Decyzja o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej
- Prawo
medyczne
- Kategoria
decyzja
- Klucze
brak podstaw, choroba zawodowa, decyzja, inspekcja sanitarna, kodeks postępowania administracyjnego, odwołanie, orzeczenie lekarskie, stwierdzenie, uzasadnienie
Decyzja o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej jest oficjalnym dokumentem wydanym przez właściwy organ. W dokumencie tym oceniane są wszelkie zgłoszone przypadki potencjalnych chorób zawodowych, a na podstawie zebranych dowodów wydawana jest decyzja. Dokument ten ma na celu zapewnienie uczciwego i sprawiedliwego podejścia do możliwych przypadków chorób zawodowych, mając na uwadze dobro zarówno pracownika, jak i pracodawcy.
Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarnyw Warszawie
Warszawa, dnia 15.03.2024
DECYZJA Nr ZN/45/2024o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej
Na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071, z późn. zm.) i art. 5 pkt 4a ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 212, poz. 1263 oraz z 2012 r. poz. 460) po rozpatrzeniu zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej u
Anna Kowalska
nie stwierdzam choroby zawodowej
Astma oskrzelowa
wymienionej w poz. 19 wykazu chorób zawodowych określonego w przepisach w sprawie chorób zawodowych, wydanych na podstawie art. 237 § 1 pkt 3–6 i § 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy.
UZASADNIENIE
Na podstawie orzeczenia lekarskiego nr OL/123/2024 o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, wystawionego przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w Warszawie otrzymanego w dniu 01.03.2024, oraz oceny narażenia zawodowego dotyczących Anna Kowalska urodzonego (-ej) 12.05.1980, zamieszkałego (-ej) w ul. Kwiatowa 12, 02-123 Warszawa, 80051201234, zatrudnionego (-ej) Firma XYZ Sp. z o.o. w charakterze Lakiernik.
Jan Nowak(podpis i pieczęć okrągła państwowego inspektora sanitarnego)
Pouczenie:
Od decyzji wydanej w I instancji przez państwowego powiatowego albo państwowego granicznego inspektora sanitarnego przysługuje odwołanie do państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego. Od decyzji wydanej w I instancji przez państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora Sanitarnego. Od decyzji wydanej w I instancji przez państwowego inspektora sanitarnego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora Sanitarnego, o którym mowa w tych przepisach.
Od decyzji wydanej w I instancji przez komendanta wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej albo inspektora wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej przysługuje odwołanie do Głównego Inspektora Sanitarnego Wojska Polskiego. Odwołanie składa się odpowiednio za pośrednictwem państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, państwowego granicznego inspektora sanitarnego, państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, państwowego inspektora sanitarnego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, komendanta wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej albo inspektora wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej, który wydał decyzję, w terminie 14 dni od dnia jej otrzymania.
Otrzymują:
1) pracownik lub były pracownik;2) pracodawca lub pracodawcy zatrudniający pracownika w warunkach, które mogły spowodować skutki zdrowotne uzasadniające postępowanie w sprawie rozpoznania i stwierdzenia choroby zawodowej;3) jednostka orzecznicza zatrudniająca lekarza, który wydał orzeczenie lekarskie;4) właściwy okręgowy inspektor pracy.
Przez państwowego inspektora sanitarnego należy rozumieć państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, państwowego granicznego inspektora sanitarnego, państwowego wojewódzkiego inspektora sanitarnego, państwowego inspektora sanitarnego, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, komendanta wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej albo inspektora wojskowego ośrodka medycyny prewencyjnej.
Decyzja o braku podstaw do stwierdzenia choroby zawodowej jest ostatecznym rozstrzygnięciem w danej sprawie. Po jej wydaniu, dalsze kroki związane z tym zagadnieniem zostają zakończone. Dokument ten ma kluczowe znaczenie dla dalszego postępowania w przypadku podejrzenia choroby zawodowej, dlatego też jego treść i zalecenia należy traktować poważnie.