Wniosek o wniesienie kasacji

ul. Kwiatowa 12, 01-001 Warszawa, 15 maja 2023 r.

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex" w Warszawie

ul. Polna 34/2, 00-999 Warszawa

tel. 555-123-456

obrońca Jana Kowalskiego

skazanego z art. 178a § 4 k.k.

III K 123/23

Prokurator Generalny

w Warszawie

Wniosek

o wniesienie kasacji

Na podstawie art. 521 k.p.k.

wnoszę

o wniesienie kasacji od prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Krakowie z dnia 10 marca 2023 r. (II K 456/22) w sprawie Jana Kowalskiego, oskarżonego z art. 178a § 4 k.k., na korzyść oskarżonego i na podstawie art. 523 § 1, art. 526 § 1 i art. 537 § 1 i 2 k.p.k. zarzucenie rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku naruszenia przepisów prawa karnego materialnego, a to art. 106 w zw. z art. 107 § 4 i § 6 k.k. oraz art. 178a § 4 k.k., poprzez błędną interpretację przepisów określających warunki i skutki zatarcia skazania i niezasadne przyjęcie, że został spełniony, przewidziany w art. 178a § 4 k.k., warunek uprzedniego skazania oskarżonego Jana Kowalskiego za czyn z art. 178a § 1 k.k., podczas gdy skazanie go z wyroku Sądu Rejonowego w Łodzi z dnia 20 stycznia 2020 r. (I K 789/19) uległo zatarciu z mocy prawa z dniem 20 lipca 2022 r. i w związku z tym odpowiedzialność oskarżonego winna zostać ukształtowana jedynie na podstawie treści art. 178a § 1 k.k.

Uzasadnienie

Jan Kowalski został oskarżony o to, że w dniu 5 stycznia 2023 r. w Krakowie prowadził w ruchu lądowym samochód marki Audi, będąc w stanie nietrzeźwości i mając 0,7 promila alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się, będąc uprzednio karanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Łodzi z dnia 20 stycznia 2020 r. (I K 789/19) za czyn z art. 178a § 1 k.k., tj. o czyn z art. 178a § 4 k.k.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Krakowie z dnia 10 marca 2023 r. (II K 456/22) Jan Kowalski został uznany za winnego popełnienia zarzucanego czynu stanowiącego przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie tego przepisu Sąd skazał go na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, która na podstawie art. 69 § 1 i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. została warunkowo zawieszona na okres 2 lat próby. Na podstawie art. 42 § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat oraz obciążył go kosztami sądowymi.

Wyrok sądu pierwszej instancji nie jest słuszny, albowiem został wydany z rażącą i mającą istotny wpływ na jego treść obrazą przepisów prawa materialnego powołanych we wniosku.

Przesłanką uzasadniającą poniesienie przez sprawcę czynu polegającego na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości surowszej odpowiedzialności z art. 178a § 4 k.k. jest uprzednie prawomocne skazanie sprawcy tego czynu za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub 335 § 2 k.k. popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego, albo dopuszczenie się tego czynu w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za to przestępstwo.

Z akt przedmiotowej sprawy wynika, że podstawę odpowiedzialności karnej Jana Kowalskiego z art. 178a § 4 k.k. stanowi jego uprzednie prawomocne skazanie za czyn z art. 178a § 1 k.k. na podstawie wyroku Sądu Rejonowego w Łodzi z dnia 20 stycznia 2020 r. (I K 789/19), za które to przestępstwo został skazany na karę 30 stawek dziennych grzywny, przyjmując wartość jednej stawki w wysokości 20 zł, a także zostały orzeczone wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 1 roku, zaliczając na poczet tego zakazu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 20 stycznia 2020 r., świadczenie pieniężne w wysokości 500 zł i podanie wyroku do publicznej wiadomości. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 1 lutego 2020 r.

Z akt sprawy wynika ponadto, że Jan Kowalski uiścił karę grzywny w dniu 15 lutego 2020 r., świadczenie pieniężne w tym samym dniu, zaś środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych został wykonany w okresie od dnia 1 stycznia 2020 r. do dnia 20 stycznia 2021 r. W dniu 1 marca 2020 r. został wykonany środek karny w postaci podania wyroku do publicznej wiadomości. Jan Kowalski nie był więcej karany, co wynika z danych z Krajowego Rejestru Karnego.

Zgodnie z obowiązującym w dacie orzekania sądu pierwszej instancji art. 107 § 4 k.k. w razie skazania na grzywnę skazanie ulegało zatarciu z mocy prawa z upływem 6 miesięcy od wykonania lub darowania albo przedawnienia jej wykonania, natomiast stosownie do art. 107 § 6 k.k., jeżeli orzeczono środek karny, zatarcie skazania nie mogło nastąpić przed jego wykonaniem, darowaniem albo przedawnieniem jego wykonania, z zastrzeżeniem art. 76 § 2 k.k.

Mając powyższe na uwadze, zgodnie z art. 107 § 4 i 6 k.k. z dniem 20 lipca 2022 r. nastąpiło zatarcie z mocy prawa skazania za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. objętego wyrokiem Sądu Rejonowego w Łodzi z dnia 20 stycznia 2020 r. W tym bowiem dniu upłynął 6 miesięcy od wykonania grzywny i przed tym dniem zostały w całości wykonane również środki karne. Z tym też dniem skazanie należało uznać za niebyłe, a skazanemu został przywrócony status osoby niekaranej.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego jednoznacznie przyjmuje się, że odpowiedzialność na podstawie art. 178a § 4 k.k. - ze względu na uprzednie skazanie za przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. - sprawca czynu z art. 178a § 1 k.k. ponosi do momentu zatarcia wcześniejszego skazania na podstawie zasad ogólnych, określonych w rozdziale XII Kodeksu karnego. Fakt zatarcia z mocy prawa wcześniejszego prawomocnego skazania za przestępstwo z art. 178a § 1 k.k. istniejący w dacie wyrokowania w sprawie o przestępstwo określone w art. 178a § 1 k.k. uniemożliwia przyjęcie odpowiedzialności sprawcy na podstawie art. 178a § 4 k.k. także i wtedy, gdy do popełnienia tego czynu doszło przed upływem okresu niezbędnego do zatarcia wcześniejszego skazania (por. postanowienie SN z 15 marca 2010 r., III KK 354/09, OSNKW 2010, z. 5, poz. 40; wyrok SN z 24 kwietnia 2008 r., III KK 371/07, OSNKW 2008, z. 7-8, poz. 64).

W niniejszej sprawie nie ulega wątpliwości, że czyn Jana Kowalskiego z 5 stycznia 2023 r. został popełniony po zatarciu uprzedniego skazania, co nastąpiło dnia 20 lipca 2022 r., czyli wyczerpywał jedynie dyspozycję art. 178a § 1 k.k. i brak było przesłanek uznania jego odpowiedzialności z art. 178a § 4 k.k. Sąd Rejonowy popełnił zatem błąd w obliczeniu upływu wskazanego w art. 107 § 4 k.k. 6 miesięcy od daty wykonania grzywny. Skoro bowiem grzywna została uiszczona w dniu 15 lutego 2020 r., to 6 miesięcy od jej wykonania upłynął w dniu 15 sierpnia 2020 r. Po drugie, skoro wszystkie orzeczone wyrokiem środki karne zostały wykonane, to brak jest podstaw do odnoszenia wskazanych w art. 107 § 6 k.k. przesłanek uzasadniających zatarcie skazania do 5 lat przedawnienia wykonania środków karnych (art. 103 § 1 pkt 3 i § 2 k.k.). Nie można mówić o przedawnieniu wykonania środka karnego, gdy został on wcześniej wykonany, przed upływem okresu przedawnienia.

Wskazane powyżej uchybienia miały istotny wpływ na treść wyroku, gdyż wyrok Sądu Rejonowego w Krakowie błędnie zawierał w opisie czynu elementy charakterystyczne dla odpowiedzialności z art. 178a § 4 k.k., co znalazło też swój wyraz w błędnej podstawie prawnej skazania i wymiaru kary. Nie ulega też wątpliwości, że brak tego błędu może też w istotny sposób rzutować na wymiar orzeczonej kary, której podstawę stanowić powinien art. 178a § 1 k.k. Ponadto skazanie za czyn z art. 178a § 4 k.k. może ewentualnie wywołać zdecydowanie negatywne konsekwencje w przyszłości, m.in. przewidziane w art. 42 § 3 i 4 oraz art. 69 § 4 k.k.

W świetle podniesionych uwag wniesienie kasacji przez Prokuratora Generalnego jest w pełni zasadne. Z uwagi na treść art. 523 § 2 k.p.k. wniesienie kasacji przez stronę nie jest prawnie dopuszczalne.

Jan Kowalski