Wniosek o przekazanie sprawy zgodnie z właściwością rzeczową

ul. Kwiatowa 12, dnia 2023-10-26

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex"

ul. Kwiatowa 12, 00-000 Warszawa

pełnomocnik z wyboru

oskarżycielki posiłkowej

Anna Nowak

Sąd Rejonowy

w Warszawie

Wydział III Karny

III K 123/23

WNIOSEK

O PRZEKAZANIE SPRAWY ZGODNIE Z WŁAŚCIWOŚCIĄ RZECZOWĄ

Działając jako ustanowiony w sprawie pełnomocnik z wyboru oskarżycielki posiłkowej Anna Nowak wnoszę o przekazanie sprawy zgodnie z właściwością rzeczową Sądowi Okręgowemu w Warszawie.

UZASADNIENIE

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Warszawie oskarżył Piotra Wiśniewskiego o popełnienie 8 czynów kwalifikowanych z art. 310 § 2 k.k. w zb. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i z art. 310 § 2 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 11 § 2 k.k. na szkodę pokrzywdzonej Anna Nowak. Akt oskarżenia w tej sprawie został skierowany do Sądu Rejonowego w Warszawie, podczas gdy Sądem właściwym do rozpoznania niniejszej sprawy winien być Sąd Okręgowy w Warszawie.

Dokonując kontroli właściwości rzeczowej Sąd nie jest związany kwalifikacją prawną czynu zarzuconego przez oskarżyciela oskarżonemu.

W ocenie pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej dokładna analiza akt sprawy prowadzi do wniosku, że w przypadku przypisania oskarżonemu zarzuconych mu przestępstw należało go będzie potraktować jako współsprawcę czynów z art. 310 § 1 k.k.

Z zeznań pokrzywdzonej Anna Nowak wynika, że w dniu 2023-05-15 r. w Warszawie około godziny 14:00 skradziono jej osiem czeków, które nie były wypisane. Oskarżony został zatrzymany w tym samym dniu w Krakowie około godziny 20:00 w trakcie realizacji jednego z czeków po tym, jak wcześniej miał już zrealizować trzy czeki w trzech różnych bankach w Krakowie oraz cztery czeki w czterech różnych bankach w Łodzi. Zdaniem pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej oskarżony realizując już pierwszy czek w Krakowie i przystępując do realizacji kolejnych w tym samym mieście, a potem w Łodzi, musiał zdawać sobie sprawę, że każdy z czeków otrzymuje do realizacji od osoby nieuprawnionej, która dokonując czynu z art. 310 § 1 k.k. dzieła w zamiarze bezprawnego uzyskania środków pieniężnych. Wskazują na to następujące okoliczności.

Wystawcą czeków była kobieta, zaś wg wyjaśnień oskarżonego o realizację czeków prosił go mężczyzna, który zobowiązał się go zawieźć z Warszawy do Krakowa i odwieźć z powrotem. Skoro tego samego dnia oskarżony już wcześniej w Krakowie zrealizował trzy czeki to musiał wiedzieć, że nie ma potrzeby, aby jechać aż do Łodzi w celu realizacji pozostałych pięciu czeków. Oskarżony najpóźniej w trakcie realizacji pierwszego czeku doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że wszystkie osiem czeków można było zrealizować w jednym banku i nie ma ku temu jakichkolwiek przeszkód. Skoro oskarżony zdecydował się na realizację czeków w różnych bankach i w różnych miastach, to oznacza to, że doskonale wiedział, iż czeki przekazuje mu osoba nieuprawniona do ich wypisywania, wpisuje na awersach nieprawdziwe dane.

Na czekach wskazane są różne miejsce ich wystawienia. W świetle zasad doświadczenia życiowego należy stwierdzić, że jest bardzo mało prawdopodobne, aby nieznany oskarżonemu mężczyzna otrzymał od Anna Nowak 8 czeków wystawionych tego samego dnia w różnych miejscach - Warszawa, Kraków, Łódź i w Gdańsk.

Zasadniczą funkcją czeku jest funkcja płatnicza, z uwagi na znacznie krótsze niż przy wekslach terminy przedstawienia do zapłaty. Skoro zatem mężczyzna, który przekazał oskarżonemu czeki miał je dostać tytułem zapłaty, to oskarżony musiał zorientować się, że zachowanie wystawcy czeków, a więc Anna Nowak byłoby nielogiczne i irracjonalne. Zasady doświadczenia życiowego wskazują, że nikt, kto ma zapłacić kwotę 8000 zł, nie wystawia w tym celu 8 czeków i to w różnych miejscowościach tego samego dnia na kwotę 1000 zł każdy, a wystawia jeden czek w jednym miejscu na sumę 8000 zł. Postępowanie byłoby dodatkowo nieekonomiczne, zwłaszcza jeśli uwzględni się fakt, że bank pobiera opłatę za każdy blankiet czeku. Zdaniem pełnomocnika oskarżycielki posiłkowej kwota 1000 zł została na każdym czeku wpisana po to, aby z uwagi na jej wysokość nie wzbudzać szczególnych podejrzeń.

Oskarżony wyjaśniał, że nieznany mu mężczyzna sam nie mógł zrealizować czeków ponieważ nie miał przy sobie dowodu osobistego, a pilnie potrzebował pieniędzy. Wyjaśnieniom tego rodzaju nie można dać wiary. Zasady doświadczenia życiowego wskazują na to, że osoba, która nie posiada dowodu osobistego, a pilnie potrzebuje pieniędzy nie przyjmuje zapłaty czekiem, ponieważ ma świadomość tego, że nie będzie w stanie go zrealizować. Poza tym nie jeździ do kilku banków w różnych miejscowościach celem realizacji czeków. W związku z tym tego rodzaju wyjaśnienia oskarżonego są nielogiczne, sprzeczne ze wskazaniami wiedzy.

Okoliczności przedmiotowe zarzuconych oskarżonemu przestępstw wskazują na to, że przy ewentualnym ustaleniu, iż popełnił on przestępstwo należało go będzie uznać za współsprawcę przestępstw zakwalifikowanych m.in. z art. 310 § 1 k.k. Oskarżony z pełną świadomością udostępnił swoje dane osobowe niezbędne dla wypełnienia czeku. Należy uznać, że brał czynny udział w jego wypełnieniu. Zebrany w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie, że oskarżony brał udział w samym wykonaniu przestępstw z art. 310 § 1 k.k. Oskarżony miał świadomość wspólnego działania, wiedział w jakim celu działa wspólnie z mężczyzną, który dysponował czekami, zdawał sobie sprawę, że podejmowane przez każdego z nich czynności składają się na realizację wspólnie wykonywanego czynu zabronionego. Każdy z nich w pełni akceptował zachowanie drugiego ze sprawców, obejmował swym zamiarem (animus auctoris) cały zespół przedmiotowych znamion przestępczego przedsięwzięcia. Działanie każdego z nich stanowiło istotny wkład w urzeczywistnienie przestępczego celu z art. 310 § 1 k.k.

Z uwagi na to, że czyn z art. 310 § 1 k.k. jest zbrodnią Sądem właściwym do rozpoznania sprawy o czyn tego rodzaju jest Sąd Okręgowy. W związku z tym należało wnosić jak na wstępie.

Jan Kowalski

adwokat