Postanowienie w sprawie zażalenia na postanowienie o odmowie przywrócenia terminu

II Kz 123/23 Dnia 23 marca 2024 r.

POSTANOWIENIE

Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział V Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Kowalska

Protokolant: sekr. sąd. Jan Nowak

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście - Janina Wiśniewska

w sprawie zażalenia pokrzywdzonego Adam Malinowski

na postanowienie Prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście z dnia 10 marca 2024 r. o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia

na podstawie art. 329 § 1 i 2 k.p.k. i art. 437 k.p.k.

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 10 marca 2024 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście odmówił Adamowi Malinowskiemu przywrócenia terminu zawitego do wniesienia zażalenia na postanowienie z dnia 5 marca 2024 r. o umorzeniu śledztwa.

Na powyższe postanowienie zażalenie wniósł pokrzywdzony Adam Malinowski. Żalący wskazał na błędne zastosowanie i wykładnię art. 126 § 2 k.p.k., czyli rozpatrzenie sprawy przez Prokuraturę zamiast sąd i w efekcie wydanie postanowienia przez niewłaściwy organ. Według żalącego jego wniosek o przywrócenie terminu powinien być bowiem rozpatrzony przez sąd, ponieważ jednocześnie z wnioskiem złożone zostało zażalenie na postanowienie o umorzeniu śledztwa. Ponadto pokrzywdzony podał, że rozmowa telefoniczna 777 888 999 jest wątpliwą okolicznością przemawiającą za ustaleniem terminu, od kiedy należy liczyć czas do wniesienia zażalenia. Wskazał, że kwestionuje takie ustalenia, albowiem nie mają one poparcia w aktach sprawy, a postępowanie karne nie przewiduje doręczenia wiadomości w taki sposób.

Sąd zważył, co następuje:

Wniesione zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż - wbrew twierdzeniom żalącego - Prokurator był organem właściwym do rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia na postanowienie o umorzeniu śledztwa. Zgodnie z treścią art. 126 § 2 k.p.k. w kwestii przywrócenia terminu orzeka bowiem organ, przed którym należało dokonać czynności tj. w tym przypadku złożyć zażalenie. Stosownie natomiast do treści art. 428 § 1 k.p.k. w zw. z art. 465 § 1 k.p.k. środek odwoławczy wnosi się na piśmie do organu, który wydał zaskarżone orzeczenie. Nie budzi natomiast wątpliwości, iż w niniejszej sprawie zaskarżone postanowienie o umorzeniu śledztwa z dnia 5 marca 2024 r. wydał właśnie Prokurator Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście.

W myśl art. 126 § 1 k.p.k. jeżeli niedotrzymanie terminu zawitego nastąpiło z przyczyn od strony niezależnych, strona w zawitym terminie 7 dni od daty ustania przeszkody może zgłosić wniosek o przywrócenie terminu, dopełniając jednocześnie czynności, która miała być w terminie wykonana.

Zbadanie zasadności wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności procesowej musi być zatem poprzedzone ustaleniem, że wniosek ten został złożony z zachowaniem terminu określonego w art. 126 § 1 k.p.k. (SN III KZ 38/04, LEX nr 123456). Termin ten biegnie od daty ustania przeszkody uniemożliwiającej wykonanie czynności procesowej i zachowanie terminu zawitego. W piśmiennictwie wskazuje się, że chodzi tu o dzień, w którym ustanie przeszkody doszło do świadomości osoby uprawnionej. W ocenie Sądu Prokurator prawidłowo ustalił, iż termin ten nie został dochowany, co musiało skutkować odmową przywrócenia terminu.

Z notatki urzędowej sporządzonej przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście z dnia 12 marca 2024 r. wynika, iż w czasie rozmowy telefonicznej 777 888 999 z pokrzywdzonym Adamem Malinowskim, która odbyła się 12 marca 2024 r., poinformował go, że śledztwo zostało umorzone. Wskazać trzeba, że pokrzywdzony nie podał na wcześniejszym etapie postępowania adresu zamieszkania lub dla doręczeń a jedynie pozostawił kontakt telefoniczny 777 888 999. Należy zatem uznać, iż w tym właśnie czasie pokrzywdzony dowiedział się o podjętej decyzji merytorycznej i bez znaczenia pozostaje okoliczność, że pokrzywdzony nie znał jeszcze wówczas uzasadnienia postanowienia o umorzeniu śledztwa. Nie jest istotny także sposób, w jaki pokrzywdzony dowiedział się o ustaniu przeszkody, ważne jest bowiem, iż faktycznie miał tego świadomość.

Pokrzywdzony złożył zażalenie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego złożenia w dniu 19 marca 2024 r.

Mając na uwadze powyższe, Sąd uznał iż wniosek o przywrócenie terminu do złożenia zażalenia, został złożony przez pokrzywdzonego po upływie 7- dniowego terminu zawitego, liczonego od ustania przeszkody, na którą się powoływał.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie przepisów powołanych na wstępie należało orzec jak w części rozstrzygającej postanowienia.

SSO Anna Kowalska