Zażalenie na postanowienie w przedmiocie właściwości

Wrocław, 22 marca 2024 r.

                                 Sąd Apelacyjny we Wrocławiu                                  II Wydział Karny                                  za pośrednictwem

                                 Sądu Okręgowego we Wrocławiu                                  IV Wydział Karny                                  sygn. akt II K 456/23

Adwokat Jan Kowalski, pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej Anny Nowak

ZAŻALENIE NA POSTANOWIENIE SĄDU OKRĘGOWEGO WE WROCŁAWIU Z DNIA 15 MARCA 2024 R. W PRZEDMIOCIE WŁAŚCIWOŚCI

Jako pełnomocnik oskarżycielki posiłkowej Anny Nowak na podstawie art. 35 § 3 k.p.k. zaskarżam w całości ww. postanowienie, doręczone mi 20 marca 2024 r.

Na podstawie art. 427 § 2 k.p.k. w zw. z art. 438 pkt 1a k.p.k. zaskarżonemu postanowieniu zarzucam obrazę prawa materialnego w zakresie nieobjętym kwalifikacją prawną czynu, a to art. 6 § 2 k.k. poprzez jego błędną wykładnię wyrażającą się w przydaniu przy określaniu miejsca popełnienia usiłowanego przestępstwa prymatu miejscu działania sprawcy, choćby miejsce, w którym skutek działania sprawcy według zamiaru sprawcy miał nastąpić – traktowane równorzędnie przez ustawodawcę na gruncie art. 6 § 2 k.k. – również było znane, co miało istotny wpływ na treść orzeczenia, determinując jego treść.

Z uwagi na powyższy zarzut wnoszę o zmianę zaskarżonego postanowienia poprzez ustalenie, że właściwy do rozpoznania sprawy jest Sąd Okręgowy we Wrocławiu.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy we Wrocławiu uznał się niewłaściwym, a sprawę niniejszą przekazał do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Warszawie jako sądowi właściwemu, przyjmując, że w przypadku gdy objęty znamionami czynu zabronionego skutek działania sprawcy nie nastąpił, prymat przy ustalaniu, gdzie popełniono czyn zabroniony, ma miejsce działania sprawcy, a nie pozostałe kryteria wskazane w art. 6 § 2 k.k.

Stanowisko to opiera się jednak na błędnej wykładni art. 6 § 2 k.k., który – zgodnie z koncepcją wielomiejscowości – nie różnicuje wskazanych tam kryteriów ustalenia miejsca popełnienia czynu, i to w odniesieniu do żadnej z form stadialnych popełnienia przestępstwa. Innymi słowy, niezależnie od tego, czy w realiach sprawy skutek zamierzony przez sprawcę nie został osiągnięty, a przestępstwo zatrzymało się w stadium usiłowania, fakt, że działał on w Warszawie, nie ma większego ani mniejszego znaczenia przy ustalaniu miejsca popełnienia przestępstwa – a w konsekwencji, właściwości sądu – od tego, że według zamiaru sprawcy czynu skutek dokonywanego oszustwa miał nastąpić w miejscu zamieszkania pokrzywdzonej.

Skoro zatem przestępstwo popełniono zarówno w Warszawie, jak i we Wrocławiu, decydujące znaczenie ma – w myśl art. 31 § 3 k.p.k. – okoliczność, w okręgu którego z sądów najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze. Tymczasem pokrzywdzona zawiadomiła o przestępstwie Komendę Miejską Policji we Wrocławiu i to w tej jednostce 10 lutego 2024 r. wydano postanowienie o wszczęciu śledztwa; dopiero następnie sprawa została przekazana do prowadzenia Komendy Stołecznej Policji.

Z powyższych względów wnoszę jak na wstępie.

25 marca 2024 r. (podpis pełnomocnika)