Postanowienie w przedmiocie uznania środka karnego za wykonany

VIII K 765/23

Gdańsk, dnia 15 marca 2024 r.

POSTANOWIENIE

Sąd Rejonowy w Gdańsku - Śródmieście, V Wydział Karny, Sekcja do spraw Wykonywania Orzeczeń,

w składzie:

Przewodniczący: Anna Kowalska

Protokolant: Jan Nowak

pod nieobecność Prokuratora Rejonowego w Gdańsku - Wrzeszcz

po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2024 r. w Gdańsku

sprawy Adam Wiśniewski - syna Jana i Marii z domu Zielińskiej, urodzonego

dnia 20 stycznia 1980 r. w Krakowie

skazanego za przestępstwo z art. 177 § 2 k.k.

z wniosku skazanego

w przedmiocie uznania środka karnego za wykonany

na podstawie art. 18 § 1 k.k.w. w zw. z art. 19 § 1 k.k.w. w zw. z art. 20 § 1 k.k.w. w zw. z

art. 84 § 1 k.k. a contrario

postanawia

nie uwzględnić wniosku skazanego i nie uznać środka karnego w postaci zakazu prowadzenia

wszelkich pojazdów mechanicznych na okres czterech (4) lat, orzeczonego wobec Adama

Wiśniewskiego - syna Jana wyrokiem Sądu Rejonowego w Gdańsku - Śródmieście z dnia 12 lipca 2021 r.

w sprawie VIII K 123/21 za wykonany.

UZASADNIENIE

Adam Wiśniewski został skazany za przestępstwo z art. 177 § 2 k.k., w związku z tym

orzeczono wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów

mechanicznych przez okres 4 lat. Następnie skazany złożył wniosek o uznanie środka

karnego za wykonany, co uzasadniał koniecznością utrzymania żony i dwójki dzieci,

ograniczeniem możliwości zarobkowych, które wiążą się z dojazdami do zleceniodawców.

Zgodnie z dyspozycją art. 84 § 1 k.k. Sąd może uznać w szczególności środek karny w

postaci zakazu prowadzenia pojazdów za wykonany po upływie połowy okresu, na który

został on orzeczony, jeżeli był wykonywany co najmniej przez rok.

Co prawda w przedmiotowej sprawie środek karny był wykonywany przez ponad rok

i sześć miesięcy a także skazany złożył wniosek po upływie połowy okresu orzeczonego zakazu, jednak Sąd nie znalazł podstaw, aby uwzględnić wniosek

Adama Wiśniewskiego.

Należy podkreślić, iż wspomniany zakaz stosuje się wobec osób, których dalsze

uczestnictwo w ruchu drogowym zagraża bezpieczeństwu w komunikacji a więc przeciwny

wniosek powinien uzasadniać decyzję o uznaniu zakazu za wykonany. W odniesieniu do

skazanego, w ocenie Sądu, nie można tego stwierdzić. Dopuścił się on wprawdzie

nieumyślnego przestępstwa naruszenia zasad bezpieczeństwa w komunikacji, jednak

skutkiem jego działania była śmierć Piotra Nowaka. Szkodliwość społeczna jego

czynu oraz fakt, iż wykonał on manewr skrętu w lewo pomimo obowiązującego zakazu,

zdaniem Sądu w sposób wystarczający uzasadnia negatywne ustosunkowanie się do wniosku

skazanego.

Ponadto należy powiedzieć, iż w obliczu tak poważnych konsekwencji popełnionego

przez skazanego przestępstwa, nie może mieć decydującego znaczenia fakt, iż orzeczony

środek karny ogranicza możliwości zarobkowe czy komunikacyjne skazanego. Co prawda

skazany wskazał, iż jego nie posiadająca prawa jazdy żona nie pracuje a jego praca wymaga

używania samochodu, jednak te okoliczności istniały przez cały dotychczasowy okres

obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów, wobec czego nie mogą one, w ocenie Sądu,

stanowić o aktualnej zasadności żądania wnioskodawcy.

Uwzględniając powyższe, na podstawie wskazanych przepisów, Sąd Rejonowy

postanowił, jak w sentencji.

Zarządzenie:

1. Odnotować.

2. Odpis postanowienia doręczyć:

   - skazanemu (wraz z pouczeniem o sposobie i terminie wniesienia zażalenia)

   - Prokuratorowi Rejonowemu w Gdańsku - Wrzeszcz

3. Akta przedłożyć wraz z wpływem zażalenia albo za 7 dni.