Wniosek o odszkodowanie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie

Jan Kowalski                                                          ul. Kwiatowa 12, 00-000 Warszawa, dnia 15 marca 2024 r.

ul. Kwiatowa 12

00-000 Warszawa

Sąd Okręgowy

w Warszawie

VIII Wydział Karny

WNIOSEK

o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne stosowanie środków przymusu

Na zasadzie art. 552 § 1 k.p.k. wnoszę o zasądzenie od Skarbu Państwa na moją rzecz kwoty 50 000 złotych (pięćdziesiąt tysięcy) tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia za niesłuszne stosowanie środków przymusu w postaci tymczasowego aresztowania w okresie od dnia 10 stycznia 2023 r. do dnia 20 lutego 2024 r.

UZASADNIENIE

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2023 r. w związku z wnioskiem Prokuratury Rejonowej w Warszawie z dnia 9 stycznia 2023 r. zastosowano wobec mnie środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy. Stosowanie tego środka przedłużono do dnia 20 lutego 2024 r.

Stanąłem pod zarzutem tego, że w dniu 5 stycznia 2023 r. w Warszawie doprowadziłem do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w postaci pieniędzy na łączną kwotę 10 000 złotych za pośrednictwem aukcji serwisu Allegro nr 123456789, czym działałem na szkodę Anny Nowak, tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k.

Prokuratura Rejonowa w Warszawie w dniu 15 marca 2023 r. skierowała przeciwko mnie akt oskarżenia do Sądu Rejonowego w Warszawie. W następstwie przeprowadzonego postępowania karnego prowadzonego pod sygnatura akt VIII K 123/23 Sąd uniewinnił mnie od zarzutu popełnienia przedmiotowego czynu i uchylił tymczasowe aresztowanie. Niniejszy wyrok uprawomocnił się w dniu 10 marca 2024 r.

Pragnę podkreślić, iż w toku stosowania wobec mnie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania czułem strach i obawę o własne życie. Ten koszmar trwał ponad rok. Nie mogłem się widzieć z Kasią i Anią, które mają 10 i 12 lat, a najmłodsze 5. Trudno im było wytłumaczyć, dlaczego je opuściłem. Żona została bez środków do życia. Okoliczność tymczasowego aresztowania ograniczyła mi podjęcie pracy. Do dnia dzisiejszego korzystam z pomocy Caritas, na potwierdzenie czego przedkładam zaświadczenie. Żyję w ciągłym stresie. Straciłem pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa.

Sąd Najwyższy w wyroku z 12 grudnia 2020 r., sygn. akt II KK 123/20, OSNKW 2021, nr 1, poz. 12 stwierdził, że w postępowaniu o odszkodowanie i zadośćuczynienie za niesłuszne tymczasowe aresztowanie przy dokonaniu ustaleń, czy istnieją przesłanki do uznania aresztowania za niewątpliwie niesłuszne, nie wolno różnicować wyroków uniewinniających, będących podstawą dochodzenia roszczenia. Ze względu na zasadę domniemania niewinności, prawomocność orzeczenia i odpowiedzialność Skarbu Państwa na zasadzie ryzyka nie ma znaczenia, czy wyrok ten zapadł z uwagi na wykazanie braku sprawstwa lub winy, czy też na skutek nie dających się usunąć wątpliwości lub braku dostatecznych dowodów do przypisania oskarżonemu odpowiedzialności.

W myśl wyroku Sądu Najwyższego z 24 maja 2019 r. , sygn. akt III KK 321/19, OSNKW 2019, nr 7 - "Niewątpliwa niesłuszność tymczasowego aresztowania będąca - zgodnie z art. 552 § 4 k.p.k. - podstawą odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa, występuje w dwóch różnych sytuacjach procesowych. Po pierwsze, ma miejsce wówczas, gdy tymczasowe aresztowanie zastosowano z naruszeniem przepisów prawa. Po drugie - wówczas, gdy w świetle okoliczności znanych w chwili zastosowania tymczasowego aresztowania może być ono oceniane jako słuszne, niemniej w świetle całokształtu okoliczności sprawy, w szczególności treści końcowego orzeczenia okaże się, że stosowanie tego środka zapobiegawczego było zbędne. Jest tak dlatego, gdyż odpowiedzialność Skarbu Państwa z tego tytułu opiera się na zasadzie ryzyka. Z tego punktu widzenia za niewątpliwie niesłuszne należy uznać także każde tymczasowe aresztowanie oskarżonego, wobec którego postępowanie zostało umorzone".

W tym stanie faktycznym i prawnym, wnoszę jak na wstępie.

Jan Kowalski