Postanowienie w przedmiocie wniosku o przedłużenie tymczasowego aresztowania
- Prawo
karne
- Kategoria
postanowienie
- Klucze
art. 249 k.p.k., art. 30 k.p.k., groźba ucieczki, konieczność kontynuacji postępowania dowodowego, manipulacja dowodami, przedłużenie tymczasowego aresztowania, sąd okręgowy, środki zapobiegawcze
Dokument 'Postanowienie w przedmiocie wniosku o przedłużenie tymczasowego aresztowania' dotyczy decyzji sądu w sprawie przewlekającego się postępowania karnego. W wyniku analizy dowodów oraz argumentacji stron sąd podejmuje decyzję w sprawie ewentualnego przedłużenia tymczasowego aresztowania oskarżonego. Postanowienie to ma kluczowe znaczenie dla dalszego toku postępowania i może wpłynąć na losy procesu karnego.
III K 123/22 24 marca 2024 r.
POSTANOWIENIE
Sąd Okręgowy w Warszawie 24 marca 2024 r. Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący: SSO Anna Kowalska
Protokolant: Jan Nowak
przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie Jana Wiśniewskiego
po rozpoznaniu w sprawie przeciwko Adamowi Zielińskiemu i innym
oskarżonemu o przestępstwo z art. 280 § 2 k.k. oraz z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. i
art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
w przedmiocie wystąpienia do Sądu Apelacyjnego w Warszawie o przedłużenie
tymczasowego aresztowania
na podstawie art. 30 § 1 k.p.k., 249 § 1 k.p.k., art. 258 § 1 i § 2 k.p.k., art. 259 § 1 k.p.k. a
contrario, art. 263 § 4 k.p.k.
postanawia
wystąpić do Sądu Apelacyjnego Warszawa z wnioskiem o przedłużenie stosowania wobec
oskarżonego Adama Zielińskiego, urodzonego 15 maja 1980 r. w Krakowie, syna Jana i
Marii, tymczasowego aresztowania - do dnia 24 czerwca 2024 r.
UZASADNIENIE
Oskarżony Adam Zieliński stoi pod zarzutem popełnienia czynu z art. 280 § 2 k.k. oraz z
art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. i art. 191 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.
Zebrane przeciwko oskarżonemu dowody, w tym wyjaśnienia oskarżonego Adama Zielińskiego,
zeznania pokrzywdzonych - zgodnie z dyspozycją art. 249 § 1 in fine k.p.k. -
dostatecznie uprawdopodabniają fakt popełnienia przez oskarżonego zarzucanych mu
czynów. Wprawdzie postępowanie w przedmiocie stosowania środków zapobiegawczych nie
ma na celu merytorycznej oceny dowodów zgromadzonych w sprawie i ustalenia czy
oskarżony dopuścili się zarzucanych mu czynów, ale w jego toku zasadne jest rozważenie czy
dowody te stwarzają stan prawdopodobieństwa o jakim mowa w art. 249 § 1 k.p.k.
Oskarżonemu Adamowi Zielińskiemu zarzuca się popełnienie czynu z art. 280 § 2 k.k.
zagrożonego karą powyżej 3 lat pozbawienia wolności, a nadto usiłowanie czynu z art. 282
k.k. zagrożonego karą pozbawienia wolności od roku do lat 10. Groźba wymierzenia surowej
kary uzasadnia obawę, że w przypadku ustania tymczasowego aresztowania oskarżony
mógłby utrudniać postępowanie poprzez ukrywanie się przed organami wymiaru
sprawiedliwości. Może bowiem nie przebywać w miejscu zamieszkania, a także nie stawiać
się na wezwania Sądu, co w sposób niewątpliwy prowadziłoby do zakłócenia postępowania
dowodowego przed Sądem Okręgowym w Warszawie. Nadto zachodzi obawa, iż oskarżony
przebywając na wolności mógłby podjąć próby fabrykowania dowodów swojej niewinności.
Należy wskazać, iż matactwo dotyczy nie tylko osób już przesłuchanych czy dowodów już
utrwalonych (choć zdarzają się, wcale nie rzadko, przypadki tzw. zmiany zeznań), ale i tych
które dopiero zostałyby przedstawione po sfałszowaniu ich czy nakłonieniu do fałszywych
zeznań, gdyby zainteresowani tym oskarżeni odzyskali wolność.
W ocenie Sądu jedynie środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania jest
środkiem właściwym i wystarczającym dla zapewnienia prawidłowego toku niniejszego
postępowania, żaden zaś środek o charakterze nieizolacyjnym, nie daje takiej gwarancji.
W odniesieniu do Adama Zielińskiego nie zachodzą, wskazane w art. 259 § 1 pkt 1 i 2
k.p.k. przesłanki negatywne stosowania tymczasowego aresztowania, ani bowiem stan
zdrowia ani też sytuacja rodzinna oskarżonego nie stanowi przeciwwskazań do dalszego
stosowania tymczasowego aresztowania.
Zważyć należy również, iż w przedmiotowej sprawie będącej szczególnie zawiłą,
występowały trudności z ustaleniem miejsca pobytu pokrzywdzonych. Ustalenie miejsca
pobytu Marka Nowakowskiego i Piotra Kowalskiego poprzedziło po stronie Sądu Okręgowego wystąpienie
do Orange Polska S.A. oraz PKO BP, wystąpienie do Policji o doręczenie wezwań, skierowanie zapytania do
Urzędu Miasta Kraków czy ww. nie przebywają w Krakowie lub Wrocławiu, a także zlecenie przeprowadzenia wywiadu
środowiskowego. W toku postępowania sądowego zgromadzono obszerny materiał
dowodowy oraz rozpoznano liczne wnioski oskarżonych i ich obrońców. W samym tylko
okresie od dnia 1 stycznia 2024 r. do dnia 1 marca 2024 r. współoskarżony Jan Kowalski
złożył do tut. Sądu 15 wniosków dowodowych.
W tym miejscu wskazać należy, iż wszystkie dotychczas złożone wnioski dowodowe
zgłaszane przez Strony i ich pełnomocników były przez Sąd rozpatrywane na bieżąco.
Nadto, na skutek złożonych przez świadków zeznań oraz konieczności uwzględnienia
wniosków dowodowych obrony, wystąpiła konieczność poszerzenia kierunku
poprowadzonego dotychczas postępowania dowodowego. Niezbędnym okazało się
przesłuchanie świadka Tomasza Wiśniewskiego, poddania badaniu sądowo-psychiatrycznemu
oskarżonego Adama Zielińskiego oraz Jana Kowalskiego.
Na chwilę obecną zasadne będzie wyznaczenie jeszcze kilku terminów rozpraw celem
zakończenia postępowania dowodowego i wydania wyroku w sprawie, dlatego też zasadne
jest stosowanie w dalszym ciągu środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego
aresztowania do dnia 24 czerwca 2024 r. Podany termin jest zbieżny z terminem przedłużenia
tymczasowego aresztowania wyznaczonym przez Sąd Apelacyjny w Warszawie Jan Kowalski, który jest współoskarżonym w niniejszej sprawie. Zagwarantuje on przeprowadzenie
wszystkich zaplanowanych przez tut. Sąd czynności.
Z tego też względu postanowiono jak na wstępie.
SSO Anna Kowalska
Podsumowując, postanowienie w przedmiocie wniosku o przedłużenie tymczasowego aresztowania jest istotnym aktem procesowym w postępowaniu karnym. Decyzja sądu w tej kwestii ma wpływ na wolność oskarżonego, a także na dalszy przebieg śledztwa czy procesu. Wartością tego dokumentu jest uregulowanie kwestii tymczasowego aresztowania i zapewnienie odpowiedniego toku procesu sądowego.