Wyrok Sądu Okręgowego w sprawie o odszkodowanie za niesłuszne ukaranie

Sygn. akt II K 1234/23 Dnia 24 maja 2024 r.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Okręgowy w Warszawie w Wydziale VI Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSO Anna Kowalska

Protokolant: Jan Nowak

w obecności Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Warszawie Katarzyny Wiśniewskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 kwietnia 2024 r. i w dniu 29 kwietnia 2024 r.

sprawy:

sprawy z wniosku Jana Zielińskiego

o zadośćuczynienie i odszkodowanie za szkodę i krzywdę wynikłą z wykonania wyroku w sprawie o sygn. II W 5678/22 Sądu Rejonowego w Warszawie

1. Na podstawie art. 114 § 1 k.p.s.w. oddala wniosek;

2. Na podstawie art. 115 § 3 k.p.s.w. kosztami postępowania obciąża Skarb Państwa.

SSO Anna Kowalska

Sygn. akt II K 1234/23 Dnia 24 maja 2024 r.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2024 r. wnioskodawca Jan Zieliński, reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika wystąpił z żądaniem zasądzenia na jego rzecz odszkodowania w kwocie 15 000 złotych tytułem niesłusznego ukarania za popełnione wykroczenie oraz zadośćuczynienia w kwocie 5 000 złotych za doznaną z tego tytułu krzywdę.

W uzasadnieniu swego stanowiska wnioskodawca podał, że w dniu 1 lutego 2023 r. w sprawie II W 5678/22 wyrokiem Sądu Rejonowego w Warszawie został uznany winnym popełnienia wykroczenia polegającego na tym, że w dniu 20 stycznia 2023 r. kierując samochodem osobowym marki Opel Astra nr rej. WA 12345 przekroczył dozwoloną prędkość o 25 km/h i za to został ukarany karą grzywny. Za popełnione wykroczenie wnioskodawcy przyznane zostały również kolejne punkty karne, co w konsekwencji spowodowało przekroczenie dopuszczalnego limitu 24 punktów warunkujących posiadanie uprawnień do kierowania pojazdami. Co ostatecznie spowodowało, że wnioskodawca nie mógł odebrać zatrzymanych uprzednio dokumentów prawa jazdy. Wnioskodawca wskazał także, że na skutek wniesionego przez niego wniosku o wznowienie niniejszego postępowania Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 10 lutego 2024 r. w sprawie II K 1234/23 uchylił wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 1 lutego 2023 r. i umorzył postępowanie. Odnosząc się do wysokości żądanego odszkodowania wnioskodawca podniósł, że był zawodowym kierowcą. Podkreślił, że przed zatrzymaniem mu prawa jazdy był zatrudniony w charakterze kierowcy i zarabiał miesięcznie 6 000 złotych. Natomiast na skutek utraty prawa jazdy został pozbawiony możliwości zarobkowania przez okres 6 miesięcy. Wnioskodawca wskazał, że obecnie pracuje w charakterze kierowcy i otrzymuje z tego tytułu wynagrodzenie w wysokości 5 500 złotych. Nadto, wyjaśnił, że w okresie kiedy pozostawał bez pracy rodzina zaciągała w instytucjach kredytowych pożyczki na bieżące utrzymanie. W tej sytuacji wnioskodawca wyjaśnił, że na kwotę żądanego odszkodowania składa się kwota 36 000 złotych tytułem utraconych zarobków przez okres 6 miesięcy pozostawania bez prawa jazdy oraz kwota 2 000 złotych tytułem zapłaconych odsetek od kredytów. Z kolei wnioskodawca uzasadniając wysokość dochodzonego zadośćuczynienia wyjaśnił, że stanowi ono rekompensatę utraty możliwości zarobkowania, pozbawienia go szansy podjęcia nowego zatrudnienia, a nadto uniemożliwienia uzyskania wysokich zarobków.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 stycznia 2023 r. wnioskodawca Jan Zieliński kierując pojazdem marki Skoda Octavia nr rej. WA 54321 w miejscowości Piaseczno został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji do rutynowej kontroli drogowej. W jej wyniku ustalono, że wnioskodawca znajduje się w stanie nietrzeźwości i w związku z tym zatrzymano kierującemu prawo jazdy seria ABC 123456. Mając na uwadze powyższe ustalenia wnioskodawcy został przedstawiony zarzut popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 k.k. Następnie Sąd Rejonowy w Piasecznie wyrokiem z dnia 15 stycznia 2023 r. w sprawie II K 9876/22 skazał Jana Zielińskiego za przypisane mu przestępstwo i wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby. Dodatkowo Sąd ten orzekł wobec skazanego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat. Na poczet wskazanego wyżej środka karnego zaliczono skazanemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 1 stycznia 2023 r.

Powyższy wyrok został zarejestrowany w ewidencji ukaranych kierowców - zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia MSWiA z dnia 20 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 20, poz. 184 ze zm.) w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego - i przypisano skazanemu na jego podstawie 10 punktów karnych. Łączna liczba punków karnych za dotychczasowe naruszenia zaewidencjonowana na rzecz Jana Zielińskiego wyniosła 20 punktów.

W dalszej kolejności Sąd Rejonowy w Warszawie w sprawie II W 5678/22 wyrokiem nakazowym z dnia 1 lutego 2023 r. ukarał wnioskodawcę Jana Zielińskiego uznając go za winnego tego, że w dniu 20 stycznia 2023 r. w Warszawie na ul. Marszałkowskiej kierując samochodem osobowym marki Opel Astra nr rej. WA 12345 nie zastosował się do obowiązującego na tym odcinku drogi ograniczenia prędkości jazdy do 50 km/h i jechał z prędkością 75 km/h, tj. wykroczenia z art. 97 k.w. i za to na podstawie art. 97 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 500 złotych, obciążył go kosztami postępowania. Obwiniony Jan Zieliński złożył sprzeciw od niniejszego wyroku po upływie terminu do jego wniesienia. W tej sytuacji powyższy wyrok uprawomocnił się.

Za powyższe naruszenie przepisów ruchu drogowego przypisano wnioskodawcy kolejnych 4 punkty karne, co zostało zarejestrowane w ewidencji ukaranych kierowców zgodnie z § 4 ust. 1 rozporządzenia MSWiA z dnia 20 stycznia 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 20, poz. 184 ze zm.) w sprawie postępowania z kierowcami naruszającymi przepisy ruchu drogowego. W ten sposób łączna suma punktów karnych zarejestrowana w ewidencji ukaranych kierowców na rzecz Jana Zielińskiego przekroczyła dopuszczalny limit 24 punktów, i w związku z tym wpis tymczasowy stał się wpisem ostatecznym.

W dniu 5 lutego 2024 r. obrońca ukaranego wniósł o wznowienie postępowania karnego wobec Jana Zielińskiego, uchylenie wyroku Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 1 lutego 2023 r. oraz przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w Warszawie do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu niniejszego wniosku obrońca ten wskazał na wystąpienie nowych faktów i dowodów w przedmiotowej sprawie, które nadto ujawniły się dopiero po wydaniu zaskarżonego orzeczenia. Obrońca podał, że dowody przedłożone Sądowi Rejonowemu w Warszawie przez Komendę Policji były niewiarygodne, bowiem w dniu 20 stycznia 2023 r. ukarany nie prowadził pojazdu, a nadto nie składał wyjaśnień w przedmiotowej sprawie i nie wyrażał zgody na rozpoznanie sprawy bez przeprowadzenia rozprawy. Nadto, obrońca Jana Zielińskiego wskazał, że zdjęcie rejestrujące popełnienie wykroczenia przez kierującego samochodem marki Opel Astra nr rej. WA 12345 zostało wykonane przez urządzenie kontrolno-pomiarowe fotoradar nr 123, nie posiadający aktualnego świadectwa legalizacji.

W odpowiedzi na powyższe oskarżyciel publiczny wniósł o oddalenie niniejszego wniosku.

Po rozpoznaniu stanowiska stron i analizie akt postępowania Sąd Okręgowy w Warszawie wyrokiem z dnia 10 lutego 2024 r. wznowił postępowanie w przedmiotowej sprawie oraz mając na uwadze upływ terminu karalności wykroczenia zgodnie z dyspozycją art. 5 § 1 pkt 4 k.p.s.w. i art. 45 § 1 k.w. w zw. z art. 547 § 3 k.p.k. uchylił wyrok nakazowy Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 1 lutego 2023 r. wydany w sprawie II W 5678/22 i umorzył postępowanie.

Aktualnie Jan Zieliński nie posiada zarejestrowanych naruszeń drogowych w ewidencji ukaranych kierowców.

W dniu 1 marca 2024 r. wnioskodawca odebrał w Starostwie Powiatowym w Piasecznie zatrzymane w dniu prawo jazdy uprawniające go do prowadzenia pojazdów kat. B. Następnie miesiąc później tj. w dniu 1 kwietnia 2024 r. Jan Zieliński podjął zatrudnienie na podstawie umowy o pracę w Trans-Pol Sp. z o.o. w Warszawie w charakterze kierowcy samochodów ciężarowych. W kwietniu 2024 r. wnioskodawca otrzymał wynagrodzenie w wysokości 5500 złotych.

Z treści zeznań żony wnioskodawcy Anny Zielińskiej złożonych na rozprawie wynika, że od dnia zatrzymania prawa jazdy wnioskodawca nie podjął żadnej stałej pracy, albowiem oczekiwał na wydanie prawa jazdy. Świadek ta podała, że wnioskodawca pracował jednak cały czas dorywczo w budownictwie zarabiając około 1000 złotych tygodniowo. W tym czasie synowie wnioskodawcy Piotr i Paweł Zielińscy również pracowali i zarabiali około 2500 złotych miesięcznie. Świadek wyjaśniła, że wnioskodawca nie zarejestrował się w Urzędzie Pracy, albowiem był przeświadczony, że przez pewien czasu rodzina będzie w stanie sama się utrzymać. Nadto podała, że mąż nie miał czasu by zarejestrować się jako bezrobotny, ponieważ większość wolnego czasu przeznacz