Postanowienie w przedmiocie odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności

II K 456/23 Gdańsk, dnia 24 maja 2024 r.

POSTANOWIENIE

Sąd Rejonowy w Gdańsku, Wydział VI Karny, Sekcja do spraw Wykonywania Orzeczeń, w składzie:

Przewodniczący: Anna Kowalska

Protokolant: Jan Nowak

bez udziału Prokuratora Rejonowego w Gdańsku

po rozpoznaniu w dniu 15 maja 2024 r. w Gdańsku

sprawy Adam Wiśniewski - syna Jana i Marii z domu Malinowskiej, urodzonego dnia 12 marca 1980 r. w Sopocie

skazanego za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k.

z wniosku skazanego

w przedmiocie odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności

postanawia

I. na podstawie art. 18 § 1 k.k.w., art. 19 § 1 k.k.w., art. 20 § 1 k.k.w., art. 150 § 1 k.k.w. a contrario, art. 151 § 1 k.k.w. a contrario nie odraczać wykonania kary dwóch lat pozbawienia wolności orzeczonej wobec Adama Wiśniewskiego - syna Jana wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 10 stycznia 2023 r. w sprawie II K 123/22 w związku z postanowieniem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 5 kwietnia 2024 r. w sprawie II K 234/24.

II. na podstawie art. 18 § 1 k.k.w., art. 19 § 1 k.k.w., art. 20 § 1 k.k.w., art. 616 k.p.k., art. 618 § 1 pkt 9 k.p.k., art. 9 ust. 1, 2 i 3 i art. 10 ust. 1 Dekretu z dnia 23 listopada 1970 r. o należnościach świadków, biegłych i stron w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 1971 r. nr 2, poz. 12 z późn. zm.), § 1, 2, 3 i 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. z 2005 r. nr 14, poz. 122 z późn. zm.) w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. ustalić i przyznać biegłym Marii Zielińskiej i Piotrowi Nowakowi wynagrodzenie za sporządzenie pisemnej opinii psychiatrycznej w wysokości po 500 zł (pięćset złotych).

UZASADNIENIE

Adam Wiśniewski został skazany na karę dwóch lat pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres trzech lat próby. Następnie zarządzono jej wykonanie, w związku z czym skazany wniósł o odroczenie jej wykonania, co motywował utratą pracy, oczekiwaniem na rozpoznanie przez Sąd Okręgowy w Gdańsku wniosku o ustanowienie adwokata z urzędu w celu wniesienia kasacji oraz złym stanem zdrowia.

Zgodnie z dyspozycją art. 150 § 1 k.k.w. w wypadku choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie kary pozbawienia wolności, sąd odracza na czas trwania przeszkody. Z kolei w oparciu o treść art. 151 § 1 k.k.w. istnieje możliwość odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności na okres do roku, jeżeli natychmiastowe jej wykonanie pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny wyjątkowo ciężkie skutki.

W przedmiotowej sprawie Sąd nie znalazł żadnych powodów, aby uwzględnić wniosek skazanego.

Odnosząc się do argumentu, iż skazany utracił pracę Sąd uznał go za niewystarczający. Należy zwrócić uwagę, iż natychmiastowe wykonanie kary pozbawienia wolności, aby uzasadniało odroczenie, musi spowodować wyjątkowo ciężkie skutki dla skazanego lub jego rodziny. Oczywistym jest, iż osadzenie powoduje utratę zatrudnienia lub utratę dotychczasowych możliwości zarobkowania, jednakże nie jest to konsekwencja wykraczająca ponad miarę a wręcz przeciwnie stanowi ona naturalną konsekwencję związaną z karną izolacją. Gdyby bowiem przyjąć utratę pracy za okoliczność uzasadniającą samą w sobie odroczenie wykonania kary, doprowadziłoby to do paradoksalnej sytuacji, w której kara pozbawienia wolności nie mogłaby być wykonana, gdyż skazany zawsze mógłby podjąć pracę. Doprowadziłoby to do osłabienia poczucia sprawiedliwości społecznej i utraty zaufania w zasady porządku prawnego.

Ponadto odnosząc się do argumentu skazanego dotyczącego konieczności oczekiwania z wykonaniem kary do czasu rozpatrzenia wniosku o adwokata z urzędu w związku z zamiarem wniesienia kasacji Sąd Rejonowy wskazuje, iż jest on chybiony. Uprawnienie do wniesienia kasacji oraz zamiar jej wniesienia nie stanowi bowiem przesłanki odroczenia wykonania prawomocnie orzeczonej kary pozbawienia wolności. Co więcej w myśl art. 532 § 1 k.p.k. wstrzymać wykonanie zaskarżonego orzeczenia może jedynie Sąd Najwyższy i to dopiero w razie wniesienia kasacji. Zatem wniosek skazanego w tym zakresie jest bezprzedmiotowy. Z uwagi na powyższe Sąd Rejonowy nie uwzględnił wniosku skazanego w zakresie dotyczącym odroczenia wykonania kary pozbawienia wolności.

Ustosunkowując się z kolei do podnoszonego przez wnioskodawcę złego stanu zdrowia, Sąd powołał dwóch biegłych lekarzy psychiatrów, którzy jednoznacznie stwierdzili, iż skazany nie jest chory psychicznie ani upośledzony umysłowo a także nie zdradza objawów psychozy czy innych zaburzeń psychicznych w tym nerwicy czy depresji w stopniu umiarkowanym w formie nawracającej czy przewlekłej. Przejawia natomiast objawy osobowości antyspołecznej a także jest uzależniony od alkoholu i ma zaburzenia lękowe w formie napadowej. Autorzy opinii stwierdzili, iż stan zdrowia psychicznego skazanego pozwala mu odbywać karę pozbawienia wolności, przy czym wskazane jest umieszczenie go w oddziale terapeutycznym stosującym środki psychoterapeutyczne.

Biorąc pod uwagę treść i wnioski opinii psychiatrycznej, którą Sąd w pełni podziela, należało stwierdzić, iż w chwili obecnej skazany jest zdolny do odbycia kary pozbawienia wolności, więc również w zakresie podnoszonego powodu odroczenia należało negatywnie ustosunkować się do wniosku skazanego, czemu dano wyraz w punkcie pierwszym.

Ponadto w związku z powołaniem biegłych lekarzy psychiatrów i zleceniem im sporządzenia opinii psychiatrycznej oraz wobec przedłożenia przez nich rachunku, Sąd uznając, iż kwoty tam wskazane odpowiadają stosownym przepisom oraz nakładowi pracy i kwalifikacjom biegłych, ustalił i przyznał im wynagrodzenie w wysokości po 500 zł w złotych, o czym orzekł w punkcie drugim sentencji.

Biorąc pod uwagę powyższe, na podstawie przytoczonych przepisów, Sąd Rejonowy postanowił, jak na wstępie.

Zarządzenie:

1. odnotować

2. odpis postanowienia doręczyć:

- skazanemu (z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia zażalenia)

- biegłemu

- Prokuratorowi Rejonowemu w Gdańsku

3. przedłożyć wraz z wpływem zażalenia albo za 7 dni