Postanowienie w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania

Sygn. akt II K 123/23 dnia 15 listopada 2023 r.

POSTANOWIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie II K 123/23 w składzie:

Przewodniczący: Anna Kowalska

Protokolant: Jan Nowak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie Katarzyny Wiśniewskiej

po rozpoznaniu sprawy Jan Kowalski i in.

podejrzanego o przestępstwo z art. 148 § 1 k.k. i in.

w przedmiocie przedłużenia tymczasowego aresztowania,

na podstawie art. 30 § 1 k.p.k., art. 249 § 1 k.p.k., art. 258 § 1 pkt 1 i 2 k.p.k., art. 258 § 2 k.p.k., art. 259 § 1 1 k.p.k. a contario

postanawia

1. stosować w dalszym ciągu środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego Jan Kowalski, s. Adama i Ewy, ur. 12 marca 1980 r. w Krakowie i określić czas jego trwania do dnia 15 grudnia 2023 r.

2. stosować w dalszym ciągu środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego Piotr Nowak, s. Marka i Anny, ur. 20 maja 1985 r. w Łodzi i określić czas jego trwania do dnia 15 grudnia 2023 r.

UZASADNIENIE

Oskarżony Jan Kowalski stoi pod zarzutem popełnienia przestępstwa z art. 148 § 1 k.k., polegającego na tym, że w dniu 15 lipca 2023 r. nie wcześniej niż w godzinie 22:00 i nie później niż do dnia 16 lipca 2023 r. o godzinie 02:00 w Warszawie działając w zamiarze bezpośrednim pozbawienia życia Adama Nowaka zadał mu ciosy narzędziem ciężkim, tępokrawędzistym, powodując rozległe obrażenia głowy.

Piotr Nowak pozostaje pod zarzutem tego, że w dniu 16 lipca 2023 r. nie wcześniej niż w godzinie 02:00 i nie później niż do dnia 16 lipca 2023 r. o godzinie 06:00 w Warszawie utrudnił postępowanie karne pomagając sprawcy zabójstwa Jana Kowalskiego w zatarciu śladów przestępstwa poprzez przemieszczenie i ukrycie zwłok na terenie lasu na obrzeżach Warszawy, tj. o przestępstwo z art. 239 § 1 k.k.

Przesłanki, które legły u podstaw stosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonych istnieją w dalszym ciągu.

Zebrane przeciwko Janowi Kowalskiemu i Piotrowi Nowakowi dowody, w szczególności zeznania świadków oraz częściowo wyjaśnienia Jana Kowalskiego, a także wyjaśnienia Piotra Nowaka, który przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu, jak również treść opinii biegłego sądowego z zakresu medycyny sądowej wskazująca na obrażenia ciała u pokrzywdzonego Adama Nowaka oraz sposób ich powstania korespondujące z dokonanym przez świadków oraz podejrzanego Jana Kowalskiego opisem zdarzeń - zgodnie z dyspozycją art. 249 § 1 in fine k.p.k. - dostatecznie uprawdopodobniają fakt popełnienia przez oskarżonych zarzucanych im przestępstw. Wskazać należy przy tym, iż na obecnym etapie postępowania, co oczywiste, Sąd nie przesądza o winie oskarżonych, a jedynie na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ocenia, czy ich sprawstwo jest uprawdopodobnione.

Janowi Kowalskiemu zarzuca się popełnienie zbrodni z art. 148 § 1 k.k., która zagrożona jest karą pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 8, karze 25 lat pozbawienia wolności albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. Możliwość orzeczenia tak surowej kary skutkuje obawą utrudniania postępowania przez oskarżonego poprzez ukrywanie się przed organami wymiaru sprawiedliwości, tym bardziej, iż jak ustalono oskarżony nie posiada stałego miejsca zameldowania na terenie Polski, a jako adres zamieszkania podał ul. Kwiatowa 1, 00-001 Warszawa. Zachodzi zatem uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się podejrzanego, a nadto grożąca surowa kara stanowi także przesłankę stosowania środka zapobiegawczego o charakterze izolacyjnym i to niezależną od faktycznych działań podejmowanych przez oskarżonego (wyrok SN z dnia 12.03.2003 r., sygn. akt V KK 350/02).

Podobnie w odniesieniu do Piotra Nowaka występuje obawa utrudniania postępowania poprzez ukrywanie się przed organami wymiaru sprawiedliwości, albowiem jak ustalono oskarżony nie posiada stałego miejsca zameldowania na terenie Polski, a jako adres zamieszkania podał ul. Słoneczna 2, 00-002 Warszawa. Zachodzi zatem uzasadniona obawa ucieczki lub ukrywania się oskarżonego. Na uwadze należy mieć nadto charakter zarzucanego mu czynu - utrudnianie postępowania karnego.

Z tych względów Sąd uznał, że jedynym środkiem zapobiegawczym, który zabezpieczy prawidłowy tok postępowania karnego, jest tymczasowe aresztowanie. Żaden inny środek zapobiegawczy łagodniejszego rodzaju, na obecnym jego etapie, nie daje takiej gwarancji, a zastosowany środek uniemożliwi nadto porozumiewanie się oskarżonych ze sobą i ewentualne uzgadnianie wspólnej wersji wydarzeń oraz linii obrony, tym bardziej, iż obydwoje oskarżeni nie złożyli jeszcze wyjaśnień przed Sądem.

W ocenie Sądu wobec oskarżonych - Jana Kowalskiego oraz Piotra Nowaka nie zachodzą warunki zawarte w art. 259 § 1 k.p.k. skutkujące zmianą lub uchyleniem tymczasowego aresztowania, ponieważ ani stan zdrowia, ani też ich sytuacja rodzinna nie stanowią przeciwwskazań do dalszego stosowania izolacyjnego środka zapobiegawczego.

Z uwagi na powyższe należało postanowić jak w sentencji.

Anna Kowalska