Sprzeciw wobec wniosku dowodowego

ul. Kwiatowa 12, 31-001 Kraków, 22 marca 2024 r.

Sygn. akt II K 123/23

Kancelaria Adwokacka "Lex" w Krakowieul. Słoneczna 2, 30-001 Kraków

Anna Kowalska, obrońca oskarżonego Jana Nowaka

SPRZECIW STRONYWOBEC UWZGLĘDNIENIA WNIOSKU DOWODOWEGO Z UWAGI NANIEDOPUSZCZALNOŚĆ DOWODU

Działając jako obrońca oskarżonego (upoważnienie do obrony w aktach sprawy), na podstawie art. 168 § 1 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 k.p.k. sprzeciwiam się dopuszczeniu jako dowodu w sprawie nagrań z kontroli operacyjnej wskazanych przez prokuratora w wykazie dowodów do przeprowadzenia na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2024 r., z uwagi na niedopuszczalność przeprowadzenia ww. dowodów.

Uzasadnienie

Oskarżyciel publiczny w akcie oskarżenia wymienił w wykazie dowodów do przeprowadzenia na rozprawie m.in. nagrań uzyskanych w wyniku kontroli operacyjnej. Powołując się na postanowienie z dnia 10 lutego 2024 r., wskazał, że „na podstawie art. 237 § 1 k.p.k. prokurator podjął decyzję o wykorzystaniu jako dowód nagrań z kontroli operacyjnej prowadzonej w sprawie o czyny z art. 286 § 1 k.k. i in. (sygn. akt I K 456/22) w innym postępowaniu, ponieważ na nagraniach znajdują się dowody popełnienia przez inną osobę innego przestępstwa ściganego z urzędu”.

Jan Nowak został oskarżony o popełnienie przestępstwa z art. 158 § 1 k.k., tj. o to, że w dniu 1 stycznia 2023 r., działając wspólnie i w porozumieniu z Piotrem Kowalskim, Anną Wiśniewską i z innymi nieustalonymi osobami, publicznie i bez powodu, dopuszczając się umyślnego zamachu na zdrowie, okazując przez to rażące lekceważenie porządku prawnego brał udział w bójce, podczas której zadawano sobie nawzajem uderzenia i kopnięcia, czym naraził jej uczestników na bezpośrednie niebezpieczeństwo spowodowania utraty życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu lub skutków określonych w art. 156 § 1 k.k., w wyniku czego pokrzywdzony Adam Zieliński doznał obrażeń ciała w postaci urazu głowy, wstrząśnienia mózgu, naruszających czynności narządów ciała na okres powyżej 7 dni; pokrzywdzony Tomasz Malinowski doznał obrażeń ciała w postaci powierzchownej rany tłuczonej głowy, naruszającej czynności narządów ciała na okres do 7 dni. Przestępstwo to nie znajduje się w katalogu przestępstw z art. 19 ust. 1 ustawy o Policji. Prokurator, wnosząc o dopuszczenie jako dowodu nagrań, które zostały pozyskane w ramach innego postępowania karnego, w którym Jan Nowak nie bierze udziału w charakterze oskarżonego, powołał się na wykładnię przepisu art. 237 § 1 k.p.k., zgodnie z którą dopuszczenie jako dowodu materiałów uzyskanych w wyniku kontroli operacyjnej, a dotyczących innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej lub przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego popełnionego przez inną osobę niż objętą zarządzeniem kontroli operacyjnej, jest możliwe także wtedy, kiedy „inne przestępstwo” jest przestępstwem ściganym z urzędu, ale pozakatalogowym. Takie rozumienie przepisu art. 237 § 1 k.p.k. zostało zanegowane w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2020 r., sygn. akt I KZP 18/19. Sąd Najwyższy stwierdził, że użyte w art. 237 § 1 k.p.k. sformułowanie „innego przestępstwa ściganego z urzędu lub przestępstwa skarbowego innego niż przestępstwo objęte zarządzeniem kontroli operacyjnej” obejmuje swoim zakresem wyłącznie te przestępstwa, co do których sąd może wyrazić zgodę na zarządzenie kontroli operacyjnej, w tym te, o których mowa w art. 19 ust. 1 ustawy o Policji, a prokurator nie ma kompetencji do arbitralnego decydowania o tym, jakie materiały uznać za „dowód” w postępowaniu sądowym. „Na etapie postępowania jurysdykcyjnego, to wyłącznie sąd może podjąć decyzję o dopuszczeniu dowodu, a nie prokurator. Wynika to z elementarnej zasady rządzącej tym stadium procesu wyrażonej w art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. Gdyby zatem doszło do sytuacji, w której prokurator postąpiłby w tym zakresie niezgodnie z art. 168 § 1 k.p.k., art. 170 § 1 k.p.k. czy art. 237 § 1 k.p.k., złożony przez niego wniosek i tak podlega kontroli sądu, który ma decydujące zdanie w kwestii dopuszczenia dowodu (art. 170 § 1 k.p.k.). Kontrola ta obejmuje też wszystkie ustawowe przesłanki stosowania kontroli operacyjnej, co z istoty swej stanowi pewną formę zgody następczej”.

W sprawie o przestępstwo, które jest przedmiotem postępowania, nie było dopuszczalne zarządzenie kontroli operacyjnej. Nie znajduje się ono bowiem w katalogu przestępstw z art. 19 ust. 1 ustawy o Policji. Jak wskazał Sąd Najwyższy w powyższej uchwale, warunki wydania „zgody następczej” nie mogą być mniej rygorystyczne od zasad wystąpienia o wyrażenie zgody na kontrolę operacyjną. W konsekwencji, ze względu na zakres przedmiotowy wyrażony w art. 19 ust. 1 ustawy o Policji, nie jest możliwe wykorzystanie jako dowodu materiałów uzyskanych podczas kontroli operacyjnej prowadzonej w innym postępowaniu.

Nie jest możliwe także dopuszczenie jako dowodu ww. materiałów w oparciu o art. 171 § 1 k.p.k. Przepis ten nie pozwala bowiem na wykorzystanie jako dowodu materiałów uzyskanych z naruszeniem przepisów postępowania w związku z pełnieniem przez funkcjonariusza publicznego obowiązków służbowych (tak wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 20 grudnia 2019 r., sygn. akt II AKa 456/19). Jak stwierdził w jednym z orzeczeń Sąd Najwyższy, art. 171 § 1 k.p.k., regulujący wprowadzenie nielegalnie uzyskanego dowodu do procesu, odnosi się jedynie do dowodów uzyskanych z naruszeniem przepisów postępowania lub za pomocą czynu zabronionego. Uregulowanie to nie stanowi podstawy do procesowego wykorzystania danych uzyskanych podczas kontroli operacyjnej prowadzonej z naruszeniem warunków do wykorzystania procesowego takich danych, sformułowanych w art. 237 § 1 k.p.k., a mających swe źródła w przepisach o charakterze materialnym (tak postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2020 r., sygn. akt I KZP 20/20).

Mając na względzie powyższe, wnoszę jak na wstępie.

(podpis obrońcy)