Wniosek o zapewnienie tłumaczenia

Prawo

karne

Kategoria

wniosek

Klucze

bezpośrednia skuteczność, dyrektywa, implementacja dyrektywy, jakość tłumaczenia, jasność przepisów, komunikacja procesowa, obrońca, podejrzany, postępowanie karnego, rzeczywista treść, rzetelność, równe prawa procesowe, skuteczna obrona, tłumaczenie pisemne, tłumaczenie ustne, wniosek

Wniosek o zapewnienie tłumaczenia jest dokumentem skierowanym do instytucji odpowiedzialnej za zapewnienie tłumaczeń. W dokumencie zawarte są informacje dotyczące potrzeby przetłumaczenia określonych treści oraz uzasadnienie takiego zapotrzebowania. Wniosek precyzuje język, w którym ma zostać wykonane tłumaczenie oraz termin, w jakim ma być dostarczone. Wnioskodawca powinien podać swoje dane kontaktowe oraz wszelkie dodatkowe informacje ułatwiające proces tłumaczenia.

ul. Kwiatowa 12, 30-001 Kraków, 20.03.2024

ProkuratorProkuratury Rejonowej dla Kraków-Krowodrza

Sygn. akt PR 1 Ds. 222/24

Adwokat Anna Kowalska, obrońca podejrzanej Jane Doe

WNIOSEKO ZAPEWNIENIE TŁUMACZENIA USTNEGO I PISEMNEGO ODPOWIEDNIEJJAKOŚCI

Działając jako obrońca podejrzanej (upoważnienie do obrony w aktach sprawy), na podstawie art. 9 § 2 k.p.k. w zw. z art. 2 ust. 2 i 5 oraz art. 3 ust. 5 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/64/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie prawa do tłumaczenia ustnego i tłumaczenia pisemnego w postępowaniu karnym (Dz. Urz. UE L 280 z 26.10.2010), wnoszę o:

1) zmianę dotychczasowego tłumacza ustanowionego w postępowaniu i wyznaczenie tłumacza przysięgłego w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 25 listopada 2004 r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz.U. 2004 nr 273 poz. 2702) języka angielskiego;

2) ponowne przetłumaczenie postanowienia z dnia 15.03.2024 r. o przedstawieniu zarzutów oraz postanowienia z dnia 15.03.2024 r. o zastosowaniu środków zapobiegawczych;

3) ponowne przesłuchanie podejrzanej z udziałem nowo ustanowionego tłumacza przysięgłego języka angielskiego.

Uzasadnienie

Podejrzana Jane Doe jest obywatelką USA, do Polski przyjechała w związku ze zmianą miejsca pracy w grudniu 2023 r. W dniu 15.03.2024 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej przedstawił jej zarzut popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk. Do czynności przesłuchania przybrano tłumacza. Ta sama osoba przetłumaczyła również postanowienie o przedstawieniu zarzutów oraz postanowienie o zastosowaniu środków zapobiegawczych w postaci dozoru Policji oraz zakazu opuszczania kraju.

Prokurator nie zweryfikował kompetencji językowych osoby, którą wyznaczył jako tłumacza w postępowaniu przygotowawczym. Tymczasem umiejętności językowe obecnego tłumacza nie pozwalają na prawidłowe pełnienie tej funkcji. Nie sposób ocenić, w jaki sposób zostało przetłumaczone przesłuchanie podejrzanej, ale sposób, w jaki przetłumaczono ww. postanowienia, świadczy o tym, że obecny tłumacz nie zna biegle języka angielskiego, w tym języka prawniczego angielskiego. Niepoprawna jest składnia zdań, gramatyka, można mieć także zastrzeżenia odnośnie do doboru słów. Nie jest zatem w stanie precyzyjnie przekazać podejrzanej przebiegu czynności procesowych, z odpowiednią dokładnością przetłumaczyć decyzji procesowych i innych dokumentów. Nie jest także możliwe, by obecny tłumacz przekazał prokuratorowi czy funkcjonariuszom Policji rzeczywistą treść wyjaśnień i innych oświadczeń podejrzanej. Brak odpowiedniej jakości tłumaczenia uniemożliwia w praktyce prowadzenie obrony. Ani podejrzana, ani organy procesowe nie mogą mieć pewności, czy informacje przekazywane przez tłumacza są prawidłowe. Podejrzana (oskarżona) nie jest w stanie w pełni zrozumieć sytuacji, w jakiej się znajduje, i podejmować w pełni świadomych decyzji procesowych.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 dyrektywy 2010/64/UE obowiązkiem państw członkowskich jest zapewnienie, aby tam gdzie to konieczne w celu zagwarantowania rzetelności postępowania, dostępne było tłumaczenie ustne kontaktów między podejrzanymi lub oskarżonymi a ich obrońcą, związanych bezpośrednio z jakimkolwiek przesłuchaniem lub składaniem wyjaśnień podczas postępowania lub ze złożeniem odwołania lub innych wniosków proceduralnych. Dodatkowo, jeśli jakość tłumaczenia jest nieodpowiednia i uniemożliwia w praktyce efektywny kontakt, konieczne jest wprowadzenie rozwiązań prawnych, które pozwolą kwestionować jakość tłumaczenia (art. 2 ust. 5 dyrektywy 2010/64/UE). Takie same zasady odnoszą się do tłumaczenia pisemnego – niezbędne jest zagwarantowanie tłumaczenia wszystkich istotnych dokumentów (art. 3 ust. 1 i 2 dyrektywy 2010/64/UE), a jeśli tłumaczenie nie jest odpowiedniej jakości – do złożenia skargi lub zażalenia na jakość tłumaczenia pisemnego (art. 3 ust. 5 dyrektywy 2010/64/UE).

Prawo do tłumaczenia ustnego i pisemnego odpowiedniej jakości oraz prawo do kwestionowania jakości tłumaczenia wynikają wprost z ww. przepisów dyrektywy 2010/64/UE. Co do zasady dyrektywy unijne nie są bezpośrednio skuteczne – dyrektywa powinna zostać implementowana do krajowego porządku prawnego. Jeśli państwo nie wywiązuje się ze swoich zobowiązań implementacyjnych, jednostka nie może ponosić z tego powodu negatywnych konsekwencji, a państwo nie może odnosić korzyści ze swoich zaniechań. Jak podkreśla Jan Nowak: „bezpośredni skutek dyrektyw nie jest alternatywą dla obowiązku implementacji prawa unijnego, lecz jego celem jest jedynie uniemożliwienie państwu czerpania korzyści z własnego bezprawia. Ma wywierać pewną presję na państwa członkowskie – w ten sposób zostają zmuszone do zagwarantowania w indywidualnej sprawie takich praw, do których poszanowania są zobowiązane na mocy dyrektywy. Nie można bowiem zaakceptować sytuacji, w której prawa jednostki byłyby nierówne w różnych państwa członkowskich, a niższy poziom praw byłby skutkiem niewydolności legislacyjnej danego państwa” (tak Jan Nowak, Prawo Unii Europejskiej, Wydawnictwo C.H. Beck). Bezpośrednia skuteczność przepisu dyrektywy zależy od tego, czy dana norma:

1) jest jasna i precyzyjna;

2) jest bezwarunkowa i zupełna (kompletna);

3) przyznaje jednostce określone uprawnienia.

Przepisy art. 2 i 3 dyrektywy 2010/64/UE spełniają kryteria bezpośredniej skuteczności. Przepis art. 74 § 1 kpk gwarantuje podejrzanemu i oskarżonemu prawo do tłumaczenia ustnego i pisemnego. Żaden z przepisów Kodeksu postępowania karnego nie przyznaje prawa do kwestionowania jakości tłumaczenia, jakie zostało zapewnione oskarżonemu. Co więcej, brak regulacji, kto może pełnić funkcję tłumacza w postępowaniu karnym. Niekoniecznie musi być to tłumacz przysięgły, tj. osoba, której umiejętności i kompetencje językowe zostały potwierdzone egzaminem państwowym, ale tłumaczem może być każda osoba, o której organ wie, że zna język, którym posługuje się podejrzany (oskarżony). W konsekwencji może dojść do sytuacji, kiedy tłumacz nie posiada wystarczających umiejętności, by prawidłowo pośredniczyć w komunikacji podejrzanego z organami procesowymi oraz z obrońcą.

Opierając się na bezpośrednio skutecznych przepisach dyrektywy 2010/64/UE, tj. art. 2 ust. 2 i 5 oraz art. 3 ust. 1, 2 i 5, wnoszę o jak na wstępie.

(podpis obrońcy)

Wniosek o zapewnienie tłumaczenia jest istotnym dokumentem, który pozwala precyzyjnie określić potrzeby tłumaczeniowe oraz zaplanować proces przekładu treści. Po dostarczeniu wniosku, instytucja odpowiedzialna podejmuje decyzje dotyczące realizacji tłumaczenia. Dlatego ważne jest, aby wniosek był kompletny i zrozumiały, ułatwiając instytucji szybką i efektywną obsługę.