Zażalenie na postanowienie w przedmiocie wykonania kary

Jan Kowalski                                                                    ul. Kwiatowa 12, 34-500 Zakopane, dnia 25.08.2023

Kancelaria Adwokacka "Lex"

w Krakowie

Sąd Apelacyjny

w Warszawie

Za pośrednictwem

Sądu Okręgowego

w Krakowie

dotyczy II K 123/23

ZAŻALENIE

    adwokata Jana Kowalskiego, obrońcy z wyboru skazanego Andrzeja Nowaka,

na postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 10.08.2023 (II K 123/23)

w przedmiocie określenia kwalifikacji prawnej czynu oraz kary podlegającej wykonaniu

po przejęciu wyroku do wykonania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

I.  na podstawie art. 425 § 1, 2 i 3 k.p.k., art. 611c § 4 w zw. z art. 611a § 5 k.p.k.

   zaskarżam powyższe postanowienie w całości na korzyść skazanego;

II. na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. oraz art. 438 pkt. 1 k.p.k. postanowieniu temu zarzucam

   obrazę prawa materialnego, a mianowicie art. 9 ust. 1 lit. a w zw. z art. 10 Konwencji

   Strasburskiej o przekazywaniu osób skazanych, polegającą na wyrażeniu błędnego

   poglądu prawnego, że górne zagrożenie karą za dane przestępstwo skarbowe to także

   zagrożenie wynikające z fakultatywnej możliwości zaostrzenia kary co skutkowało

   określeniem podlegającej wykonaniu kary w wymiarze 7 lat pozbawienia wolności;

III. podnosząc powyższe, na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i 437 § 2 k.p.k.

wnoszę o:

uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

    Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa - Podgórza w Krakowie z dnia 15.03.2022 obywatel Ukrainy Andrzej Nowak został skazany na 5 lat pozbawienia

wolności za przestępstwo celne polegające na tym, że w okresie od 01.01.2021 do

31.12.2021 z Lwowa do Krakowa, działając wspólnie i w

porozumieniu z innymi osobami, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wwiózł 10000

sztuk papierosów Marlboro, LM i Chesterfield, narażając na uszczuplenie podatek akcyzowy w

kwocie 50000 zł, tj. przestępstwo celne określone w § 1 art. 100 Kodeksu Karnego Skarbowego.

    Postanowieniem z dnia 01.07.2023 Sąd Okręgowy w Krakowie stwierdził prawną

dopuszczalność przejęcia do dalszego wykonywania kary pozbawienia wolności orzeczonej

wobec Andrzeja Nowaka.

    W dniu 05.07.2023 skazany znalazł się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

    W dniu 10.08.2023 Sąd Okręgowy w Krakowie, procedując w trybie exequatur

stwierdził, że przestępstwo przypisane Andrzejowi Nowakowi wyczerpuje znamiona

przestępstwa skarbowego z art. 54 § 1 k.k.s. w związku z art. 65 § 1 pkt 1 k.k.s. i postanowił,

że wykonaniu w Rzeczypospolitej Polskiej, przy zastosowaniu art. 54 § 1 pkt 1 k.k.s., będzie

podlegać kara 7 lat pozbawienia wolności.

    W uzasadnieniu tego orzeczenia Sąd Okręgowy zauważył, że wprawdzie przestępstwo z

art. 54 § 1 k.k.s. jest zagrożone karą pozbawienia wolności do 5 lat, ale w niniejszym

wypadku mają zastosowanie przepisy dotyczące nadzwyczajnego obostrzenia kary.

    Zdaniem Sądu nadzwyczajnie obostrzona kara 7 lat pozbawienia wolności mieści się w

granicach ustawowego zagrożenia przewidzianego w polskiej ustawie karnoskarbowej, w

odniesieniu do przypisanego skazanemu przestępstwa skarbowego.

    Powyższe poglądy prawne Sądu Okręgowego są błędne i wynikają z niewłaściwej

interpretacji Konwencji Strasburskiej o przekazywaniu osób skazanych.

    Otóż w niniejszej sprawie przejęcie do wykonania wyroku nastąpiło w trybie art. 9 ust. 1

lit. a Konwencji Strasburskiej, tj. przez wykonywanie orzeczonej kary pozbawienia wolności.

    Zgodnie z art. 10 ust. 1 Konwencji Strasburskiej w wypadku wykonywania kary w

dalszym ciągu państwo wykonania jest związane rodzajem i wymiarem kary w orzeczeniu

skazującym, chyba że zachodzi potrzeba dostosowania kary w drodze orzeczenia sądowego z

powodu jej niezgodności z ustawodawstwem państwa wykonania (art. 11 ust. 1 Konwencji).

    Niezgodność taka zachodzi na przykład, gdy wymiar kary orzeczonej w wyroku

skazującym przekracza górną granicę zagrożenia przewidzianego przez prawo państwa

wykonania.

    W niniejszej sprawie orzeczona przez ukraiński sąd kara 5 lat pozbawienia wolności jest

wyższa, aniżeli ustawowe zagrożenie przewidziane za ten typ przestępstwa w polskim

kodeksie karnym skarbowym.

    Jednakże Sąd stwierdził, że nie ma takiej niezgodności, gdyż wprawdzie w art. 54 § 1

k.k.s. przewiduje górną granicę zagrożenia w wysokości 5 lat pozbawienia wolności, to w

niniejszej sprawie zachodzą podstawy do zastosowania nadzwyczajnego zaostrzenia kary

pozbawienia wolności przewidziane w art. 57 § 1 k.k.s. w zw. z art. 58 § 1 k.k.s. Wobec tego

kara orzeczona przez sąd ukraiński mieści się w granicach kary nadzwyczajnie obostrzonej.

    Powyższe poglądy prawne Sądu są nietrafne, gdyż zagrożenie ustawowe określa zawsze

przepis określający typ przestępstwa. W żaden sposób ustawowego zagrożenia nie zmieniają

przepisy uprawniające sąd do zastosowania nadzwyczajnego złagodzenia lub nadzwyczajnego

obostrzenia kary.

    Tak wiec bezsporne jest to, że górną granicę zagrożenia przewidzianą przez państwo

wykonania limituje przepis typizujący przestępstwo skarbowe. Natomiast nadzwyczajne

złagodzenie czy obostrzenie kary nie wpływa na ustawowe zagrożenie.

    W związku z tym należy stwierdzić, że Sąd, orzekając o wykonaniu kary pozbawienia

wolności wobec Andrzeja Nowaka, był związany przepisem art. 10 ust. 1 Konwencji

Strasburskiej i powinien dostosować karę orzeczoną przez sąd ukraiński do ustawodawstwa

polskiego. W takim wypadku górna granica ustawowego zagrożenia wynosi 5 lat i w takiej

wysokości należało określić podlegającą wykonaniu karę.

    Z powyższych względów wniesienie niniejszego zażalenia jest konieczne i uzasadnione.

Jan Kowalski

Adwokat

Załączniki:

2 Odpisy zażalenia