Zażalenie na postanowienie o odmowie zastosowania tymczasowego aresztowania

ul. Słoneczna 12/300-001 Warszawa

Warszawa, dnia 15 marca 2024 r.

II Kp 123/24

dot. II Kp 123/24

Prokuratura Okręgowaw Warszawieul. Jasna 1000-002 Warszawa

za pośrednictwem:

Sąd Rejonowydla Warszawy-Śródmieściaw Warszawieul. Marszałkowska 10000-003 Warszawa

ZAŻALENIE

Prokuratura Okręgowa w Warszawie zaskarża w całości postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 10 marca 2024 r. w przedmiocie odmowy zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania względem podejrzanego Jana Kowalskiego, wydane w sprawie o sygn. akt II Kp 123/24.

1. Na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k. zaskarżam w całości postanowienie Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie z dnia 10 marca 2024 r. w przedmiocie odmowy zastosowania środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania względem podejrzanego Jana Kowalskiego, wydane w sprawie o sygn. akt II Kp 123/24.

2. Na podstawie art. 438 pkt 3 k.p.k. postanowieniu temu zarzucam błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na treść wydanego orzeczenia, polegający na niesłusznym uznaniu, iż w przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do zastosowania względem podejrzanego Jana Kowalskiego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania, podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy daje podstawę do przyjęcia, iż z uwagi na obawę matactwa ze strony podejrzanego jedynie izolacyjny środek zapobiegawczy może w sposób prawidłowy zabezpieczyć prawidłowy tok postępowania.

3. Na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia i zastosowanie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania wobec podejrzanego Jana Kowalskiego na okres 3 miesięcy od dnia zatrzymania.

Uzasadnienie

W dniu 8 marca 2024 r. Prokurator złożył wniosek o zastosowanie środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na okres 3 miesięcy względem podejrzanego Jana Kowalskiego podejrzanego o to, że w dniu 5 marca 2024 r. w Warszawie, działając wspólnie i w porozumieniu z innymi nieustalonymi osobami, użyając przemocy wobec Adama Nowaka w postaci bicia i kopania po całym ciele, zabrał w celu przywłaszczenia telefon komórkowy marki Samsung o wartości 2000 zł oraz portfel z zawartością 500 zł, tj. o czyn z art. 280 § 2 k.k.

Postanowieniem z 10 marca 2024 r. Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie odmówił uwzględnienia wniosku prokuratora, wskazując, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzi obawa matactwa procesowego ani też uchylania się przez podejrzanego od wymiaru sprawiedliwości.

Zdaniem skarżącego orzeczenie Sądu Rejonowego jest niesłuszne.

Podejrzanemu Janowi Kowalskiemu zarzuca się popełnienie przestępstwa z art. 280 § 2 k.k., które zagrożone jest karą od 3 lat pozbawienia wolności. Z art. 258 § 2 k.p.k. wprost wynika, że groźba wymierzenia surowej kary może wskazywać na istnienie obaw utrudniania prawidłowego toku postępowania, o których mowa w art. 249 § 1 k.p.k. Nie sposób zgodzić się z twierdzeniami sądu I instancji, że samo zagrożenie surową karą nie nosi w sobie realnej obawy zakłócenia prawidłowego toku postępowania. Wręcz przeciwnie, podstawy stosowania tymczasowego aresztowania określone w art. 258 k.p.k., przy spełnieniu przesłanek wskazanych w art. 249 k.p.k. i przy braku przesłanek negatywnych określonych w art. 257 k.p.k., stanowią samodzielne przesłanki szczególne stosowania tego środka zapobiegawczego. Przepis art. 258 § 2 k.p.k. wprowadza szczególny rodzaj domniemania istnienia obawy, że oskarżony, z uwagi na grożącą mu, w tej konkretnej sprawie, surową karę, będzie bezprawnie utrudniał postępowanie, co może stanowić samodzielną przesłankę szczególną stosowania tymczasowego aresztowania (tak post. SN z dnia 12.03.2003 r., III KK 320/02).

Wymaga dalej podkreślenia, że Sąd Rejonowy zupełnie bezpodstawnie w całości dał wiarę wyjaśnieniom podejrzanego Jana Kowalskiego, który wskazywał, że nie zna pozostałych współsprawców i poznał ich na ul. Marszałkowskiej, kilka minut przed zdarzeniem. Tymczasem w toku śledztwa uzyskano zapis z monitoringu, na którym widać Jana Kowalskiego przebywającego w okolicach miejsca zdarzenia wspólnie z pozostałymi mężczyznami, z którymi dopuścił się rozboju, już godzinę przed jego popełnieniem. Wskazuje to, iż podejrzany dobrze wie, kto wspólnie i w porozumieniu z nim dopuścił się zarzuconego mu przestępstwa. Pozostawanie zatem Jana Kowalskiego na wolności skutkować może tym, że ostrzeże on pozostałych sprawców o tym, iż pozostają oni w zainteresowaniu organów ścigania, bądź też ustali z nimi wspólną wersję wydarzeń, co niewątpliwie zakłóci prawidłowy tok postępowania.

Godzi się w tym miejscu zauważyć, że popełnienie przestępstwa wspólnie i w porozumieniu z inną nieustaloną dotąd osobą uzasadnia wystarczająco obawę matactwa, a to ze względu na wzajemne powiązanie między sprawcami, ich wspólne działanie w ramach przestępczego procederu, rodzącym zależności osobiste, z których powstaje łatwość wzajemnego wpływania na zachowania, także procesowe i ścisłą zależność pociągnięcia do odpowiedzialności jednego z nich od sposobu zachowania drugiego w toku toczącego się postępowania.

Należy dalej zaznaczyć, że sąd I instancji nadał nadmierne znaczenie temu, iż podejrzany Jan Kowalski w dniu 7 marca 2024 r. sam zgłosił się do Komendy Stołecznej Policji w Warszawie. W związku z tym, że rozbój, jakiego dopuścił się Jan Kowalski, nagrany został na monitoring oraz w tym czasie jego wizerunek już został opublikowany w mediach, miał on pełną świadomość, iż jego zatrzymanie jest wyłącznie kwestią czasu. Z tego też względu korzystniejsze było dla niego dobrowolne stawiennictwo wraz z obrońcą z wyboru na Policję, aniżeli ukrywanie się i oczekiwanie na nieuchronne zatrzymanie.

Mając powyższe na uwadze, zarówno zażalenie, jak i wnioski w nim zawarte uznać należy za w pełni zasadne i dlatego też wnoszę jak w petitum.

Anna WiśniewskaProkurator

.............................................(podpis prokuratora)