Zażalenie na postanowienie w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania

15.03.2024

Jan Kowalski

Kancelaria Adwokacka "Lex Superior"

ul. Słoneczna 12, 00-001 Warszawa

123-456-789

e-mail: [email protected]

faks: 123-456-789

                            Sąd Rejonowy w Warszawie

                            Wydział Karny

                                za pośrednictwem

                            Sąd Okręgowy w Warszawie

                                Wydział Odwoławczy

                            ul. Marszałkowska 100, 00-001 Warszawa

III K 1234/23

Skazany: Adam Nowak

Obrońca: Jan Kowalski

Zażalenie

na postanowienie w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania

Działając w imieniu skazanego Adama Nowaka, powołując się na udzielone mi upoważnienie do obrony (w aktach sprawy), na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k. zaskarżam postanowienie Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 10.02.2024, sygnatura akt III K 1234/23, w całości na korzyść Skazanego.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam obrazę prawa materialnego, tj. art. 101 § 1 pkt 4 k.k., polegającą na jego błędnej wykładni i uznaniu, że opieszałość ze strony pracowników Sądu przerywa bieg terminu przedawnienia wykonania kary.

Wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia polegającą na umorzeniu postępowania wykonawczego.

Uzasadnienie

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Warszawie z dnia 15.05.2014 w sprawie o sygnaturze II K 5678/14 uznano Adama Nowaka za winnego przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. i za to wymierzono mu karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych po 20 zł stawka. Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 30.06.2014. Sąd Rejonowy w Warszawie w dniu 01.07.2014 wszczął postępowanie wykonawcze.

Wnioskiem z 05.02.2024 Skazany zwrócił się do Sądu w trybie art. 101 k.k. o umorzenie postępowania z uwagi na przedawnienie wykonania kary uregulowane w art. 101 § 1 pkt 4 k.k.

Zaskarżonym postanowieniem Sąd odmówił umorzenia postępowania, stwierdzając, że akta sprawy Skazanego znalazły się w szafce pracownika Sądu, który następnie udał się na 3-miesięczny urlop w związku z problemami zdrowotnymi, a w wyniku 6-miesięcznej reorganizacji pracy biura Sądu nikt nie przejął sprawy wykonania kary mojego mandanta po tym pracowniku.

Zgodnie z art. 101 § 1 pkt 4 k.k., nie można wykonać kary, jeżeli od uprawomocnienia się wyroku skazującego upłynęło lat 10 w razie skazania na karę grzywny. Nie ulega zatem wątpliwości, że sytuacja faktyczna zaistniała w niniejszej sprawie umożliwia skorzystanie z tego przepisu.

Podkreślenia wymaga fakt, że kwestia modyfikacji okresu terminu przedawnienia wykonania kary znalazła swój wyraz w następnych artykułach Kodeksu karnego. Według art. 102 k.k. przedawnienie nie biegnie, jeżeli przepis ustawy nie pozwala na wszczęcie lub dalsze prowadzenie postępowania karnego; nie dotyczy to jednak braku wniosku albo oskarżenia prywatnego. Z kolei art. 103 k.k. wskazuje kategorie przestępstw, wobec których nie stosuje się przepisów o przedawnieniu. Czyn penalizowany w art. 286 § 1 k.k. do nich nie należy.

Opieszałość pracowników Sądu, niezależnie od jakości organizacji pracy, nie może być uznana za przyczynę wskazaną w art. 102 k.k. Żaden bowiem przepis nie zabraniał wszczęcia postępowania wykonawczego w czasie, gdy było to możliwe. Regulacje dotyczące przedawnienia mają charakter gwarancyjny wobec osób skazanych i nie można zawężać ich stosowania w przypadkach, których ustawa nie przewiduje, a już zwłaszcza gdy przedawnienie karalności jest wynikiem zaniechania organów wymiaru sprawiedliwości.

Skoro zatem nie ma podstawy prawnej do uznania, że bieg terminu przedawnienia wykonania kary został zawieszony lub przerwany, Sąd miał obowiązek zastosować art. 101 § 1 pkt 4 k.k. Przedstawiona w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia wykładnia zmierzająca do wypaczenia instytucji przewidzianej w tym przepisie, z uwagi na okoliczności przedstawione wcześniej, nie może ostać się w porządku prawnym.

Mając na uwadze powyższe, wnoszę i wywodzę jak w petitum.

Z poważaniem,

[własnoręczny podpis]

Jan Kowalski