Wniosek o wystąpienie ze skargą nadzwyczajną

Warszawa, 22 marca 2023 r.

Rzecznik Praw ObywatelskichAleje Ujazdowskie 700-529 Warszawa

Wnioskodawca: Jan Kowalski, zam. ul. Kwiatowa 12, 01-234 Warszawa reprezentowanyprzez radcę prawnego Anna Nowak prowadzącą Kancelarię RadcyPrawnego przy ul. Polna 44, 02-345 Warszawa.

WNIOSEKO WYSTĄPIENIE ZE SKARGĄ NADZWYCZAJNĄ

Działając imieniem Jana Kowalskiego, w oparciu o udzielone pełnomocnictwo (w załączeniu) wnoszę o wystąpienie przez Rzecznika Praw Obywatelskich ze skargą nadzwyczajną od całości prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15 lutego 2022 r., sygn. akt II Ka 123/22. W ocenie wnioskodawcy powyższe orzeczenie w sposób rażący narusza prawo poprzez dokonanie błędnej wykładni art. 286 § 1 KK i przyjęcie, że Jan Kowalski dopuścił się przestępstwa niekorzystnego rozporządzenia mieniem w sytuacji, gdy jego zachowanie nie nosiło cech czynu zabronionego w rozumieniu Kodeksu karnego. W tej sytuacji zaskarżony wyrok i poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 15 listopada 2021 r., sygn. akt II K 456/21 winny zostać uchylone, a wnioskodawca powinien zostać uniewinniony od postawionego mu zarzutu.

UZASADNIENIE

Wnioskodawca Jan Kowalski został oskarżony o to, że w dniu 10 października 2021 r. w Warszawie, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem "Auto Serwis Kowalski" sp. z o.o., na kwotę 1500 zł, w ten sposób, że w czasie jazdy próbnej oddalił się unikając zapłaty za dokonaną naprawę swojego samochodu marki Ford Focus: tj. popełnienia przestępstwa z art. 286 § 1 KK. Sąd Rejonowy w Warszawie wyrokiem z dnia 15 listopada 2021 r. w sprawie sygn. akt II K 456/21 uznał Jana Kowalskiego za winnego popełnienia zarzuconego mu czynu i wymierzył za to karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszenie jej wykonania na okres 2 lat. Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 15 lutego 2022 r., sygn. akt II Ka 123/22 zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. Zdaniem wnioskodawcy, zarzucony mu w akcie oskarżenia czyn, nie zawiera ustawowych znamion czynu zabronionego z art. 286 § 1 KK. Wskazać należy, iż do ustawowych znamion dokonania czynu zabronionego z art. 286 § 1 KK należą: 1) doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem; 2) doprowadzenie to musi nastąpić za pomocą wprowadzenia w błąd (lub wskazanych w ustawie zachowań równoważnych); 3) doprowadzenie to musi być podjęte w celu osiągnięcia przez sprawcę korzyści majątkowej. Spośród wskazanych powyżej znamion przestępstwa oszustwa, Janowi Kowalskiemu, wyrokiem Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 15 listopada 2021 r., przypisano jedynie działanie mające cechy pierwszego i trzeciego z nich. Opis przypisanego przestępstwa, nie zawiera wskazania, że Jan Kowalski wprowadził pokrzywdzonego w błąd (co skutkowałoby dokonaniem niekorzystnego rozporządzenia mieniem). Tak opisany czyn, nie zawiera zatem wszystkich ustawowych znamion przestępstwa oszustwa. Co więcej – zdaniem wnioskodawcy – opisane uchybienie nie ma tylko charakteru „formalnego” polegającego na wadliwej redakcji zarzutu postawionego oskarżonemu, co następnie powtórzył Sąd I instancji, lecz jak wynika z ustaleń faktycznych dokonanych w sprawie, zachowanie Jana Kowalskiego, w ogóle nie nosi cech czynu zabronionego w rozumieniu Kodeksu karnego. Jak wskazano bowiem w uzasadnieniu wyroku Sądu Rejonowego, ustalono, że oskarżony „oddalił się nie dokonując zapłaty za dokonaną naprawę swojego samochodu, czym działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej i doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem "Auto Serwis Kowalski" sp. z o.o.”. Sąd zatem, nie ustalił, aby Jan Kowalski posłużył się wprowadzeniem w błąd pokrzywdzonego, czym doprowadził do tego, że dokonał on niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Za takie „wprowadzenie w błąd” nie może być również uznane oddalenie się oskarżonego bez dokonania zapłaty za naprawę swojego samochodu. Oddalenie to nastąpiło już po dokonaniu owej naprawy (niezależnie od wątpliwości, czy taka naprawa, może być potraktowana jako rozporządzenie mieniem w rozumieniu art. 286 § 1 KK). W ocenie wnioskodawcy dla bytu przestępstwa oszustwa konieczne byłoby ustalenie, że Jan Kowalski miał zamiar wprowadzenia w błąd i nieuiszczenia zapłaty za naprawę samochodu już w chwili zawierania ustnej umowy z właścicielem warsztatu. Wprowadzenie w błąd, wykonane w ramach tego czynu zabronionego, musi bowiem poprzedzać rozporządzenia mieniem dokonane przez pokrzywdzonego. W niniejszej sprawie, brak jakichkolwiek dowodów wskazujących na działanie z takim zamiarem przez Jana Kowalskiego. W tej sytuacji przyjąć należy, że jego zachowanie miało charakter niewywiązania się ze zobowiązania cywilnego poprzez nieuiszczenie zapłaty za wykonaną usługę. Zdaniem wnioskodawcy wniesienie skargi nadzwyczajnej jest konieczne dla zapewnienia zgodności z zasadą demokratycznego państwa prawnego urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej. Zaskarżone orzeczenie jest obecnie prawomocne i nie może być uchylone w trybie innych nadzwyczajnych środków zaskarżenia. Wniesienie kasacji na korzyść Jana Kowalskiego przez obrońcę było niedopuszczalne z uwagi na orzeczone warunkowe zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności. Także wniesienie kasacji na korzyść oskarżonego przez poprzedniego Rzecznika Praw Obywatelskich albo Prokuratora Generalnego nie było możliwe, gdyż odmawiali oni wystąpienia z takim środkiem (pisma w załączeniu).

Z powyższych przyczyn wnoszę jak na wstępie.

Radca prawny Anna Nowak

Załączniki:1) pełnomocnictwo,2) pismo Prokuratora Generalnego z 1 marca 2022 r.;3) pismo Rzecznika Praw Obywatelskich z 15 marca 2022 r.