Zażalenie na zarządzenie o odmowie zgody na kontakt telefoniczny

Katowice, 24.08.2023

Prokurator Prokuratury Regionalnej w

Krakowie

za pośrednictwem

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

Wydział II ds. Przestępczości Gospodarczej

1 Ds. 123/23

Podejrzany: Jan Kowalski

reprezentowany przez obrońcę adwokat Annę Nowak, Kancelaria Adwokacka Anna Nowak

ul. Słoneczna 12, 40-001 Katowice

Zażalenie na zarządzenie Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Krakowie z 15.08.2023, 1 Ds. 123/23, odmawiające zgody na kontakt telefoniczny, doręczone podejrzanemu w dniu 18.08.2023.

Działając w imieniu podejrzanego, zaskarżam zarządzenie Prokuratora Rejonowego delegowanego do Prokuratury Okręgowej w Krakowie z 15.08.2023, 1 Ds. 123/23 w części odmawiającej zgody na kontakt telefoniczny z Marią Kowalską, Anną Kowalską oraz Piotrem Wiśniewskim.

Zaskarżonemu postanowieniu zarzucam:

- naruszenie przepisu art. 217c § 1 i 2 k.k.w. przez bezpodstawne przyjęcie, że w sprawie zachodzi przesłanka obawy wykorzystania rozmów telefonicznych do bezprawnego utrudniania postępowania karnego, mimo że żadna okoliczność lub uzasadnione podejrzenie, które można oceniać w kategoriach bezprawności nawet hipotetycznej w uzasadnieniu nie zostało wskazane, równocześnie wskazane osoby uzyskują zgody na widzenie z podejrzanym i nie są w ogóle wskazywane jako świadkowie w sprawie lub (w odniesieniu do Piotra Wiśniewskiego) zostały już przesłuchane, a zatem pozostają bez związku z toczącym się postępowaniem i nie istnieje jakakolwiek możliwość wpływania przez podejrzanego na nie lub za ich pośrednictwem na tok trwającego postępowania przygotowawczego, a równocześnie osoby te są osobami najbliższymi dla podejrzanego.

Z uwagi na powyższe okoliczności wnoszę o:

- zmianę zaskarżonego zarządzenia i udzielnie mi zgody na rozmowy telefoniczne z wyżej wskazanymi osobami zgodnie z osobistym wnioskiem podejrzanego

Uzasadnienie

Odmawiając zgody na rozmowy telefoniczne na podstawie art. 217c § 1 i 2 k.k.w., Prokurator Prokuratury Okręgowej w Krakowie w uzasadnieniu zarządzenia opisał aktualny etap postępowania przygotowawczego, wskazując jedynie na prawną możliwość odmowy udzielenia zgody na rozmowy telefoniczne z osobami najbliższymi w sytuacji, kiedy zachodzi obawa, że mogą one zostać wykorzystane do bezprawnego utrudniania i wpływu na tok postępowania. W istocie stanowi to powtórzenie wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia przepisów. W uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia nie zostało w żaden sposób wskazane jednak, na czym bezprawne utrudnianie miałoby polegać, kto miałby się tego dopuścić, a nawet co przez takie bezprawne utrudnianie Prokurator rozumie.

Należy w tym miejscu wskazać, że w odniesieniu do córek podejrzanego, które na żadnym etapie postępowania nie były wskazywane jako potencjalni świadkowie w niniejszej sprawie, nie można znaleźć - nie wskazuje ich zresztą sam Prokurator - jakichkolwiek podstaw do występowania uzasadnionej obawy, że kontakty telefoniczne z nimi mogą w jakikolwiek sposób wpłynąć na tok postępowania. Co istotne, obie córki uzyskują regularnie zgody na widzenie z podejrzanym i w żaden sposób spotkania te nie wpłynęły na tok postępowania. Sama okoliczność postawienia podejrzanemu zarzutów działania w zorganizowanej grupie przestępczej nie jest wystarczająca do uznania, że w odniesieniu do tych trzech osób zachodzi obawa wykorzystania takich kontaktów do wpływania na postępowanie, które, co istotne, toczy się wobec podejrzanego połączonego z faktycznym pozbawieniem go wolności od 3 miesięcy.

W konsekwencji, wobec braku jakichkolwiek argumentów, nie można zgodzić się ze stanowiskiem Prokuratora, że została zrealizowana przesłanka odmowy zgody na rozmowy telefoniczne między osobami najbliższymi, szczególnie że odmowa ta może nastąpić jedynie wyjątkowo.

Zgodnie z powszechnym stanowiskiem w judykaturze oraz piśmiennictwie "Organ, podejmując decyzję o odmowie, ma obowiązek wykazania, że te okoliczności które uzasadniają obawę bezprawnego utrudniania postępowania są realne i w pełni uzasadnione. W praktyce oznacza to, że nie można powoływać się jedynie na hipotetyczną możliwość wystąpienia warunków, o których mowa w art. 217 § 1b lub art. 217c § 2 k.k.w. Uzasadnienie musi być rzetelne, tj. istotnie przedstawiające powody odmowy wyrażenia zgody na widzenie; jeżeli zaś nie będzie zawierać właściwego toku myślowego organu procesowego, nie powinno się ostać w toku kontroli instancyjnej" (A. Zieliński, Glosa do wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 12.05.2020 r., II AKz 123/20).

Należy zatem stwierdzić, że wobec braku wykazania realnej obawy bezprawnego wpływania przez podejrzanego lub przez wskazane w niniejszym zażaleniu osoby na tok postępowania zarządzenie powinno zostać zmienione zgodnie z wnioskiem podejrzanego.

Adwokat

Anna Nowak