Postanowienie w przedmiocie zażalenia na postanowienie o środku zapobiegawczym

Sygn. akt II K 123/23 dnia 15 marca 2024 r.

POSTANOWIENIE

Sąd Rejonowy w Warszawie dla m. st. Warszawy w Warszawie Wydział VI Karny w składzie: Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Anna Kowalska Protokolant: Jan Nowak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście w Warszawie Jana Wiśniewskiego

po rozpoznaniu na posiedzeniu sprawy Adama Nowaka

podejrzanego o czyn z art. 286 § 1 k.k.

w przedmiocie rozpoznania zażalenia podejrzanego na postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście w Warszawie z dnia 1 marca 2024 r. o odmowie uwzględnienia wniosku w przedmiocie zmiany środka zapobiegawczego w postaci poręczenia majątkowego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 252 § 2 k.p.k.

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 1 marca 2024 r. Prokurator odmówił uwzględnienia wniosku podejrzanego o uchylenie środka zapobiegawczego w postaci poręczenia majątkowego w wysokości 10 000 złotych. Na powyższe postanowienie podejrzany złożył zażalenie i zaskarżył je w całości, wnosząc o uchylenie poręczenia majątkowego w stosunku do niego. Skarżący zarzucił powyższemu postanowieniu, że orzeczony środek zapobiegawczy jest rażąco niewspółmierny do jego sytuacji majątkowej i życiowej, ponadto jest niepotrzebny bo podejrzany nie utrudnia postępowania.

Sąd zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie. W przedmiotowej sprawie nie ustała określona w art. 249 § 1 k.p.k. przesłanka ogólna stosowania środka zapobiegawczego, jaką stanowi wynikające z zebranych dowodów wysokie prawdopodobieństwo, że podejrzany popełnił przestępstwo. W czasie od zastosowania środka zapobiegawczego nie zaszły nowe okoliczności, które wpłynęłyby na odmienną ocenę materiału dowodowego. Zastosowanie środka zapobiegawczego w postaci poręczenia majątkowego jest w ocenie Sądu konieczne dla zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, albowiem podejrzany przed zastosowaniem środka zapobiegawczego dwukrotnie bez usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie Prokuratora. W związku z powyższym zachodzi przesłanka szczególna stosowania środka zapobiegawczego określona w art. 258 § 1 pkt 1 k.p.k. w postaci obawy ucieczki lub ukrycia się podejrzanego. Okoliczność, że podejrzany stawia się obecnie na wezwania organów prowadzących postępowanie karne nie świadczy o zbędności stosowania środka zapobiegawczego, lecz o jego skuteczności. Zastosowanego środka nie można uznać również za nieproporcjonalnie surowy, gdyż nie stanowi on żadnego ograniczenia swobody podejrzanego. Reasumując, zgodnie z art. 253 § 1 k.p.k., w sprawie nie ustały przyczyny, dla których został zastosowany środek zapobiegawczy. Okoliczności, na które powołuje się skarżący w uzasadnieniu nie stanowią przyczyn uzasadniających jego uchylenie. Argumenty dotyczące stanu majątkowego podejrzanego i jego sytuacji rodzinnej nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia z uwagi na to, że kwotę poręczenia majątkowego wpłaciła nie on, ale siostra jego żony. Mając powyższe na uwadze, w oparciu o powołane wyżej przepisy, orzeczono jak w sentencji.

Sędzia Sądu Rejonowego Anna Kowalska

Zarządzenia: 1. odnotować wydanie postanowienia w wykazie "Kp" i zakreślić numer sprawy; 2. odpis postanowienia doręczyć podejrzanemu wraz z pouczeniem, że nie przysługuje na nie zażalenie; 3. przedłożyć z wpływem zwrotnych poświadczeń odbioru od stron.

Warszawa, dnia 15 marca 2024 r.

Sędzia Sądu Rejonowego Anna Kowalska