Skarga do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka

SKARGA

na podstawie art. 34 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności z dnia 4 listopada 1950 r. (Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284 ze zm.) oraz art. 45–47 Regulaminu Trybunału (Dz.U. z 1993 r. Nr 61, poz. 284/1)

I. Strony:

A. Skarżący:

1. Nazwisko: Kowalski

2. Imię: Anna (płeć kobieta)

3. Narodowość: Polska

4. Zawód: Lekarz

5. Data i miejsce urodzenia: 12.03.1978, Warszawa

6. Stały adres zamieszkania: ul. Kwiatowa 12, 00-001 Warszawa

7. Telefon nr: +48 123 456 789

8. Aktualny adres: jak w pkt 6

9. Imię i nazwisko reprezentanta: Jan Nowak

10. Zawód reprezentanta: Adwokat

11. Adres reprezentanta: ul. Słoneczna 2, 00-002 Warszawa

12. Telefon nr: +48 987 654 321

B. Wysoka Układająca się Strona

13. Polska

II. Oświadczenie dotyczące stanu faktycznego:

14.Anna K., właścicielka samochodu osobowego marki Toyota, numer rejestracyjny WB12345, na podstawie wykupionego abonamentu zaparkowała pojazd w dozwolonym miejscu, przy ul. Polnej w Warszawie, które nie było oznaczone zakazem zatrzymywania się czy zakazem postoju. W dniach 15-20.07.2023 przebywała poza miejscem zamieszkania. W międzyczasie, w dniach 16-17.07.2023 pracownicy Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne ustawili w miejscu, gdzie został zaparkowany samochód, znak drogowy „zakaz zatrzymywania się”. Pod znakiem została umieszczona tabliczka B-36, która informowała o obligatoryjnym odholowywaniu pojazdów pozostawionych na odcinku obowiązywania znaku „zakaz zatrzymywania się”. W dniu 18.07.2023 samochód został odholowany na parking strzeżony, natomiast właścicielka została obciążona kwotą w wysokości 500 zł. Należy zaznaczyć, że w chwili holowania pojazdu za jego szybą umieszczona była karta abonamentowa oraz karta parkingowa osoby niepełnosprawnej. W związku z powyższym Anna K. zwróciła się w dniu 21.07.2023 do podmiotu podejmującego decyzję o holowaniu pojazdu z wnioskiem o zwrot naliczonej niesłusznie wyżej wymienionej kwoty. W odpowiedzi na ten wniosek właściwy organ poinformował, że nie znajduje podstaw do uwzględnienia przedmiotowego wniosku. Odpowiedź Anna K. zaskarżyła do wyższej instancji z wnioskiem o zmianę decyzji. Decyzją z 01.08.2023 organ utrzymał w mocy stanowisko, uznał je bowiem za słuszne. Skarżąca wniosła skargę w dniu 10.08.2023 do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w której zarzuciła nieuprawnione uznanie określonych czynności za zgodne z prawem. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie skargę odrzucił, a swoje stanowisko uzasadnił tym, że opłata za usunięcie i przechowywanie pojazdu nie mieści się w zakresie kontroli sprawowanej przez sądy administracyjne, natomiast kontroli sądów administracyjnych podlegają jedynie opłaty ustalane w drodze decyzji administracyjnych. Równocześnie stwierdził w swoim postanowieniu, że udzielone Annie K. odpowiedzi w kwestii wniosku o cofnięcie opłaty za holowanie samochodu nie są decyzjami administracyjnymi ani postanowieniami, w związku z czym przedmiotowa sprawa nie podlega kognicji sądów administracyjnych.

III. Oświadczenia o domniemanych naruszeniach konwencji i/lub protokołów wraz z uzasadnieniem

15. Należy uznać, że nałożenie na Annę K. przez organy Polska obowiązku uiszczenia opłaty za czynności związane z holowaniem samochodu, w sytuacji niepopełnienia przez skarżącą żadnego wykroczenia, które mogłoby skutkować podjęciem tego typu czynności, uznać należy za naruszenie art. 7 EKPC, który zabrania karania bez podstawy prawnej.

IV. Oświadczenie dotyczące art. 35 ust. 1 EKPC:

16. Ostateczne orzeczenie: Postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15.09.2023

17. Inne orzeczenia: Decyzja organu odwoławczego z dnia 01.08.2023

18.Inne możliwości odwołania się lub skuteczne środki prawne, które nie zostały wykorzystane: Brak.

V. Oświadczenie dotyczące tego, czego domaga się skarżący

19.Skarżąca domaga się stwierdzenia przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu, czy Polska naruszyła w przedmiotowej sprawie art. 7 EKPC przez nałożenie na skarżącą obowiązku uiszczenia opłaty w wysokości 500 zł w sytuacji, kiedy nie popełniła ona żadnego czynu naruszającego przepisy prawne. W przypadku, gdyby Trybunał stwierdził naruszenie niniejszych przepisów, skarżąca domaga się również zasądzenia w stosunku do niej słusznego zadośćuczynienia.

VI. Oświadczenie dotyczące postępowania przed innymi organami międzynarodowymi

20.Powyższe zarzuty nigdy nie były przedstawiane innym organom międzynarodowym w celu zbadania lub rozstrzygnięcia.

VII. Wykaz dokumentów

21. a) WSA/WA/1234/2023; b) OA/WA/5678/2023; c) MPK/WA/9012/2023; d) ZP/WA/3456/2023; e) AB/WA/7890/2023; f) KN/WA/0123/2023.

VIII. Deklaracja i podpisy

22.Niniejszym oświadczam, że informacje podane w tym formularzu skargi, zgodnie z moją wiedzą i przekonaniem, są prawdziwe.

Miejsce Warszawa Data 20.10.2023 (podpis skarżącego)