Postanowienie w przedmiocie wniosków o zmianę środka zapobiegawczego

III K 78/23

15 sierpnia 2024 r.

POSTANOWIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie w IV Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Kowalska

Protokolant: Jan Nowak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie Tomasza Wiśniewskiego

po rozpoznaniu w sprawie Jana Zielińskiego i in.

oskarżonego o przestępstwo z art. 258 § 3 k.k. i in.

wniosku oskarżonego Jana Zielińskiego z dnia 20 lipca 2024 r. o uchylenie środka zapobiegawczego

oraz

wniosku obrońcy oskarżonego Jana Zielińskiego z dnia 27 lipca 2024 r. w przedmiocie zmiany środka zapobiegawczego

na podstawie art. 30 § 1 k.p.k., art. 249 § 1 k.p.k., art. 258 § 1 i § 2 k.p.k., art. 253 § 1 k.p.k. a contrario

postanawia

1. wniosku oskarżonego Jana Zielińskiego z dnia 20 lipca 2024 r. w przedmiocie uchylenia środka zapobiegawczego nie uwzględnić i utrzymać w mocy tymczasowe aresztowanie

2. wniosku obrońcy oskarżonego Jana Zielińskiego z dnia 27 lipca 2024 r. w przedmiocie zmiany środka zapobiegawczego nie uwzględnić i utrzymać w mocy tymczasowe aresztowanie

UZASADNIENIE

W dniu 10 czerwca 2024 r. do tut. Sądu w ślad za aktem oskarżenia wpłynął wniosek Jana Zielińskiego o uchylenie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania. W uzasadnieniu wniosku oskarżony wskazał, iż przebywa w Areszcie Śledczym w Krakowie od dnia 10 marca 2024 r., a zatem 3 miesiące i gdyby Sąd orzekł karę pozbawienia wolności za zarzucane mu przestępstwo, okres stosowania tymczasowego aresztowania przekroczyłby przewidywany wymiar kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia. W jego ocenie, w sprawie nie zachodzi ogólna przesłanka stosowania tymczasowego aresztowania uregulowana w art. 249 § 1 k.p.k., a nadto okoliczność zwrócenia przez Sąd Okręgowy w Krakowie akt sprawy Prokuratorowi celem załączenia dowodów, w dostatecznym stopniu uprawdopodabniających popełnienie czynu, dodatkowo potwierdza fakt, iż brak jest podstaw do stosowania izolacyjnego środka zapobiegawczego. Jak podał, istnieją negatywne przesłanki do stosowania tymczasowego aresztowania w postaci stanu zdrowia oskarżonego. Cierpi on na cukrzycę w związku z czym pobyt w areszcie negatywnie wpływa na przebieg choroby stwarzając poważne niebezpieczeństwo dla jego zdrowia. Do czasu aresztowania był osobą pracującą, która w dużej mierze łożyła na utrzymanie swojej żony i dziecka, którzy obecnie pozostają bez jakichkolwiek środków do życia.

W dniu 3 sierpnia 2024 r. do tut. Sądu wpłynął wniosek obrońcy oskarżonego Jana Zielińskiego - adw. Marii Nowak o zmianę środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na poręczenie majątkowe w kwocie 50 000 zł, dozór policji oraz zakaz opuszczania kraju. W uzasadnieniu wskazano, iż na obecnym etapie postępowania brak jest możliwości szczegółowego odniesienia się do materiału dowodowego i rozważenie kwestii winy oskarżonego Zielińskiego jest przedwczesne i niezasadne. Obrona nie podzieliła stanowiska Sądu, iż istnieje wysokie prawdopodobieństwo popełnienia przez oskarżonego zarzucanych mu przestępstw, że grozi mu wysoka kara, a nadto że inny środek o łagodniejszym charakterze nie zabezpieczy postępowania w sposób wystarczający. Jan Zieliński nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, całkowicie odrzuca zarzuty, jest osobą dotychczas nie karaną, 35 lat i nie wchodzącą w konflikt z prawem. W tej sytuacji trudno przyjąć, iż może dochodzić do utrudniania przez niego postępowania karnego. Stosowany dotychczas środek zapobiegawczy - od 10 marca 2024 r. - doprowadza do sytuacji, iż oskarżony odbywa karę jeszcze przed zapadnięciem prawomocnego wyroku. W tej sytuacji obrońca wniósł o zmianę środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na poręczenie majątkowe w kwocie 50 000 zł oraz dozór policji i zakaz opuszczania kraju. W opinii obrony środki te są w stanie zapewnić prawidłowy przebieg procesu.

Sąd zważył co następuje.

Jan Zieliński pozostaje pod zarzutem tego, że w okresie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. w Warszawie brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej zajmującej się produkcją i sprzedażą narkotyków innym osobom, w ten sposób, że przygotowywał i porcjował amfetaminę 5 kg przygotowując je w ten sposób do dalszego sprzedaży i dystrybucji, tj. o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 57 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 k.k. Jan Zieliński pozostaje pod zarzutem tego, że: 1. w okresie od dnia 1 stycznia 2023 r. do dnia 31 grudnia 2023 r. w Warszawie brał udział w zorganizowanej grupie przestępczej zajmującej się produkcją i dystrybucją narkotyków w ten sposób, że dostarczał amfetaminę osobom uzależnionym, tj. o przestępstwo z art. 258 § 1 k.k., 2. w okresie od dnia 1 lutego 2023 r. do dnia 28 lutego 2023 r. w Warszawie działając w zorganizowanej grupie przestępczej wbrew przepisom Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił Adamowi Nowakowi amfetaminy w postaci proszku w ilości 10 g, przy czym 1 g kosztował 50 zł, w wyniku czego uzyskał 500 zł, tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 k.k., 3. w okresie od dnia 1 marca 2023 r. do dnia 31 marca 2023 r. w Warszawie działając w zorganizowanej grupie przestępczej wbrew przepisom Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił Ewie Kowalskiej amfetaminy w postaci kryształków w ilości 5 g, przy czym 1 g kosztowało 60 zł, w wyniku czego uzyskał 300 zł, tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 k.k., 4. w okresie od dnia 1 kwietnia 2023 r. do dnia 30 kwietnia 2023 r. w Warszawie działając w zorganizowanej grupie przestępczej wbrew przepisom Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił Piotrowi Wiśniewskiemu amfetaminy w postaci proszku w ilości 20 g, przy czym 1 g kosztowało 40 zł, w wyniku czego uzyskał 800 zł, tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 k.k., 5. w okresie od dnia 1 maja 2023 r. do dnia 31 maja 2023 r. w Warszawie działając wbrew przepisom Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił Annie Wiśniewskiej amfetaminy w postaci kryształków w ilości 15 g, przy czym 1 g kosztowało 70 zł, w wyniku czego uzyskał 1050 zł, tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 k.k., 6. w okresie od dnia 1 czerwca 2023 r. do dnia 30 czerwca 2023 r. w Warszawie działając w zorganizowanej grupie przestępczej wbrew przepisom Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił Tomaszowi Kowalskiemu amfetaminy w postaci proszku w ilości 25 g, przy czym 1 g kosztowało 50 zł, w wyniku czego uzyskał 1250 zł, tj. o przestępstwo z art. 59 ust. 1 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 65 k.k., 7. w dniu 1 lipca 2023 r. w Warszawie wbrew przepisom Ustawy posiadał amfetaminę w ilości 100 g w postaci proszku (biały proszek) o wadze 100 g, co stanowiło 100 gramów, tj. o przestępstwo z art. 62 ust. 2 Ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Przesłanki, które legły u podstaw stosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonych - wbrew twierdzeniom zawartym we wnioskach - istnieją w dalszym ciągu. Zebrane przeciwko oskarżonym dowody w tym także zeznania świadków, w ocenie Sądu, zgodnie z dyspozycją art. 249 § 1 in fine k.p.k. - dostatecznie uprawdopodabniają fakt popełnienia przez oskarżonych zarzucanych im czynów. Na obecnym etapie postępowania, co oczywiste, Sąd nie przesądza o winie oskarżonego Jana Zielińskiego oraz Adama Kowalskiego, a jedynie na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ocenia, czy sprawstwo ww. jest uprawdopodobnione. Podkreślenia wymaga, iż zwrócenie sprawy Prokuratorowi w celu uzupełnienia istotnych braków postępowania przygotowawczego, co miało miejsce w niniejszej sprawie na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie, nie jest jednoznaczne z uznaniem, iż w przedmiotowej sprawie wobec oskarżonych nie zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia zarzucanych im czynów. Ostateczne rozstrzygnięcie możliwe jest dopiero po przeprowadzeniu postępowania sądowego i wydaniu wyroku. Funkcją środka zapobiegawczego jest bowiem zabezpieczenie prawidłowego toku całego procesu karnego, a więc nie tylko postępowania dowodowego, ale też kolejnych jego etapów - łącznie z przystąpieniem do wykonania kary. W odniesieniu do obydwu oskarżonych zachodzi obawa matactwa, zważywszy zwłaszcza na okoliczność możliwości wpływania na świadków, a zatem i uzasadnionej obawy utrudniania postępowania. W sprawie występuje dwóch oskarżonych, pomiędzy którymi istniały więzi koleżeńskie, wspólne działania oraz kontakty biznesowe. Dodatkowo czyny zarzucane oskarżonemu Janowi Zielińskiemu z art. 59 ust. 1 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii zagrożone są karą, której górna granica przekracza 8 lat pozbawienia wolności. Możliwość orzeczenia surowej kary skutkuje obawą ukrywania się przez oskarżonego poprzez ucieczkę przed organami wymiaru sprawiedliwości. Należy podkreślić, iż jest to samoistna przesłanka stosowania środka zapobiegawczego o charakterze izolacyjnym, niezależna od faktycznych działań podejmowanych przez oskarżonego.

Fakt nieprzyznania się oskarżonych do popełnienia zarzucanych im czynów, oraz dotychczasowa niekaralność czy brak konfliktów z prawem nie dają, w ocenie Sądu, wbrew temu co podnoszono we wnioskach, gwarancji nieutrudniania przez oskarżonych postępowania karnego. W ocenie Sądu wobec oskarżonego Jana Zielińskiego oraz Adama Kowalskiego nie zachodzą warunki zawarte w art. 259 § 1 k.p.k., skutkujące zmianą lub uchyleniem tymczasowego aresztowania, ponieważ ich stan zdrowia, ani też sytuacja rodzinna nie stanowią przeciwwskazań do dalszego stosowania izolacyjnego środka zapobiegawczego. Wprawdzie oskarżony Zieliński we wniosku o uchylenie tymczasowego aresztowania podnosił, iż cierpi na cukrzycę i pobyt w areszcie negatywnie wpływa na przebieg choroby, stwarzając poważne niebezpieczeństwo dla jego zdrowia, tym niemniej wskazać należy, iż w Areszcie Śledczym ma on zapewnioną opiekę medyczną, a zatem argument ten nie zasługuje na uwzględnienie. Powyższe jednoznacznie wynika z opinii Zespołu Opieki Zdrowotnej Aresztu Śledczego w Krakowie wystawionej na żądanie tut. Sądu, gdzie wskazano, iż oskarżony może przebywać w Areszcie Śledczym. Zdiagnozowano u oskarżonego Zielińskiego cukrzycę we wczesnym stadium. Pozostaje on pod stałą opieką lekarską i przyjmuje leki. Odnosząc się natomiast do kwestii, iż pozostawanie oskarżonego Zielińskiego w warunkach izolacji pociąga za sobą negatywne konsekwencje finansowe dla oskarżonego i jego najbliższej rodziny albowiem jego żona i dziecko pozostają bez środków do życia, wskazać należy, iż fakt ten został negatywnie zweryfikowany przez tut. Sąd. Kurator Sądowy, na zlecenie Sądu Okręgowego w Krakowie dokonał wywiadu środowiskowego w następstwie którego ustalono, iż żona oskarżonego Jana Zielińskiego wraz z dzieckiem (5 lat) mieszka wraz z rodzicami oskarżonego. Od miesiąca lipca 2024 r. pozostaje ona w stosunku zatrudnienia i osiąga dochody miesięczne w kwocie pozwalającej na regulowanie bieżących zobowiązań oraz zabezpieczającej potrzeby swoje i dziecka. Nadto, rodzice oskarżonego wspierają finansowo Jana Zielińskiego i jest to pomoc systematyczna. W świetle powyższego, wbrew temu co przywołane zostało we wniosku, przyjąć należy, iż pozostawanie oskarżonego w areszcie nie niesie ze sobą negatywnych konsekwencji finansowych dla oskarżonego i jego najbliższej rodziny. Na marginesie Sąd pragnie zauważyć, iż fakty uzasadniające twierdzenia przywołane we wniosku o uchylenie tymczasowego aresztowania winny być udowodnione przez tego, kto je zgłasza, zgodnie z zasadą ciężaru dowodowego (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 10 maja 2023 r. w sprawie II AKz 123/23, LEX nr 1234567). Oskarżony powyższego nie dopełnił. Z tych względów Sąd uznał, że jedynym środkiem zapobiegawczym, który zabezpieczy prawidłowy tok postępowania karnego w odniesieniu do obydwu oskarżonych jest tymczasowe aresztowanie. Żaden inny środek zapobiegawczy o charakterze wolnościowym, na obecnym jego etapie, nie daje takiej gwarancji. Sąd nie podziela stanowiska obrońcy Marii Nowak oraz oskarżonego Zielińskiego, iż stosowany dotychczas środek zapobiegawczy - od 10 marca 2024 r. - doprowadza do sytuacji, iż oskarżeni odbywają karę jeszcze przed zapadnięciem prawomocnego wyroku. Instytucja tymczasowego aresztowania nie jest tożsama z instytucją kary pozbawienia wolności, i inne są przesłanki oraz okoliczności stosowania tychże. W przedmiotowej sprawie, gdzie występuje dwóch oskarżonych oraz badana jest okoliczność działania przez nich w zorganizowanej grupie przestępczej, przy czym wielu z oskarżonych ma postawioną kilka zarzutów, czynności procesowe z natury rzeczy wymagają pewnego czasu, zwłaszcza wobec konieczności proceduralnie poprawnego wykonywania poszczególnych czynności. Z uwagi na powyższe, Sąd Okręgowy w Warszawie postanowił jak w sentencji.

SSO Anna Kowalska