia postanowienia o umorzeniu postępowania przez sąd, pokrzywdzony, który nie przyłączył się do postępowania (tj. nie złożył wniosku o ściganie) może w takim przypadku przyłączyć się w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia (art. 62 § 1 k.p.k., art. 63 § 1 k.p.k.). Wniosek powinien spełniać wymogi określone w art. 12 § 1 i 2 k.p.k.

2. Pokrzywdzonemu przysługuje prawo wystąpienia z prywatnym aktem oskarżenia (art. 59 § 1 k.p.k.).

3. Na postanowienie co do dowodów zażalenie przysługuje podejrzanemu oraz pokrzywdzonemu (art. 279 § 1 k.p.k.).

4. W sprawach z oskarżenia prywatnego zażalenie na postanowienie prokuratora o umorzeniu postępowania rozpoznaje sąd właściwy do rozpoznania sprawy, jeżeli postanowienie zapadło z uwagi na brak wniosku o ściganie (art. 462 § 2 k.p.k.).

5. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu, który wydał zaskarżone postanowienie. Termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od daty doręczenia postanowienia i jest terminem zawitym. Zażalenie wniesione po upływie tego terminu jest bezskuteczne (art. 459 § 1 i 3 k.p.k., art. 460 k.p.k.).

Zarządzenie:

Stosownie do art. 100 § 1, art. 113, art. 118 § 1 i art. 329 § 2 k.p.k. odpis postanowienia doręczyć: Janowi Nowak i Marii Nowak - córce pokrzywdzonej.

Prokurator Prokuratury Rejonowejw WarszawieJan Kowalski

Podsumowując, postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego ma kluczowe znaczenie dla dalszego toku działań w postępowaniu karnej. Decyzja o umorzeniu może być poprzedzona dość skomplikowanymi procedurami, ale jest niezbędna w przypadku braku podstaw do wszczęcia procesu sądowego. Jest to ważny element w zapewnieniu skuteczności i sprawiedliwości w procesie karnym.