Apelacja obrońcy

ul. Kwiatowa 12, 01-001 Warszawa, 2023-10-26

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex"

ul. Słoneczna 23/4, 02-002 Warszawa

Sąd Okręgowy w Warszawie

obrońca Jan Kowalski

oskarż. z art. 178a § 1 kk

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia

w Warszawie

dot. II K 1234/23

Wniosek

o orzeczenie na korzyść oskarżonego w wyniku rozpoznania

apelacji wniesionej na jego niekorzyść

Na podstawie art. 437 § 1 kpk

wnoszę o:

zmianę na korzyść oskarżonego wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z 2023-09-15 (II K 1234/23), zaskarżonego na niekorzyść oskarżonego Jan Kowalski przez Prokuratora, przez uznanie, że zarzucany mu czyn wyczerpywał znamiona wykroczenia z art. 87 § 1 kw, i wymierzenie mu za ten czyn 1500 zł grzywny oraz orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym na 1 rok.

Uzasadnienie

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z 2023-09-15 Jan Kowalski został uznany za winnego tego, że w dniu 2023-08-20 w Warszawie, będąc w stanie nietrzeźwości, prowadził samochód osobowy marki Ford, WB12345, tj. przestępstwa z art. 178a § 1 kk , i za to został skazany na karę 10 miesięcy ograniczenia wolności oraz orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym na 2 lata.

Od wyroku tego złożył apelację Prokurator Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie, zarzucając rażącą niewspółmierność kary, wynikającą z nienależytego uwzględnienia nagminności tego rodzaju przestępstw oraz faktu, iż oskarżony stwarzał poważne zagrożenie dla ruchu drogowego, prowadząc pojazd w stanie nietrzeźwości w godzinach wieczornych dużego natężenia ruchu, i wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku przez wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na 3 lata.

Podstawą przyjęcia przez sąd I instancji, iż oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości, był wynik badania zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu za pomocą alkomatu, który wykazał 0,51 mg/l alkoholu.

Stan nietrzeźwości – zgodnie z art. 115 § 16 kk – zachodzi wtedy, gdy zawartość alkoholu we krwi przekracza 0,5 promila albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość lub zawartość alkoholu w 1 dm3 wydychanego powietrza przekracza 0,25 mg albo prowadzi do stężenia przekraczającego tę wartość.

W definicji tej zawartość alkoholu w promilach określona jest w dziesiętnych, a wyniki badań, zwłaszcza urządzeniami elektronicznymi, podają zawartość z dokładnością do setnych części. W związku z tym wyłania się pytanie, czy stanem nietrzeźwości jest zawartość alkoholu w organizmie w wysokości 0,51 promila, czy już np. 0,501, 0,502 itd. aż do 0,509. Stosując metody matematyczne, należałoby przyjąć, że wartość graniczna stanu nietrzeźwości 0,5 promila przekracza zawartość większą niż 0,50, a więc nawet o 0,01. Udzielając odpowiedzi na to pytanie, trzeba mieć na uwadze, że nieprzypadkowo ustawodawca, określając stan nietrzeźwości, posłużył się danymi liczbowymi z dokładnością do dziesiętnych części promili, a nie setnych. Uczynił to świadomie, mając na uwadze niedoskonałość metod badawczych i możliwość popełnienia błędu w tak małych cząstkach. Trzeba uwzględnić, że stężenie alkoholu, oznaczone na podstawie analizy wydychanego powietrza, odnosi się do jego zawartości w krwi tętniczej pęcherzyków płucnych, natomiast pobrania prób krwi dokonuje się z żyły łokciowej; w fazie wchłaniania z przewodu pokarmowego do krwiobiegu obserwuje się nieco wyższe stężenie alkoholu we krwi tętniczej niż w równolegle pobranej próbie krwi żylnej, natomiast wynik stężenia alkoholu we krwi, oparty na badaniu wydychanego powietrza, powstaje przez automatyczne mnożenie w programie aparatu stężenia alkoholu w wydychanym powietrzu przez przeciętny współczynnik podziału etanolu między powietrze zawarte w pęcherzykach płucnych i we krwi (Andrzej Malinowski, Medycyna Sądowa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL 2010, 1, s. 234). Ustalając, czy nastąpiło przekroczenie zawartości podanej w dziesiętnych częściach, należy posługiwać się takimi samymi parametrami, a więc dziesiętnymi. Uwzględnianie setnych części promili wykazanych urządzeniem elektronicznym jest niedopuszczalne także z tego powodu, że urządzenia te fabrycznie przystosowane są do dokonywania pomiaru w jednostkach miary stężenia masowego etanolu w wydychanym powietrzu (w mg/l), a przeliczanie w promilach nie jest w pełni dokładne. W tym stanie rzeczy brak jest uzasadnionych podstaw dla poglądu, że o faktycznym przekroczeniu stężeń 0,5‰ i 0,25 mg/l można mówić po stwierdzeniu stężeń 0,51‰ i 0,251 mg/l w analizie wydychanego powietrza (Andrzej Malinowski, Medycyna Sądowa, s. 235). Straciły aktualność wydane 2005-03-10 przez Ministerstwo Sprawiedliwości zalecenia w sprawie orzecznictwa alkoholowego, z których wynikało, że dodatni wynik analizy krwi na zawartość alkoholu podaje się z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku, wynikającego z zaokrąglenia drugiego miejsca według powszechnie przyjętych zasad analitycznych. Z zasad tych wynikało, że np. wynik 0,51‰ i 0,52‰ zaokrągla się do 0,5‰, wynik zaś 0,53‰, 0,54‰, 0,55‰, 0,56‰, 0,57‰ − do 0,6‰ (Andrzej Malinowski, Medycyna Sądowa, Wydawnictwo Lekarskie PZWL 2010, 1, s. 236). „Wytyczne w zakresie badań retrospektywnych na zawartość alkoholu etylowego we krwi”, zatwierdzone przez Krajową Radę Sądownictwa w dniu 2012-06-28 przewidują, że wartość stężenia alkoholu należy podawać w opinii w promilach (‰), z tym że stężenie etanolu podaje się z dokładnością do drugiego miejsca (setnego) po przecinku, zarówno w zapisie cyfrowym, jak i słownym. Przewiduje się tylko zaokrąglanie tysięcznych i dokonuje się tego w następujący sposób: 1) jeżeli liczba na trzecim miejscu po przecinku wynosi 5 lub więcej, liczba na drugim miejscu po przecinku powinna być zwiększona o jeden. Na przykład jeżeli uzyskana wartość stężenia alkoholu jest pomiędzy 0,515‰ a 0,524‰, opiniujący powinien raportować wynik jako 0,52‰; 2) jeżeli liczba na trzecim miejscu po przecinku wynosi 4 lub mniej, liczba na drugim miejscu po przecinku powinna pozostać taka sama. Na przykład jeżeli uzyskana wartość stężenia alkoholu jest pomiędzy 0,510‰ a 0,514‰, opiniujący powinien raportować wynik jako 0,51‰ (pkt 7). Z tego, co wyżej podano, wynika, że ta metoda jest nie do przyjęcia, gdyż nie uwzględnia rozwiązań normatywnych.

Mając na uwadze wyżej podaną definicję stanu nietrzeźwości, trzeba przyznać, że zawartość alkoholu we krwi 0,51 mg/l nie oznacza stanu nietrzeźwości, gdyż nie jest przekroczony próg nietrzeźwości.

W tym stanie rzeczy trzeba przyjąć, że oskarżony znajdował się w stanie po użyciu alkoholu, a prowadzenie w takim stanie pojazdu mechanicznego stanowi wykroczenie z art. 87 § 1 kw. W takim też zakresie powinien zostać zmieniony zaskarżony wyrok. Mając na uwadze okoliczności łagodzące i obciążające wymienione przez sąd I instancji, współmierną reakcją karną będzie grzywna w wysokości 1500 zł oraz zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych w ruchu drogowym na 1 rok.

Jan Kowalski

Adwokat

.............................................

(podpis)