Postanowienie w przedmiocie rozstrzygnięcia wątpliwości

II K 1234/23 Gdańsk, dnia 24 marca 2024 r.

POSTANOWIENIE

Sąd Rejonowy w Gdańsku, Wydział II Karny, Sekcja do spraw Wykonywania Orzeczeń w składzie:

Przewodniczący: Jan Kowalski

Protokolant: Anna Nowak

bez udziału Prokuratora Rejonowego w Gdańsku

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2024 r. w Gdańsku

w sprawie Adam Wiśniewski - syna Jana i Marii z domu Kowalskiej, urodzonego dnia 12 stycznia 1985 r. w Warszawie

skazanego za przestępstwo z art. 226 § 1 k.k.

z wniosku Dyrektora Zakładu Karnego w Gdańsku

w przedmiocie rozstrzygnięcia wątpliwości

na podstawie art. 18 § 1 k.k.w., art. 19 § 1 k.k.w., art. 20 § 1 k.k.w., art. 13 § 1 k.k.w.

postanawia:

odmówić rozstrzygnięcia wątpliwości Dyrektora Zakładu Karnego w Gdańsku dotyczących kary zastępczej pozbawienia wolności orzeczonej wobec Adam Wiśniewski - syna Jana postanowieniem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 15 lutego 2024 r. w sprawie II K 123/23 w związku z wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku z dnia 10 stycznia 2024 r.

UZASADNIENIE

Adam Wiśniewski został skazany na karę 1 roku ograniczenia wolności, polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej i kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze po 30 godzin miesięcznie. Następnie została ona zamieniona na zastępczą karę 2 miesięcy i 10 dni pozbawienia wolności.

W związku z tym Dyrektor Zakładu Karnego w Gdańsku wniósł o rozstrzygnięcie wątpliwości dotyczących kary zastępczej wskazując na konieczność zarządzenia jej wykonania, czego Sąd nie uczynił.

Zgodnie z dyspozycją art. 13 § 1 k.k.w. organ wykonujący orzeczenie może zwrócić się do sądu, które je wydał, o rozstrzygnięcie wątpliwości co do wykonania orzeczenia. Należy dodać, iż przedmiotem orzeczenia w trybie art. 13 § 1 k.k.w. może być jedynie wyjaśnienie wątpliwości co do wykonania orzeczenia lub zarzutów co do obliczenia kary powstałych na skutek nie dość precyzyjnych czy zbyt ogólnych sformułowań zawartych w orzeczeniu lub w związku ze zdarzeniami, które nastąpiły po jego wydaniu. W postanowieniu tym nie można dokonywać zmian lub uzupełnień prawomocnego orzeczenia, które są podejmowane na podstawie innych przepisów, choćby konkretne orzeczenie było dotknięte oczywistymi wadami (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 15 marca 2023 r. w sprawie II AKz 123/23, I ACa 456/23 2022/2023/2024, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 20 kwietnia 2023 roku w sprawie III AKz 789/23 I ACa 1011/23 2021/2022/2023, postanowienie Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 25 maja 2023 r. w sprawie IV AKz 1213/23 I ACa 1415/23 2020/2021/2022).

W przedmiotowej sprawie Sąd negatywnie ustosunkował się do wniosku Dyrektora Zakładu Karnego, albowiem w sprawie nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości dotyczące wykonania kary. Treść wyroku w odniesieniu do rodzaju i wymiaru orzeczonej kary jest jasna. To samo dotyczy również postanowienia w przedmiocie zastępczej kary izolacyjnej, której przesłanki jak i wymiar jest ściśle określony i zarazem zgodny z art. 65 § 2 k.k.w.. Na podstawie bowiem tego przepisu, jeżeli skazany uchyla się od odbywania kary ograniczenia wolności, a orzeczenie zastępczej kary grzywny byłoby niecelowe, sąd określa zastępczą karę pozbawienia wolności przyjmując, że 1 dzień zastępczej kary pozbawienia wolności jest równoważny 10 godzinom ograniczenia wolności.

W ocenie Sądu wnioskodawca niezasadnie powołuje się konieczność rozstrzygnięcia wątpliwości, jego zdaniem wynikających z braku sformułowania o zarządzeniu wykonania kary zastępczej, gdyż nie jest to do jej wykonania w ogóle potrzebne. Jest oczywistym, iż w sytuacji uchylania się od wykonania kary zasadniczej, postanowienie w przedmiocie izolacyjnej kary zastępczej powoduje konieczność osadzenia skazanego bez względu na to, czy Sąd użył stwierdzenia o zarządzeniu wykonania kary czy nie. Zresztą należy zwrócić uwagę, iż sam ustawodawca używa znamienia czasownikowego "określa" a nie "zarządza" przez co oczywistym jest brak konieczności dodatkowego orzekania o zarządzeniu wykonania kary zastępczej.

Ponadto o tym, iż samo określenie w myśl art. 65 § 2 k.k.w. zastępczej kary izolacyjnej jest wystarczające do wprowadzenia jej do wykonania świadczy § 5 tego przepisu, który stanowi, iż sąd może wstrzymać wykonanie kary zastępczej, jeżeli skazany podejmie pracę i podda się rygorom z nią związanym. Również z niego wynika automatyczne, bez wymogu używania sformułowania "zarządzić", wykonanie zastępczej kary a Sąd musi dodatkowo orzec o jedynie o wstrzymaniu jej wykonania.

Uwzględniając powyższe wywody oraz treść przepisów regulujących kwestię zastępczej kary pozbawienia wolności za niewykonywanie kary ograniczenia wolności, uznając, iż w sprawie nie zachodzą żadne wątpliwości, Sąd Rejonowy postanowił jak na wstępie.

Zarządzenie:

1. odnotować

2. odpis postanowienia doręczyć wraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia zażalenia:

- skazanemu za pośrednictwem Zakładu Karnego

- Dyrektorowi Zakładu Karnego w Gdańsku oraz

- Prokuratorowi Rejonowemu w Gdańsku

3. akta przedłożyć wraz z wpływem zażalenia albo za 7 dni.