Zażalenie na postanowienie w przedmiocie przerwy w wykonaniu kary

Prokuratura Okręgowaw Warszawie

Warszawa, 15 marca 2024 r.

Sąd ApelacyjnyW Krakowieza pośrednictwemSądu OkręgowegoW Warszawie

III Kz 123/24dotyczy II K 456/23

ZAŻALENIE

Prokuratora Okręgowego w Warszawie na postanowienie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia10 marca 2024 r. (II K 456/23) w przedmiocie udzielenia skazanemu Jan Kowalskiprzerwy w wykonaniu kary

I. na podstawie art. 21 k.k.w., art. 153a § 2 k.k.w., art. 425 § 1 i 2 k.p.k. zaskarżam powyższepostanowienie w całości na niekorzyść skazanego Jana Kowalskiego

II. na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. oraz art. 438 pkt 2 k.p.k. postanowieniu temu zarzucam:- obrazę prawa procesowego mającą wpływ na jego treść a mianowicie art. 202 § 1 k.p.k. wzw. z art. 153 § 1 k.k.w. polegająca na uznaniu, że skazany cierpi na chorobę psychicznąuniemożliwiającą wykonanie kary pozbawienia wolności bez uprzedniego zasięgnięciadowodu z opinii 2 biegłych lekarzy psychiatrów

III. podnosząc powyższe, na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i 437 § 2 k.p.k.

wnoszę o:

uchylenie zaskarżonego postanowienia

UZASADNIENIE:

Postanowieniem z dnia 10 marca 2024 r. Sąd Okręgowy w Warszawie udzielił skazanemu Janowi Kowalskiemuprzerwy w wykonaniu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności.W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że z opinii lekarza więziennego wynika, żeskazany Jan Kowalski cierpi na zaburzenia adaptacyjne, której objawy w postacidepresji nasiliły się u niego podczas odbywania kary pozbawienia wolności. Z opinii tegoż medykawięziennego wynika, że dalsze wykonywanie kary pozbawienia wolności może spowodować dlazdrowia skazanego poważne niebezpieczeństwo, także w postaci targnięcia się na własne życie.Nie wdając się w merytoryczną ocenę wartości opinii lekarza sądowego należy stwierdzić, żeprocedując w przedmiocie udzielenia przerwy Sąd dopuścił się uchybień proceduralnych mającychwpływ na treść orzeczenia.Otóż zgodnie z art. 202 § 1 k.p.k. stosowanego odpowiednio w postępowaniu wykonawczymart. 1 § 2 k.k.w./ w celu wydania opinii o stanie zdrowia oskarżonego powołuje się, co najmniej 2biegłych psychiatrów. Tylko i wyłącznie opinia sporządzona przez co najmniej 2 biegłych tejspecjalności może stanowić podstawę do dokonywania ustaleń stanu psychicznego skazanego.Na tym stanowisku konsekwentnie stoi judykatura, twierdząc, że "jeśli skazany ubiega się oprzerwę w karze z powodu choroby psychicznej, to ustalenie stanu jego zdrowia powinno nastąpićjak w postępowaniu rozpoznawczym na podstawie opinii, co najmniej dwóch biegłych lekarzypsychiatrów." (II K 123/22)Sąd, zastępując opinię biegłych psychiatrów opinią lekarza więziennego, dopuścił się obrazyart. 202 § 1 k.p.k. i oparł swoje ustalenia faktyczne na opinii osoby nie dysponującej odpowiedniąwiedzą specjalną w rozumieniu art. 193 § 1 k.p.k.W tym stanie rzeczy postanowienie sądu winno zostać uchylone, a ponownie orzekający w tejsprawie Sąd Penitencjarny powinien dopuścić dowód z opinii 2 biegłych psychiatrów.Dopiero taka opinia może stać się podstawą do ustalenia stanu zdrowia psychicznego skazanegoi rozstrzygnięcia w przedmiocie jego wniosku o przerwę w wykonaniu kary.Mając na uwadze powyższe, wnoszę jak w sentencji.

Prokurator OkręgowyW WarszawieAnna Nowak

Załączniki:2 Odpisy zażalenia