Zażalenie na postanowienie o odmowie zwolnienia z obowiązku

15.07.2024

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex Superior"

ul. Słoneczna 12, 30-001 Kraków

12 345 67 89

[email protected]

12 345 67 90

Sąd Okręgowy w Krakowie

VII Wydział Karny Odwoławczy

za pośrednictwem

Sąd Rejonowy w Krakowie

II Wydział Karny

ul. Przy Rondzie 7, 31-546 Kraków

II K 123/23

Skazany: Jan Kowalski

Obrońca: Adam Nowak

Zażalenie

na postanowienie o odmowie zwolnienia z obowiązku

Działając w imieniu skazanego Jana Kowalskiego, powołując się na udzielone mi upoważnienie do obrony (w aktach sprawy), na podstawie art. 160 Kodeksu karnego wykonawczego zaskarżam postanowienie Sądu Rejonowego w Krakowie II Wydział Karny z dnia 05.07.2024, sygnatura akt II K 123/23, w całości na korzyść Skazanego.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że zwolnieniu Skazanego z obowiązku wykonywania pracy zarobkowej sprzeciwia się jego prognoza kryminologiczna.

Wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia i zwolnienie Skazanego z obowiązku wykonywania pracy zarobkowej orzeczonego na podstawie art. 75 § 2 Kodeksu karnego wykonawczego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 15.05.2024 Sąd Rejonowy w Krakowie warunkowo zwolnił Skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności. Jednym z obowiązków orzeczonych w ramach środków probacyjnych był nakaz wykonywania pracy zarobkowej.

Skazany złożył następnie wniosek o zwolnienie z obowiązku wykonywania pracy zarobkowej, wskazując, że "Zakład Metalurgiczny Stalmet", w którym do tej pory pracował, zlikwidował jego stanowisko pracy, a w odległości 50 km brak jest zapotrzebowania na prace ślusarza, które wykonuje. Dodatkowo żona Skazanego urodziła bliźniaki i obie znajdują się w stanie wymagającym całodobowej opieki. Oszczędności Skazanego umożliwiają mu utrzymywanie gospodarstwa domowego przez 6 miesięcy.

Sąd zaskarżonym postanowieniem odmówił zwolnienia Skazanego z obowiązku wykonywania pracy zarobkowej, uznając, że co prawda wobec Skazanego ustalono pozytywną prognozę kryminologiczną, ale to za mało, by orzec zgodnie z przedłożonym wnioskiem.

Nie sposób zgodzić się z takim stanowiskiem.

Zgodnie z art. 160 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego sąd penitencjarny może, w granicach określonych w art. 76 Kodeksu karnego, zmienić okres próby. Sąd może również w okresie próby ustanawiać, rozszerzać lub zmieniać obowiązki wymienione w art. 72 Kodeksu karnego albo od wykonywania nałożonych obowiązków zwolnić, z wyjątkiem obowiązku wymienionego w art. 72 pkt 7 Kodeksu karnego, jak też oddać skazanego pod dozór lub od dozoru zwolnić.

Powyższy przepis nie wskazuje przesłanek merytorycznych podjęcia wymienionych tam decyzji, ale warunki takie zostały wypracowane przez doktrynę i orzecznictwo. Powszechnie przyjmuje się, że modyfikacja postanowienia o warunkowym zwolnieniu w trybie art. 160 § 1 Kodeksu karnego wykonawczego pozwala na dostosowywanie orzeczenia do zmian następujących w okresie próby. Za zmianą przemawiać mogą nie tylko dotychczasowa postawa skazanego i cele kary, ale także sytuacje losowe, a do nich właśnie zaliczyć należy wydarzenia opisane we wniosku.

Z pewnością w interesie wymiaru sprawiedliwości jest, by w bardzo trudnej sytuacji życiowej nie zmuszać Skazanego do obowiązku wykonywania pracy, którego nie może wykonać bez narażenia życia i zdrowia swojej najbliższej rodziny. Wzorowa postawa w zakładzie karnym oraz brak jakichkolwiek naruszeń porządku prawnego po udzieleniu warunkowego zwolnienia przemawiają za tym, by w opisanych okolicznościach obowiązek wykonywania pracy uznać za zbędny, a więc stanowiący nadmierną, nieuzasadnioną represję względem Jana Kowalskiego.

Mając na uwadze powyższe, wnoszę i wywodzę jak w petitum.

Z poważaniem,

podpis

Adam Nowak