Postanowienie w przedmiocie wniosku o przedłużenie tymczasowego aresztowania

Prawo

karne

Kategoria

postanowienie

Klucze

art. 249 k.p.k., art. 30 k.p.k., groźba ucieczki, konieczność kontynuacji postępowania dowodowego, manipulacja dowodami, przedłużenie tymczasowego aresztowania, sąd okręgowy, środki zapobiegawcze

Dokument 'Postanowienie w przedmiocie wniosku o przedłużenie tymczasowego aresztowania' dotyczy decyzji sądu w sprawie przewlekającego się postępowania karnego. W wyniku analizy dowodów oraz argumentacji stron sąd podejmuje decyzję w sprawie ewentualnego przedłużenia tymczasowego aresztowania oskarżonego. Postanowienie to ma kluczowe znaczenie dla dalszego toku postępowania i może wpłynąć na losy procesu karnego.

III K 123/22 24 marca 2024 r.

POSTANOWIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie 24 marca 2024 r. Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Kowalska

Protokolant: Jan Nowak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie Jana Wiśniewskiego

po rozpoznaniu w sprawie przeciwko Adamowi Zielińskiemu i innym

oskarżonemu o przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. i

art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

w przedmiocie wystąpienia do Sądu Apelacyjnego w Warszawie o przedłużenie

tymczasowego aresztowania

na podstawie art. 30 § 1 k.p.k., 249 § 1 k.p.k., art. 258 § 1 i § 2 k.p.k., art. 259 § 1 k.p.k. a

contrario, art. 263 § 4 k.p.k.

postanawia

wystąpić do Sądu Apelacyjnego Warszawa z wnioskiem o przedłużenie stosowania wobec

oskarżonego Adama Zielińskiego, urodzonego 15 maja 1980 r. w Krakowie, syna Jana i

Marii, tymczasowego aresztowania - do dnia 24 czerwca 2024 r.

UZASADNIENIE

Oskarżony Adam Zieliński stoi pod zarzutem popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k. oraz z

art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. i art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

Zebrane przeciwko oskarżonemu dowody, w tym wyjaśnienia oskarżonego Adama Zielińskiego,

zeznania pokrzywdzonych - zgodnie z dyspozycją art. 249 § 1 in fine k.p.k. -

dostatecznie uprawdopodabniają fakt popełnienia przez oskarżonego zarzucanych mu

czynów. Wprawdzie postępowanie w przedmiocie stosowania środków zapobiegawczych nie

ma na celu merytorycznej oceny dowodów zgromadzonych w sprawie i ustalenia czy

oskarżony dopuścili się zarzucanych mu czynów, ale w jego toku zasadne jest rozważenie czy

dowody te stwarzają stan prawdopodobieństwa o jakim mowa w art. 249 § 1 k.p.k.

Oskarżonemu Adamowi Zielińskiemu zarzuca się popełnienie czynu z art. 280 § 2 k.k.

zagrożonego karą powyżej 3 lat pozbawienia wolności, a nadto usiłowanie czynu z art. 282

k.k. zagrożonego karą pozbawienia wolności od roku do lat 10. Groźba wymierzenia surowej

kary uzasadnia obawę, że w przypadku ustania tymczasowego aresztowania oskarżony

mógłby utrudniać postępowanie poprzez ukrywanie się przed organami wymiaru

sprawiedliwości. Może bowiem nie przebywać w miejscu zamieszkania, a także nie stawiać

się na wezwania Sądu, co w sposób niewątpliwy prowadziłoby do zakłócenia postępowania

dowodowego przed Sądem Okręgowym w Warszawie. Nadto zachodzi obawa, iż oskarżony

przebywając na wolności mógłby podjąć próby fabrykowania dowodów swojej niewinności.

Należy wskazać, iż matactwo dotyczy nie tylko osób już przesłuchanych czy dowodów już

utrwalonych (choć zdarzają się, wcale nie rzadko, przypadki tzw. zmiany zeznań), ale i tych

które dopiero zostałyby przedstawione po sfałszowaniu ich czy nakłonieniu do fałszywych

zeznań, gdyby zainteresowani tym oskarżeni odzyskali wolność.

W ocenie Sądu jedynie środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania jest

środkiem właściwym i wystarczającym dla zapewnienia prawidłowego toku niniejszego

postępowania, żaden zaś środek o charakterze nieizolacyjnym, nie daje takiej gwarancji.

W odniesieniu do Adama Zielińskiego nie zachodzą, wskazane w art. 259 § 1 pkt 1 i 2

k.p.k. przesłanki negatywne stosowania tymczasowego aresztowania, ani bowiem stan

zdrowia ani też sytuacja rodzinna oskarżonego nie stanowi przeciwwskazań do dalszego

stosowania tymczasowego aresztowania.

Zważyć należy również, iż w przedmiotowej sprawie będącej szczególnie zawiłą,

występowały trudności z ustaleniem miejsca pobytu pokrzywdzonych. Ustalenie miejsca

pobytu Marka Nowakowskiego i Piotra Kowalskiego poprzedziło po stronie Sądu Okręgowego wystąpienie

do Orange Polska S.A. oraz PKO BP, wystąpienie do Policji o doręczenie wezwań, skierowanie zapytania do

Urzędu Miasta Kraków czy ww. nie przebywają w Krakowie lub Wrocławiu, a także zlecenie przeprowadzenia wywiadu

środowiskowego. W toku postępowania sądowego zgromadzono obszerny materiał

dowodowy oraz rozpoznano liczne wnioski oskarżonych i ich obrońców. W samym tylko

okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do dnia 1 marca 2024 r. współoskarżony Jan Kowalski

złożył do tut. Sądu 15 wniosków dowodowych.

W tym miejscu wskazać należy, iż wszystkie dotychczas złożone wnioski dowodowe

zgłaszane przez Strony i ich pełnomocników były przez Sąd rozpatrywane na bieżąco.

Nadto, na skutek złożonych przez świadków zeznań oraz konieczności uwzględnienia

wniosków dowodowych obrony, wystąpiła konieczność poszerzenia kierunku

poprowadzonego dotychczas postępowania dowodowego. Niezbędnym okazało się

przesłuchanie świadka Tomasza Wiśniewskiego, poddania badaniu sądowo-psychiatrycznemu

oskarżonego Adama Zielińskiego oraz Jana Kowalskiego.

Na chwilę obecną zasadne będzie wyznaczenie jeszcze kilku terminów rozpraw celem

zakończenia postępowania dowodowego i wydania wyroku w sprawie, dlatego też zasadne

jest stosowanie w dalszym ciągu środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego

aresztowania do dnia 24 czerwca 2024 r. Podany termin jest zbieżny z terminem przedłużenia

tymczasowego aresztowania wyznaczonym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie Jan Kowalski, który jest współoskarżonym w niniejszej sprawie. Zagwarantuje on przeprowadzenie

wszystkich zaplanowanych przez tut. Sąd czynności.

Z tego też względu postanowiono jak na wstępie.

SSO Anna Kowalska

Podsumowując, postanowienie w przedmiocie wniosku o przedłużenie tymczasowego aresztowania jest istotnym aktem procesowym w postępowaniu karnym. Decyzja sądu w tej kwestii ma wpływ na wolność oskarżonego, a także na dalszy przebieg śledztwa czy procesu. Wartością tego dokumentu jest uregulowanie kwestii tymczasowego aresztowania i zapewnienie odpowiedniego toku procesu sądowego.