Przesłanie akt z zażaleniem do sądu

(Prokuratura Rejonowa Warszawa-Śródmieście)

15.03.2024 r.

RP II Ds. 1234/24

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia

Wydział II Karny

w Warszawie

Na podstawie art. 335 § 1 k.p.k. w załączeniu uprzejmie przesyłam akta śledztwa o sygn. akt RP II Ds. 1234/24 w sprawie o czyn z art. 197 § 1 k.k. wraz z zażaleniem pełnomocnika pokrzywdzonej na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście z 10.03.2024 r. o umorzeniu śledztwa, celem jego rozpoznania, gdyż nie przychylono się do złożonego środka odwoławczego.

Jednocześnie wnoszę o nieuwzględnienie złożonego zażalenia i utrzymanie w mocy zaskarżonego postanowienia.

Uzasadnienie

Postanowieniem prokuratora Prokuratury Rejonowej Warszawa-Śródmieście z 10.03.2024 r. umorzono śledztwo w sprawie:

zaistniałego w okresie od 15.01.2024 r. do 20.01.2024 r. w Warszawie, w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, dwukrotnego doprowadzenia do obcowania płciowego Anny Kowalskiej przy użyciu przemocy polegającej na szarpaniu i popychaniu,

tj. o czyn z art. 197 § 1 k.k.

– wobec tego, że czyn nie zawiera znamion czynu zabronionego (art. 17 § 1 k.p.k.).

W niniejszej sprawie zażalenie złożył pełnomocnik pokrzywdzonej, który podniósł zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść tego orzeczenia, poprzez przyjęcie, że pokrzywdzona dobrowolnie odbywała stosunki płciowe w sytuacji, gdy spójne i logiczne zeznania pokrzywdzonej niewątpliwie wskazują, że doszło do obcowania płciowego z pokrzywdzoną po zastosowaniu wobec niej przemocy.

Jednocześnie skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i kontynuowanie postępowania w niniejszej sprawie.

Z zażaleniem tym nie można się zgodzić.

W tej sprawie należy zważyć, co następuje.

Nie powtarzając tu argumentów przytoczonych w uzasadnieniu decyzji o umorzeniu śledztwa, należy podkreślić, że pełnomocnik pokrzywdzonej prezentuje tylko własną wersję stanu faktycznego, a nie wskazuje wad w rozumowaniu organu procesowego. Trafnie w orzecznictwie wskazuje się (co prawda w odniesieniu do zarzutów sformułowanych w apelacji, co można jednak odnieść do zarzutów sformułowanych w zażaleniu na postanowienie o umorzeniu postępowania przygotowawczego), że dla skuteczności zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku niezbędne jest wykazanie przez skarżącego konkretnych uchybień w ustaleniach, jakich miał dopuścić się sąd w świetle zasad logicznego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego; zarzut nie może sprowadzać się do gołosłownej polemiki z ustaleniami sądu i nie może ograniczać się do przeciwstawienia tym ustaleniom odmiennego poglądu obrońcy (wyrok SN z dnia 17 grudnia 1997 r., II KKN 140/97); podobny pogląd wyrażono w wyroku SN z dnia 27 września 2002 r., IV KKN 101/00, wskazując, że aby skutecznie wykazać sądowi orzekającemu poczynienie błędnych ustaleń faktycznych, nie wystarczy jedynie zaprezentować własnej, opartej na bezkrytycznym i apriorycznym przyjęciu prawdziwości depozycji mandanta oraz wybiórczej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, ale trzeba konkretnie wskazać i uzasadnić złamanie przez sąd orzekający zasad wiedzy czy doświadczenia życiowego).

Należy podkreślić, że wbrew temu, co podniesiono w zażaleniu, w uzasadnieniu postanowienia o umorzeniu śledztwa podano, jakie okoliczności przemawiają za niedaniem wiary zeznaniom pokrzywdzonej, wskazując, że: „z dużą ostrożnością należy oceniać zeznania pokrzywdzonej. Należy zauważyć, że pokrzywdzona od razu po odbyciu pierwszego stosunku płciowego nie zgłosiła tego faktu Policji. Jan Nowak zeznał, że po spędzonej nocy z 15.01.2024 r. na 16.01.2024 r. pokrzywdzona normalnie zeszła na śniadanie. Ponadto, jak sama zeznaje pokrzywdzona, po opuszczeniu pokoju przez Jana Nowaka (osobę wskazywaną jako sprawca zgwałcenia) pisała do niego wiadomości SMS z prośbą o kontakt. Co więcej, kontynuowała znajomość, była nawet mowa o związku i dlatego pokrzywdzona ponownie udała się na spotkanie z Janem Nowakiem. Te okoliczności podają w wątpliwość tę część zeznań pokrzywdzonej, w której zeznaje, że nie godziła się na stosunki płciowe i że doszło do nich po użyciu przemocy. Należy też wskazać, że pokrzywdzona złożyła zawiadomienie o przestępstwie dopiero, gdy Jan Nowak zerwał z nią kontakt”.

Wskazać należy, że zażalenie stanowi wyłącznie polemikę z prawidłowymi ustaleniami faktycznymi i prezentację własnej wersji zdarzeń.

Mając na uwadze powyższą argumentację, zasadne jest wnosić jak na wstępie.

Jan Wiśniewski

Prokurator

.............................................

(podpis prokuratora)

Załącznik:

→ akta główne o sygn. akt RP II Ds. 1234/24 wraz z zażaleniem.

Zarządzenie:

– o przekazaniu sprawy z zażaleniem do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia zawiadomić:

– wnoszącego zażalenie pełnomocnika pokrzywdzonego oraz pokrzywdzonego (adres, telefon, e-mail).

Jan Wiśniewski

Prokurator

.............................................

(15.03.2024, podpis prokuratora)