Postanowienie w przedmiocie rozłożenia grzywny na raty

Sygn. akt II K 1234/23 Warszawa, dnia 24 marca 2024 r.

POSTANOWIENIE

Sąd Rejonowy w Warszawie Wydział V Karny Sekcja do spraw Wykonywania Orzeczeń,

w składzie:

Przewodniczący: Anna Kowalska

Protokolant: Jan Nowak

bez udziału Prokuratora Rejonowego w Warszawie

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2024 r. w Warszawie

sprawy Adam Wiśniewski - syna Jana i Anny z domu Zielińskiej, urodzonego dnia 15 maja 1980 r. w Krakowie

ukaranego z art. 49 u.s.p.

z wniosku ukaranego

w przedmiocie rozłożenia spłaty kary porządkowej grzywny na raty

na mocy art. 18 § 1 k.k.w., art. 19 § 1 k.k.w., art. 20 § 1 k.k.w., art. 49 § 1 k.k.w. a contrario w zw. z art. 206 § 2 k.k.w. w zw. z art. 50 § 2a ustawy z dnia 6 lipca 1990 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2167)

postanawia

nie uwzględnić wniosku o rozłożenie na raty kary porządkowej grzywny, orzeczonej postanowieniem Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 15 lutego 2024 r. w sprawie II K 4321/23.

UZASADNIENIE

Adam Wiśniewski został ukarany karą porządkową grzywny w wysokości 500 złotych. Następnie została ona zamieniona na karę 5 dni pozbawienia wolności a potem ukarany wniósł o rozłożenie jej spłaty na raty, co motywował faktem podjęcia pracy.

Zgodnie z dyspozycją art. 49 § 1 k.k.w. istnieje możliwość rozłożenia spłaty kary grzywny na raty na okres nieprzekraczający roku, jeżeli natychmiastowe jej uiszczenie pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki. Natomiast na podstawie art. 206 § 2 k.k.w. w zw. z art. 50 § 2a u.s.p. przepis art. 49 k.k.w. stosuje się odpowiednio do kary porządkowej grzywny.

W przedmiotowej sprawie Sąd nie znalazł podstaw, aby uwzględnić wniosek ukaranego. Należy podkreślić, iż poza brakiem możliwości natychmiastowego wykonania kary grzywny, przesłanką zastosowania systemu ratalnego jest konkretna perspektywa pieniężna świadcząca o tym, iż żądający dokona spłaty ratalnej. Tymczasem poza enigmatycznym stwierdzeniem o posiadaniu pracy ukarany nie przedstawił żadnych dowodów potwierdzających jego słowa chociażby w postaci umowy czy stosownego zaświadczenia a do chwili obecnej, pomimo rzekomego zatrudnienia nie dokonał on żadnej wpłaty na poczet grzywny.

Wobec tego w ocenie Sądu złożony przez ukaranego wniosek ma służyć wyłącznie nieuprawnionemu odraczaniu wykonania orzeczonej kary izolacyjnej. Przecież skazany może de facto ratalnie regulować swoje zobowiązanie bez formalnej decyzji Sądu i w ten sposób zmniejszać wymiar kary zastępczej aż do całkowitego jej wykonania, ale tego nie czyni a jednocześnie żąda orzeczenia systemu ratalnego, co wiąże się z koniecznością uchylenia postanowienia o karze pozbawienia wolności. Stąd negatywny stosunek Sądu do jego wniosku.

Biorąc powyższe pod uwagę, na podstawie wskazanych przepisów, Sąd Rejonowy postanowił, jak na wstępie.

Zarządzenie:

1. Odnotować.

2. Odpis postanowienia wraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia zażalenia doręczyć skazanemu a także Prokuratorowi Rejonowemu w Warszawie.

3. Przedłożyć wraz z wpływem zażalenia albo za 7 dni.