Zażalenie na postanowienie w przedmiocie kary

Prokuratura Okręgowa                                 Warszawa, dnia 20.03.2024

w Warszawie

Sąd Apelacyjny

w Warszawie

za pośrednictwem

Sądu Okręgowego

w Warszawie

II Kp 123/23

dotyczy II K 456/22

ZAŻALENIE

Prokuratora Okręgowego w Warszawie na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 15.02.2024 (II K 456/22) w przedmiocie określenia kwalifikacji prawnej czynu oraz kary podlegającej wykonaniu po przejęciu wyroku do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

I. na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k., art. 611a § 5 k.p.k. zaskarżam powyższe postanowienie w części dotyczącej przekształconej w trybie art. 611c § 1 k.p.k. kary grzywny i świadczenia pieniężnego na korzyść skazanego;

II. na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. oraz art. 438 pkt. 2 k.p.k. postanowieniu temu zarzucam obrazę prawa procesowego mającą wpływ na jego treść, a mianowicie art. 611c § 1 k.p.k. w zw. z art. 608 § 1 i 3 k.p.k., polegającą na określeniu w orzeczeniu przekształcającym wydany za granicą wyrok także kary grzywny i świadczenia pieniężnego, mimo że stanowiące podstawę przekształcenia postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie stwierdzało jedynie dopuszczalność przejęcia do dalszego wykonania w Polsce wyłącznie kary pozbawienia wolności;

III. podnosząc powyższe, na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i 437 § 2 k.p.k.

wnoszę o:

uchylenie zaskarżonego postanowienia w części określającej - po przejęciu orzeczenia sądu zagranicznego do wykonania - jako podlegającą wykonaniu w kraju karę grzywny i nawiązkę.

UZASADNIENIE

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Berlinie, Niemcy, z dnia 12.05.2021 obywatel Jan Kowalski został skazany na karę 3 lat pozbawienia wolności, grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych oraz świadczenie w wysokości 5000 euro, płatne na rzecz Fundacji Pomocy Ofiarom Przestępstw.

W dniu 01.10.2023 Jan Kowalski zwrócił się do Sądu Okręgowego w Krakowie o wydanie postanowienia w przedmiocie dopuszczalności przejęcia, w trybie Konwencji o przekazywaniu osób skazanych sporządzonej w Strasburgu w dniu 21.03.1983 (Dz. U. z 1994 Nr 118, poz. 578), do dalszego wykonania w Polsce kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec Jana Kowalskiego.

Do wniosku załączono oświadczenie skazanego Jana Kowalskiego o wyrażeniu zgody na odbycie w Polsce kary pozbawienia wolności.

Postanowieniem z dnia 15.11.2023 Sąd Okręgowy w Krakowie stwierdził prawną dopuszczalność przejęcia do wykonania w Rzeczypospolitej Polskiej kary pozbawienia wolności orzeczonej wobec Jana Kowalskiego.

Postanowienie uprawomocniło się w dniu 30.11.2023.

W dniu 10.01.2024 skazany znalazł się w Polsce w dyspozycji polskiego wymiaru sprawiedliwości.

W dniu 15.02.2024 Sąd Okręgowy w Warszawie na podstawie art. 114 § 4 k.k. i art. 611c k.p.k. określił kwalifikację prawną czynu przypisanego Janowi Kowalskiemu według prawa polskiego, przyjmując, że jest to przestępstwo z art. 56 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, oraz karę podlegającą wykonaniu w Polsce, przyjmując, że są to: kara 2 lat pozbawienia wolności, grzywna w wysokości 100 stawek dziennych po 50 zł każda oraz nawiązka na rzecz Fundacji Pomocy Ofiarom Przestępstw w kwocie 20000 zł, uwzględniając tu stosowny kurs euro.

Powyższe postanowienie nie może się ostać, albowiem zostało wydane z naruszeniem art. 608 § 1 i 3 k.p.k. i 611c k.p.k.

W pierwszej kolejności należy stwierdzić, że Konwencja z 1983 r. o przekazywaniu osób skazanych przez skazanie rozumie "jakąkolwiek karę lub środek polegający na pozbawieniu wolności za popełnienie przestępstwa".

Wniosek Jana Kowalskiego dotyczył rozstrzygnięcia przez sąd dopuszczalności przejęcia do wykonania jedynie kary pozbawienia wolności orzeczonej przez sąd niemiecki.

Również oświadczenie skazanego zawierało jedynie zgodę na przejęcie kary pozbawienia wolności.

Wreszcie postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie wyraźnie stwierdzało dopuszczalność przejęcia do wykonania kary pozbawienia wolności. W tymże postanowieniu Sąd Okręgowy w Krakowie wskazał, że podstawą rozstrzygnięcia jest art. 608 § 1 i 3 k.p.k. i art. 611 § 1 k.p.k. Te przepisy dotyczą tylko i wyłącznie przejęcia do wykonania kary pozbawienia wolności.

Natomiast kwestie związane z przejęciem do wykonania kary grzywny i środków karnych niezwiązanych z pozbawieniem wolności regulują przepisy art. 608 § 2 i 3 k.p.k., art. 611 § 2 k.p.k. Właściwym w tych sprawach jest Sąd Rejonowy, w którego okręgu skazany ostatnio zamieszkiwał.

Tak więc Sąd Okręgowy, procedując w trybie art. 611c k.p.k., był uprawniony do wydania tzw. orzeczenia exequatur jedynie w odniesieniu do kary pozbawienia wolności.

Pozostałe składniki wyroku sądu niemieckiego podlegają wykonaniu w kraju wydania wyroku.

Tymczasem Sąd Okręgowy, mimo iż przejęcie do wykonania dotyczyło tylko orzeczonej w Niemczech kary pozbawienia wolności, dokonał przekształcenia także odnośnie do kary grzywny i świadczenia pieniężnego, orzeczonych przez sąd niemiecki.

W związku z tym zaskarżone postanowienie zapadło z obrazą art. 611 § 1 w zw. z art. 608 § 1 i 3 k.p.k., a uchybienie to miało wpływ na treść wydanego postanowienia. Tym samym zaskarżone orzeczenie nie może się ostać w zakresie określenia w nim kary grzywny i nawiązki, mających być wykonanymi w Polsce.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak na wstępie.

Załączniki:

1. Odpisy zażalenia