Zażalenie na postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia

ul. Kwiatowa 15, 02-200 Warszawa, 15 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieście VI Wydział Karny za pośrednictwem Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Warszawy-Śródmieście

sygn. akt: VI K 1234/24

Radca prawny Jan Kowalski, pełnomocnik pokrzywdzonej Anny Nowak

ZAŻALENIE NA POSTANOWIENIE POLICJI Z DNIA 20 KWIETNIA 2024 R., ZATWIERDZONE PRZEZ PROKURATORA PROKURATURY REJONOWEJ DLA WARSZAWY-ŚRÓDMIEŚCIE W DNIU 27 KWIETNIA 2024 R. O ODMOWIE WSZCZĘCIA DOCHODZENIA

Na podstawie art. 306 § 1 k.p.k. zaskarżam w całości ww. postanowienie wydane przez Policję w dniu 20 kwietnia 2024 r., a zatwierdzone przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Warszawy-Śródmieście w dniu 27 kwietnia 2024 r. o odmowie wszczęcia dochodzenia, doręczone mi w dniu 2 maja 2024 r.

Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. oraz art. 438 pkt 2 k.p.k. zaskarżonemu postanowieniu zarzucam obrazę przepisów postępowania, a to:

I. art. 7 w zw. z art. 92 k.p.k., wyrażającą się w dowolnej ocenie zeznań pokrzywdzonej jako niewiarygodnych, co doprowadziło do niezasadnego i apriorycznego przyjęcia, że zachowania opisane w zawiadomieniu nie miały miejsca, bez jakiejkolwiek tego weryfikacji w drodze postępowania dowodowego, podczas gdy w sprawie zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa, co nakłada na organy ścigania obowiązek wszczęcia i przeprowadzenia postępowania przygotowawczego i wszystkich jego czynności z urzędu, co miało istotny wpływ na treść orzeczenia, determinując jego treść;

II. art. 9 § 1 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k. i art. 2 § 2 k.p.k. poprzez zaniechanie podjęcia z urzędu czynności zmierzających do wyjaśnienia okoliczności opisywanego przez pokrzywdzoną zdarzenia w postaci przesłuchania osób wskazywanych przez nią jako sprawcy gróźb karalnych oraz zabezpieczenia nagrania z monitoringu w miejscu zdarzenia, jak również zaniechania przesłuchania wskazanych przez pokrzywdzoną w toku jej przesłuchania świadków ze słyszenia w osobach jej matki i siostry, którym niezwłocznie po zdarzeniu zrelacjonowała cały jego przebieg, co miało istotny wpływ na treść orzeczenia, albowiem uniemożliwiło ustalenie, czy doszło do popełnienia czynu zabronionego oraz czy stanowi on przestępstwo.

Wskazując na powyższe uchybienia, na zasadzie art. 437 § 1 i 2 w zw. z art. 465 § 1 k.p.k. oraz art. 330 § 1 k.p.k. wnoszę o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości i przekazanie sprawy Prokuratorowi celem wszczęcia i przeprowadzenia dochodzenia.

Uzasadnienie

Postanowieniem wydanym przez Policję w dniu 20 kwietnia 2024 r., a zatwierdzonym przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Warszawy-Śródmieście w dniu 27 kwietnia 2024 r. odmówiono wszczęcia dochodzenia w sprawie o groźby karalne, jakie miał do pokrzywdzonej kierować jej partner Robert Wiśniewski wraz z kolegą – wobec braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie czynu zabronionego.

Postanowienie to nie odpowiada jednak prawu ani stanowi faktycznemu i winno zostać uchylone, a sprawa – przekazana Prokuratorowi do dalszego prowadzenia.

Sformułowanie zarzutów odwoławczych, jak i kontrola instancyjna zaskarżonego postanowienia są znacząco utrudnione z powodu niesporządzenia jego uzasadnienia, na co zezwala przepis art. 325e § 1 zdanie drugie k.p.k. Jednak z samego faktu, że podstawą odmowy wszczęcia stał się art. 17 § 1 pkt 1 k.p.k. w postaci braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenia popełnienia czynu zabronionego, wnioskować można, że organy ścigania w sposób aprioryczny i dowolny przyjęły, że opisane w zawiadomieniu i zeznaniach pokrzywdzonej zachowania nie miały miejsca.

To aprioryczne stwierdzenie nie zostało poprzedzone żadnymi czynnościami dowodowymi sensu stricto, a jedynie ograniczonym postępowaniem sprawdzającym.

Należy podkreślić, że przepis art. 303 w zw. z art. 325a § 2 k.p.k. statuuje nie uprawnienie, ale obowiązek wszczęcia postępowania przygotowawczego, ilekroć występuje uzasadnione podejrzenie popełnienia przestępstwa. Jak wskazuje się w literaturze, uprawdopodobnienie należy w szczególności odróżnić od udowodnienia czy przekonania, a prawdopodobieństwo wymagane przepisem art. 303 k.p.k. „nie musi być duże, wystarczy tu niewielki jego stopień” (D. Kurowski [w:] Kodeks postępowania karnego, t. 1, Komentarz aktualizowany, red. D. Świecki, LEX 2023, art. 303, by zaktualizował się obowiązek wszczęcia i przeprowadzenia postępowania.

W istocie w niniejszej sprawie organy ścigania odmówiły ochrony prawnej pokrzywdzonemu przestępstwem, i to bez wszczęcia postępowania i przeprowadzenia choćby podstawowych czynności dowodowych w postaci przesłuchania osoby wskazanej w zawiadomieniu jako sprawca czynu zabronionego. Jak się wydaje, apriorycznie przesądzono o braku wiarygodności zeznań pokrzywdzonej. Kryteria tej oceny – w braku uzasadnienia zaskarżonej decyzji, jak również wyników innych czynności procesowych – jawią się jako całkowicie niejasne. Tymczasem wiarygodność tych zeznań należało – po wszczęciu postępowania – zweryfikować w drodze innych czynności procesowych w postaci choćby przesłuchania osób wskazywanych przez pokrzywdzoną jako sprawcy czynu zabronionego albo wskazywanych przez nią świadków ze słyszenia, którym zrelacjonowała incydent, w toku którego kierowano do niej groźby karalne.

Mając na uwadze powyższe, wnoszę jak na wstępie zażalenia.

..................................... (podpis pełnomocnika)

Załącznik: – odpis zażalenia.