Postanowienie w przedmiocie zażalenia na postanowienie o tymczasowym aresztowaniu
- Prawo
karne
- Kategoria
postanowienie
- Klucze
areszt, art., dowody, postępowanie, proces, sąd okręgowy, tymczasowe aresztowanie, zarzuty, zażalenie, środki zapobiegawcze
Postanowienie w przedmiocie zażalenia na postanowienie o tymczasowym aresztowaniu to formalny dokument występujący w postępowaniu sądowym. Zawiera on argumentację i uzasadnienie skargi osoby, która wniosła zażalenie na decyzję sądu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania. Dokument ten jest istotny dla dalszego toku postępowania oraz dla zapewnienia prawidłowego procesu sądowego.
II K 123/23
15 maja 2024 r.
POSTANOWIENIE
Sąd Okręgowy w Warszawie w dniu 15 maja 2024 r. Wydziale Karnym w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Sądu Okręgowego Anna Kowalska
Sędziowie: SSO Jan Nowak
SSO Maria Wiśniewska
Protokolant: sekr. s. Piotr Zieliński
w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie Jana Kowalskiego
po rozpoznaniu w sprawie przeciwko Adamowi Malinowskiemu
oskarżonemu o przestępstwo z art. 278 § 1 kk i inne
na skutek zażalenia Adama Malinowskiego
w przedmiocie zażalenia na postanowienie w przedmiocie nieuwzględnienia wniosku o uchyleniu tymczasowego aresztowania
na podstawie art. 437 § 1 kpk , art. 438 kpk
postanawia
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie
UZASADNIENIE
W dniu 10 maja 2024 r. oskarżony Adam Malinowski złożył wniosek o uchylenie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.
Postanowieniem z dnia 12 maja 2024 r. Sąd Okręgowy w Warszawie nie uwzględnił wniosku oskarżonego Malinowskiego i utrzymał w mocy stosowany środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania.
Na powyższe postanowienie w dniu 14 maja 2024 r. zażalenie złożył Adam Malinowski wskazując, iż stosowanie aresztu jest niezasadne, ponieważ trwa ono już długo a oskarżony ma stały meldunek i nie będzie się ukrywał przed wymiarem sprawiedliwości.
W ocenie Sądu zażalenie oskarżonego Adama Malinowskiego nie jest zasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.
Zdaniem Sądu, w sprawie istnieje ogólna przesłanka stosowania środka zapobiegawczego, o której mowa w art. 258 § 1 kpk. Zgromadzony w toku dotychczasowego postępowania materiał dowodowy wskazuje z dużym prawdopodobieństwem na popełnienie przez oskarżonego zarzucanego mu czynu zabronionego.
Podkreślić należy, iż przy stosowaniu środka zapobiegawczego nie chodzi o merytoryczną ocenę poszczególnych zgromadzonych w sprawie dowodów, a jedynie o rozważenie, czy dowody te - w pośrednim zetknięciu z nimi - stwarzają stan prawdopodobieństwa, o jakim mowa w art. 249 § 1 kpk (post. SN z 12 marca 2003 r., III KK 385/02).
W tym miejscu należy zauważyć, iż każdorazowo zastosowanie wobec podejrzanego czy oskarżonego jakiegokolwiek środka zapobiegawczego, stanowi dla niego dolegliwość. Wynika to z samej istoty środków zapobiegawczych. Wskazać należy nadto, iż wbrew odmiennym twierdzeniom oskarżonego o antycypowaniu kary można mówić dopiero, gdy tymczasowe aresztowanie nie spełnia już swej funkcji zabezpieczania prawidłowego toku procesu, bądź gdy postępowanie jest prowadzone rażąco wadliwie, bądź gdy okres aresztowania zbliża się do prawdopodobnej długości kary realnie grożącej oskarżonemu. Długi czas trwania aresztowania może być normalną konsekwencją prowadzenia postępowania i wagi stawianych oskarżonemu zarzutów (postanowienie Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dn. 25 kwietnia 2018 r., II AKZ 234/18).
Z powyższych względów, Sąd orzekł jak na wstępie.
SSO Anna Kowalska
SSO Jan Nowak
SSO Maria Wiśniewska
W rezultacie postanowienie w przedmiocie zażalenia na postanowienie o tymczasowym aresztowaniu ma na celu umożliwienie podmiotom procesowym skutecznej ochrony swoich interesów oraz zapewnienie transparentności i sprawiedliwości postępowania sądowego. Jest to istotny krok w zapewnieniu pełnej ochrony prawnej stronom procesu oraz zapewnieniu należytej procedury sądowej.