Wniosek o zwolnienie obrońcy z urzędu

05.09.2024

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex Superior"

ul. Słoneczna 12, 00-001 Warszawa

obrońca Jan Kowalski

oskarż. z art. 296 § 1 KK

Sąd Rejonowy

II Wydział Karny

w Krakowie

dot. II K 123/23

Wniosek

obrońcy wyznaczonego z urzędu o zwolnienie z obowiązków

i wyznaczenie innego obrońcy

Na podstawie art. 378 § 2 KPK

wnoszę o:

zwolnienie mnie z obowiązków obrońcy z urzędu Adama Nowaka, oskarżonego z art. 296 § 1 KK.

Uzasadnienie

Adam Nowak jest oskarżony o to, że w dniu 15.03.2023 w Krakowie jako prezes miejscowej spółdzielni mieszkaniowej ,,Wspólny Dom”, nadużywając uprawnień, sprzedał mieszkanie spółdzielni po jaskrawo niskiej cenie, wyrządzając znaczną szkodę w mieniu spółdzielni, tj. o przestępstwo z art. 296 § 1 KK. Zarządzeniem przewodniczącego Wydziału II Karnego Sądu Rejonowego w Krakowie z 20.03.2023 zostałem wyznaczony na obrońcę z urzędu Adama Nowaka ze względu na to, że zachodziła wątpliwość, czy czyn oskarżonego nie został popełniony w warunkach wyłączenia lub znacznego ograniczenia zdolności rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania swoim postępowaniem.

Biegli lekarze psychiatrzy w opinii z 01.04.2023 stwierdzili u oskarżonego upośledzenie umysłowe nieznacznego stopnia i w związku z tym uznali, że czyn oskarżonego nie został popełniony w warunkach wyłączenia lub znacznego ograniczenia zdolności rozpoznania znaczenia czynu lub kierowania swoim postępowaniem oraz że stan zdrowia psychicznego oskarżonego pozwala na udział w postępowaniu i prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny. W takim wypadku sąd orzeka, że udział obrońcy nie jest obowiązkowy. Prezes sądu albo sąd zwalnia wówczas obrońcę z jego obowiązków, chyba że zachodzą inne okoliczności przemawiające za tym, aby oskarżony miał obrońcę wyznaczonego z urzędu (art. 79 § 4 KPK).

Nie jestem jednak w stanie zapewnić oskarżonemu obrony, gdyż oskarżony oświadczył, że nie życzy sobie, abym go dalej bronił, uważa bowiem, że bronię go nieskutecznie. Ciągle zgłasza do mnie nieuzasadnione pretensje, co prowadzi do konfliktów. Dochodzi do istotnej różnicy zdań co do sposobu obrony. Zdaję sobie sprawę, że w judykaturze przyjmuje się, że: „nie jest zadaniem obrońcy spełniać wszelkie oczekiwania oskarżonego, w szczególności realizować taką linię obrony, której adwokat nie podziela, bo nie jest rozsądna. Samodzielność stanowiska obrońcy w procesie uzasadnia podejmowanie przezeń wszelkich działań, które są dla oskarżonego korzystne, choćby oskarżony ich nie aproбовал. Skuteczna obrona nie polega na mnożeniu twierdzeń nierozsądnych, dowodów niepotrzebnych, na wykazywaniu się próżną aktywnością itp. Choć nie jest to stan pożądany, spotyka się go w praktyce. Sprzeczność oczekiwań oskarżonego i skutku osiąganego przez obrońcę ani deklaracja oskarżonego o utracie zaufania do wyznaczonego mu obrońcy nie są wystarczające do zmiany w obsadzie funkcji obrońcy” (wyr. SN z 15.05.2005, II KK 345/04, OSNKW 2005, Nr 7-8, poz. 68) oraz że „zaufanie mandanta jest adwokatowi potrzebne do prawidłowego wykonania zlecenia, a brak zaufania obliguje go do wypowiedzenia zlecenia (§ 51 Zbioru Zasad Etyki Adwokackiej i Godności Zawodu (Kodeksu Etyki Adwokackiej) uchwalony przez Naczelną Radę Adwokacką 26.03.2011; uchwała Nr 1/2011/VII/NRA), adwokat nie może nadużyć tej zasady w celu uzyskania zwolnienia z prowadzenia sprawy z urzędu. Obrona powstaje wtedy na zlecenie sądu, niezależnie od woli oskarżonego (skazanego) i nie na jego koszt, a na koszt Skarbu Państwa. Bywa czasami, że obrona jest sprawowana bez owego zaufania, gdy oskarżony nie jest zainteresowany jakąkolwiek obroną, gdy nie ufa adwokatowi, gdy adwokat sprawuje obronę wbrew swym osobistym odczuciom itd. We wszystkich tych wypadkach obrona powinna być pełniona, by proces był rzetelny, choćby kwestionując ją, oskarżony dążył do podważenia tej rzetelności. Dbając o prawo oskarżonego do obrony, prawo konstytucyjne, sąd nie może poprzestać na wyznaczeniu mu obrońcy i kontrolowaniu jego obecności przy odpowiednich czynnościach procesowych (art. 439 § 1 pkt 6 KPK). Jednakże nie może sąd spełniać życzeń oskarżonego co do osoby obrońcy, powodować się nieuzasadnionymi zastrzeżeniami czy tym podobnymi i z tych przyczyn wyznaczać do obrony coraz to innych adwokatów. Byłoby to niepotrzebne komplikowanie procesu, a jak wykazują niedawne doświadczenia praktyki – byłoby to używane dla zatamowania wymiaru sprawiedliwości (art. 378 § 1 KPK w brzmieniu pierwotnym, sprzed noweli). Innymi słowy to wyrażając: zaufanie oskarżonego do wyznaczonego mu obrońcy nie jest warunkiem prawidłowego pełnienia obrony z urzędu przez wyznaczonego adwokata (art. 81 KPK)” (post. SN z 12.07.2006, II KZ 26/06, OSP 2007, Nr 7-8, s. 64). Jednak ciągłe scysje z oskarżonym w istotnym stopniu utrudniają właściwą obronę.

Z tego też względu wniosek jest zasadny.

Jan Kowalski

adwokat

.............................................

(podpis)