Zażalenie na postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych

Prawo

karne

Kategoria

zażalenie

Klucze

błędne uznanie, cywilne, dobra wiara, dowody rzeczowe, karnoprocesowe, postanowienie, prawa własności, przepisy prawne, samochód, uchylenie, właściciel, zażalenie

Dokument 'Zażalenie na postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych' służy do zaskarżenia decyzji lub działania organu związanej z dopuszczeniem albo wyłączeniem dowodów rzeczowych w postępowaniu. Wskazuje się w nim przyczyny, dla których postanowienie uważane jest za niesłuszne oraz przedstawia argumentację na poparcie swojego stanowiska.

Jan Kowalski                                                             ul. Polna 12, 00-001 Warszawa, dnia 15 marca 2024 r.

ul. Polna 12, 00-001 Warszawa

Prokurator Okręgowy

w Warszawie

za pośrednictwem

Prokuratora Rejonowego

w Warszawie

1 Ds. 123/24

Zażalenie pokrzywdzonego na postanowienie Prokuratora Rejonowego w Warszawie z dnia 10 marca 2024 r. w przedmiocie dowodów rzeczowych (sygn. akt sprawy 1 Ds. 123/24)

1) Na podstawie art. 323 § 2 k.p.k. zaskarżam postanowienie Prokuratora Rejonowego w Warszawie z dnia 10 marca 2024 r. w sprawie rozstrzygnięcia o dowodzie rzeczowym w postaci samochodu m-ki Audi A4 o nr rej. WA12345.

2) Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 169 k.c. oraz przepisów postępowania, w szczególności art. 230 § 2 k.p.k., poprzez błędne uznanie, że właścicielem w/w pojazdu jest towarzystwo ubezpieczeniowe Allianz z Monachium reprezentowane przez firmę Global Assistance, podczas gdy zgromadzony w niniejszej sprawie materiał dowodowy w niczym do takiego wniosku nie upoważnia, lecz wskazuje jednoznacznie na to, że właścicielem przedmiotowego samochodu jestem ja.

3) Wnoszę o uchylenie powyższego postanowienia.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2021 r. na giełdzie samochodowej w Poznaniu kupiłem od mężczyzny o nazwisku Adam Nowak samochód m-ki Audi A4. Przed spisaniem umowy sprawdziłem dane kontrahenta z dowodu osobistego, sprawdziłem także czy numery nadwozia nie są sfałszowane i czy pojazd nie jest poszukiwany w rejestrze samochodów utraconych. Następnie samochód ten zarejestrowałem i użytkowałem nieprzerwanie do 10 lutego 2024 r.

W tym dniu (10 lutego 2024 r.) mój samochód został zatrzymany przez funkcjonariuszy policji z Komendy Stołecznej Policji w Warszawie, ponieważ stwierdzili oni, że pojazd ten może pochodzić z kradzieży. Podejrzenia te niestety potwierdziły się w toku prowadzonego w niniejszej sprawie postępowania. Ustalono, że samochód, który zakupiłem został skradziony w dniu 20 stycznia 2020 r. w Berlinie na szkodę Hansa Schmidta. Pojazd był ubezpieczony w towarzystwie asekuracyjnym Allianz z Monachium i po dwóch miesiącach właściciel dokonał cesji swych praw na rzecz ubezpieczyciela.

W trakcie postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Rejonową w Warszawie wydano w dniu 15 lutego 2024 r. postanowienie o uznaniu mojego samochodu za dowód rzeczowy w sprawie i zdecydowano, że do czasu wykonanie niezbędnych badań i zakończenia postępowania będzie on przechowywany na parkingu strzeżonym należącym do firmy Parking Omega w Warszawie, która reprezentuje interesy niemieckich towarzystw ubezpieczeniowych w Polsce.

W dniu 10 marca 2024 r. Prokurator Rejonowy w Warszawie wydał postanowienie o umorzeniu postępowania prowadzonego w niniejszej sprawie i jednocześnie w pkt 2 postanowienia rozstrzygnął, iż samochód zostanie wydany uprawnionemu, tj. firmie Global Assistance, reprezentującej interesy właściciela - towarzystwa Allianz z Monachium.

Postanowienie w tej części jest błędne.

Zgodnie z treścią art. 169 § 1 k.c. osoba, która w dobrej wierze nabywa rzecz ruchomą od osoby nieuprawnionej uzyskuje własność tejże rzeczy z chwilą objęcia jej w posiadanie. Jeżeli zaś rzecz ta została zgubiona, skradziona lub w inny sposób utracona przez właściciela nabywca uzyskuje jej własność z upływem trzech lat od daty utraty rzeczy przez właściciela (art. 169 § 2 k.c.).

Nie ulega wątpliwości, że samochód m-ki Audi A4 nabyłem w dobrej wierze: nie wiedziałem, iż pochodzi on z kradzieży i dołożyłem wszelkich starań, aby sprawdzić jego pochodzenie. Upłynął także trzyletni termin określony w art. 169 § 2 k.c. i w tym stanie rzeczy należy przyjąć, iż jestem od 15 stycznia 2024 r. właścicielem przedmiotowego pojazdu. Tym samym to właśnie mnie jako osobie uprawnionej w rozumieniu art. 230 § 2 k.p.k. należało zwrócić zabezpieczony samochód, gdy tylko stwierdzono, iż jest on zbędny dla potrzeb postępowania. W sytuacji zaś, gdyby prokurator żywił jakiekolwiek wątpliwości, co do tego, komu przysługuje prawo własności spornego pojazdu winien powstrzymać się od wydanie decyzji o rozstrzygnięciu w przedmiocie dowodu rzeczowego i odesłać zainteresowane strony tj. firmę Global Assistance i mnie na drogę postępowania cywilnego.

Wobec powyższego zaskarżone postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych, jako naruszające wskazane przepisy prawa cywilnego materialnego i karnego procesowego ostać się nie może, a zatem wnoszę jak na wstępie.

Jan Kowalski

Wniosek o zmianę postanowienia w sprawie dowodów rzeczowych, zawarty w dokumencie 'Zażalenie na postanowienie w przedmiocie dowodów rzeczowych', ma na celu zapewnienie uczciwego przebiegu postępowania oraz skutecznej obrony interesów stron postępowania.