Karta Oceny Funkcji Poznawczych Behawioralnych Motorycznych i Mowy

Zaburzenia funkcji poznawczo – behawioralnych oraz motoryczne zaburzeniaczynności mowy oraz połykania – po nabytych uszkodzeniach mózgu(neurologia chorych dorosłych)

Imię i nazwisko pacjenta: Anna Kowalska

PESEL pacjenta: 92051001234

Data badania: 2023-11-20

Typ dysfunkcji i skala głębokości zaburzenia

Rodzaj dysfunkcji                                               Stopień nasilenia

A. Zaburzenia mowy                                             0 1 2 3 4

B. Zaburzenia językowe

C. Zaburzenia komunikacji interpersonalnej (inne niżdyzartria i afazja)

D. Zaburzenia systemów uwagi

E. Zaburzenia funkcji pamięciowych

F. Zaburzenia wyższej organizacji ruchu (apraksje)

G. Zaburzenia percepcyjne (agnozje)

H. Zaburzenia systemu wykonawczego (programowaniai kontroli świadomych zachowań celowych)

I. Zaburzenia emocjonalno - osobowościowe

J. Zaburzenia połykania (dysfagia)

_______________________________________________________________Podpis i pieczęć lekarza badającego: Jan Nowak

1

A. Zaburzenia mowy o charakterze dyzartrii lub apraksji mowy; dotycząartykulacji, fonacji, prozodii lub motorycznych aspektów czynności mówienia(terapia realizowana przez neurologopedę)

B. Zaburzenia językowe i mowy (afazje); dotyczą programowania i realizacji wieluróżnych czynności językowych i objawiają się zaburzeniami nazywania,powtarzania, tworzenia zdania, przetwarzania informacji językowej irozumienia języka na różnym poziomie złożoności wypowiedzi; dotyczą językamówionego oraz pisanego (terapia prowadzona przez neuropsychologa lubneurologopedę)

C. Zaburzenia komunikacji interpersonalnej (inne niż afazja i dyzartria); brakkompetencji do nawiązywania jakiegokolwiek kontaktu międzyosobniczego,trudności z wyrażaniem komunikatów przy użyciu gestykulacji, mimiki lubinnych pozajęzykowych środków wyrazu; trudności ze zrozumieniemwymienionych form ekspresji wyrażanej przez innych. Deficyty łagodniejszedotyczą praktycznych aspektów komunikacji takich jak rozumienie kontekstu,przekazu emocjonalnego w komunikacji oraz innych form przetwarzaniainformacji językowej w kontekście komunikacji społecznej (terapia prowadzonaprzez neuropsychologa lub neurologopedę)

D. Zaburzenia systemów uwagi. Terapia dotyczy przede wszystkim zespołuzaniedbywania jednostronnego (deficyt nieuwagi stronnej) oraz zaburzeńczujności i podzielności uwagi w wyniku uszkodzenia neuronalnego układufunkcjonalnego dla uwagi (terapia prowadzona przez neuropsychologa)

E. Zaburzenia różnych funkcji pamięciowych; przede wszystkim zespołyamnestyczne w wyniku uszkodzenia hipokampa (np.w konsekwencji udaru niedokrwiennego), uszkodzeniaciała migdałowatego (np. w konsekwencji urazu czaszkowo-mózgowego) orazkory przedczołowej (np. uszkodzenia kory przedczołowejw wyniku choroby Alzheimera) (terapia prowadzona przezneuropsychologa)

F. Zaburzenia wyższej organizacji ruchu (apraksje); zaburzenia inicjowania,organizacji przestrzennej oraz pamięci złożonych aktywności ruchowych(terapia prowadzona przez neuropsychologa)

G. Zaburzenia wyższej organizacji spostrzegania; deficyty powstałe w wynikuuszkodzenia płata potylicznego w zakresie różnych modalnościzmysłowych; np. agnozji wzrokowej oraz zaburzeniapoznawczego aspektu czynności okulomotorycznej (terapia prowadzona przezneuropsychologa)

2

H. Dysfunkcje systemu wykonawczego czyli regulującego inicjowanie,programowanie, kontrolę i przewidywanie skutków zachowań celowych;konsekwencje uszkodzeń neuronalnych systemów kory przedczołowejpowstałych w wyniku patologii o różnej etiologii, szczególnieurazów czaszkowo-mózgowych (terapia prowadzona przez neuropsychologa)

I. Zaburzenie sfery emocji, afektu i osobowości w konsekwencji nabytegouszkodzenia mózgu; również zaburzenia funkcjonowania emocjonalnego ubliskich osoby z nabytym ciężkim uszkodzeniem mózgu (psychoedukacjaterapia wspierająca wobec rodziny chorego) (terapia prowadzona przezneuropsychologa lub psychologa klinicznego - psychoterapeutę)

J. Zaburzenia połykania (dysfagia) związane z dysfunkcją czynności żucia,formowania kęsa i aktywnego kontrolowania procesu połykania w fazie ustneji gardłowej; wprowadzenie technik specyficznej stymulacji funkcji połykania(terapia prowadzona przez neurologopedę)

Skala opisu głębokości deficytu

0 – brak zaburzeń

1 - śladowe zaburzenia funkcji, ale nie wpływające zasadniczo na funkcjonowaniew codziennych sytuacjach życiowych

2 – lekkie zaburzenia funkcji wpływające na funkcjonowanie w codziennychsytuacjach życiowych

3 – zaburzenia funkcji w umiarkowanym nasileniu zakłócające wyraźnie codziennefunkcjonowanie

4 – zaburzenie funkcji w stopniu ciężkim uniemożliwiające samodzielnefunkcjonowanie w sytuacjach codziennych

3