Zażalenie na postanowienie o uchyleniu tymczasowego aresztowania

ul. Kwiatowa 12, 30-001 Kraków, 15 maja 2024 r.

Sygn. akt V K 123/23

Prokuratura Rejonowa

w Krakowie

za pośrednictwem

Sądu Okręgowego

w Krakowie

Zażalenie

Prokuratora

na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 10 maja 2024 r. o uchyleniu wobec oskarżonego Jana Kowalskiego

środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania.

Na podstawie art. 425 § 1 k.p.k. zaskarżam powyższe postanowienie w całości

wnoszę o

uchylenie postanowienia Sądu Okręgowego w Krakowie i zastosowanie tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego

Jana Kowalskiego na dalszy okres 3 miesięcy.

Uzasadnienie

Jan Kowalski jest osobą oskarżoną – w sprawie V K 123/23 zawisłej przed Sądem Okręgowym w Krakowie – o popełnienie przestępstw, w tym wielokrotne zgwałcenie Anny Nowak. Oskarżony został tymczasowo aresztowany na wniosek prokuratora na etapie postępowania przygotowawczego w dniu 10 lutego 2024 r. i od tego czasu przebywa w Areszcie Śledczym w Krakowie.

W dniu 10 maja 2024 r., po przesłuchaniu w niniejszej sprawie większości świadków Sąd Okręgowy w Krakowie podjął decyzję o uchyleniu tymczasowego aresztowania. Sąd umotywował to przeprowadzeniem czynności dowodowych w postaci przesłuchania świadka Adama Wiśniewskiego i Ewy Zielińskiej i konstatacją, iż w ocenie sądu nie zachodzi obecnie po stronie oskarżonego przesłanka, o której mowa w art. 258 § 2 k.p.k. – by zebrane dowody wskazywały na duże prawdopodobieństwo dopuszczenia się przez oskarżonego zarzucanych mu gwałtów w dniach od 1 stycznia 2023 r. do 31 marca 2023 r., gdzie pokrzywdzona twierdziła kategorycznie, iż po raz pierwszy została zgwałcona 15 stycznia 2023 r. i była to sobota, a środek zapobiegawczy stosowany był w głównej mierze co do tego zarzutu.

Zdaniem Prokuratury postanowienie Sądu I instancji jest niesłuszne. Wskazać należy, iż w zakresie uzasadnienia wydanego postanowienia Sąd I instancji de facto wkracza już w kwestie oceny materiału dowodowego, co powinno mieć miejsce dopiero w wyroku. Sam fakt przesłuchania świadków, których zeznania podają w wątpliwość wskazywaną przez pokrzywdzoną datę, w której doszło do jednego ze zdarzeń objętych aktem oskarżenia, nie może stanowić samoistnej przesłanki do uchylenia stosowania tymczasowego aresztowania w stosunku do oskarżonego. Zważyć bowiem należy, że zarzut obejmuje okres od 1 stycznia 2023 r. do 31 marca 2023 r., a w przyjętej kwalifikacji uznano, że oskarżony działał w warunkach czynu ciągłego, dopuszczając się w zaznaczonym okresie kilkakrotnego obcowania płciowego.

W ocenie skarżącego nie ustała żadna z dotychczasowych przesłanek stosowania tymczasowego aresztowania. Po pierwsze, nadal istnieje obawa matactwa procesowego, albowiem choć przesłuchano większość świadków, to jednak nie wyczerpano całej inicjatywy dowodowej w niniejszej sprawie. Wyjście oskarżonego na wolność, w dodatku w sytuacji gdy kolejny termin rozprawy wyznaczono na 15 czerwca 2024 r., umożliwia mu podjęcie niezgodnych z prawem działań zmierzających do nielegalnego utrudniania postępowania karnego. Ponadto nadal bezspornie w mocy pozostaje przesłanka tymczasowego aresztowania przewidziana w art. 258 § 2 k.p.k., tj. zagrożenie surową karą. Oskarżonemu zarzucono bowiem popełnienie przestępstw stypizowanych w art. 197 § 1 k.k. A to zagrożenie z kolei potęguje zwiększenie prawdopodobieństwa podjęcia przez oskarżonego matactwa procesowego lub innych działań mogących utrudnić prowadzone postępowanie.

Nie powstały zaś w międzyczasie żadne ze szczególnych przesłanek uchylenia najsurowszego środka zapobiegawczego przewidzianych w art. 259 k.p.k.

W ocenie Prokuratury brak też jest prognozy, iż wymierzona kara nie przekroczy 9 miesięcy stosowania tymczasowego aresztowania. Przeciwnie, kara ta, w wypadku uznania oskarżonego winnym popełnienia zarzuconych mu czynów z uwagi na zagrożenie, którego dolna granica wynosi 3 lata, będzie znacznie surowsza, niż czas jego tymczasowego aresztowania.

Prokurator

Adam Zieliński