Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania

Prawo

międzynarodowe

Kategoria

umowa

Klucze

podatki od dochodu, podatki od majątku, podwójne opodatkowanie, umowa międzypaństwowa, umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, unikanie podwójnego opodatkowania

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania to umowa zawierana między dwoma krajami, mająca na celu zapobieżenie sytuacji, w której te same dochody podlegają opodatkowaniu w obu krajach. Umowa ta określa zasady, według których dochody są rozdzielane między kraje oraz określa stawki podatkowe lub zwolnienia. Jest to istotny dokument dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą za granicą.

5.4. Polsko-rosyjska umowa międzypaństwowa

o unikaniu podwójnego opodatkowania

UMOWA MIĘDZY RZĄDEM Rzeczypospolitej Polskiej

A RZĄDEM Królestwa Hiszpanii W SPRAWIE UNIKANIA PODWÓJNEGO

OPODATKOWANIA W ZAKRESIE PODATKÓW OD DOCHODU I MAJĄTKU,

SPORZĄDZONA W Warszawie DNIA 15 czerwca 2004 r.

W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej

Minister Finansów

podaje do powszechnej wiadomości:

W dniu 15 czerwca 2004 r. została sporządzona w Warszawie Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Hiszpanii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, w następującym brzmieniu:

UMOWA

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Hiszpanii w sprawie

unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku

Rząd Rzeczypospolitej Polskiej i Rząd Królestwa Hiszpanii, kierując się dążeniem do rozwijania i umacniania współpracy gospodarczej, naukowej, technicznej i kulturalnej między obydwoma Państwami, oraz w celu wyeliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, postanowiły zawrzeć niniejszą Umowę, uzgadniając, co następuje:

Artykuł 1

Osoby, których dotyczy Umowa

1. Niniejsza Umowa dotyczy osób, które mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach.

2. W rozumieniu niniejszej Umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na miejsce zamieszkania, miejsce jej stałego pobytu, miejsce zarejestrowania osoby prawnej albo inne kryterium o podobnym charakterze. Jeżeli dochód jest osiągany przez spółkę jawną, to miejsce zamieszkania ustala się w miejscu pobytu osoby podlegającej opodatkowaniu od takiego dochodu.

3. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 2 osoba nie będąca osobą fizyczną ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą siedzibę w tym Państwie, w którym znajduje się miejsce jej faktycznego zarządu.

4. Jeżeli stosownie do postanowień ustępu 2 osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status będzie określony według następujących zasad:

a) osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),

b) jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym zwykle przebywa,

c) jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,

d) jeżeli jest ona obywatelem obu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, właściwe władze Umawiających się Państw rozstrzygną zagadnienie w drodze wzajemnej umowy.

Artykuł 2

Podatki, których dotyczy umowa

1. Niniejsza Umowa dotyczy, bez względu na sposób poboru, podatków od dochodu i od majątku lub części ogólnego dochodu albo ogólnego majątku, które pobiera się na rzecz każdego Umawiającego się Państwa.

2. Za podatki od dochodu i od majątku uważa się wszystkie podatki, które pobiera się od całego dochodu, od całego majątku albo od części dochodu lub majątku, włączając podatki od zysku z przeniesienia tytułu własności majątku ruchomego lub nieruchomego, podatki od ogólnych kwot wynagrodzeń wypłaconych przez przedsiębiorstwa, jak również podatki od przyrostu majątku.

3. Do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należą:

a) w Rzeczypospolitej Polskiej:

1) podatek dochodowy od osób fizycznych,

2) podatek dochodowy od osób prawnych,

3) zryczałtowany podatek dochodowy od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne,

zwane dalej „polskim podatkiem”;

b) w Królestwie Hiszpanii:

1) podatek dochodowy od osób fizycznych (Impuesto sobre la Renta de las Personas Físicas),

2) podatek dochodowy od osób prawnych (Impuesto sobre Sociedades),

zwane dalej „hiszpańskim podatkiem”.

4. Niniejsza Umowa będzie miała także zastosowanie do wszystkich podatków takiego samego lub podobnego rodzaju, o których mowa w ustępie 1, które po podpisaniu niniejszej Umowy będą wprowadzone obok istniejących podatków lub w ich miejsce, w tym podatki podobne do istniejących w jednym Umawiającym się Państwie, lecz nie stosowane w drugim Umawiającym się Państwie, a które mogą być następnie wprowadzone w tym drugim Państwie. Właściwe władze Umawiających się Państw będą informowały się wzajemnie o zasadniczych zmianach, jakie zaszły w ich ustawodawstwach podatkowych.

Artykuł 3

Ogólne definicje

1. W rozumieniu niniejszej Umowy, jeżeli z jej kontekstu nie wynika inaczej:

a) określenie „Umawiające się Państwo” oznacza, zależnie od kontekstu, Rzeczpospolitą Polską lub Królestwo Hiszpanii,

b) określenie „Rzeczpospolita Polska” oznacza Rzeczpospolitą Polską. Określenie „Rzeczpospolita Polska” użyte w sensie geograficznym obejmuje morze terytorialne oraz strefę ekonomiczną i szelf kontynentalny, w odniesieniu do których Rzeczpospolita Polska może zgodnie z prawem międzynarodowym sprawować suwerenne prawa i jurysdykcję i na których obowiązuje ustawodawstwo podatkowe Rzeczypospolitej Polskiej,

c) określenie „Królestwo Hiszpanii” oznacza Królestwo Hiszpanii. Określenie „Królestwo Hiszpanii” użyte w sensie geograficznym obejmuje morze terytorialne oraz strefę ekonomiczną i szelf kontynentalny, w odniesieniu do których Królestwo Hiszpanii może zgodnie z prawem międzynarodowym sprawować suwerenne prawa i jurysdykcję i na których obowiązuje ustawodawstwo podatkowe Królestwa Hiszpanii,

d) określenie „osoba” oznacza osobę fizyczną, osobę prawną lub inne zrzeszenie osób utworzone zgodnie z ustawodawstwem Umawiającego się Państwa i które jest traktowane jako osoba prawna dla celów podatkowych w tym Państwie,

e) określenie „spółka” oznacza spółkę kapitałową lub każdą inną osobę prawną albo jednostkę, która podlega podatkowi od dochodu,

f) określenie „transport międzynarodowy” oznacza wszelki przewóz statkiem powietrznym, należącym do przedsiębiorstwa, którego miejsce faktycznego zarządu znajduje się w jednym Umawiającym się Państwie, a eksploatowanym wyłącznie między punktami położonymi na terytoriach oddzielnych Umawiających się Państw,

g) określenie „właściwa władza” oznacza:

1) w Rzeczypospolitej Polskiej – Ministra Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela,

2) w Królestwie Hiszpanii – Ministra Gospodarki i Finansów lub jego upoważnionego przedstawiciela.

2. Przy stosowaniu niniejszej Umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z treści przepisu nie wynika inaczej lub jeżeli właściwe władze nie uzgodnią inaczej zgodnie z procedurą przewidzianą w artykule 24, każde określenie w niej nie zdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się według ustawodawstwa danego Umawiającego się Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza Umowa.

Artykuł 4

Zakład

1. W rozumieniu niniejszej Umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie prowadzi całkowicie lub częściowo działalność handlową lub gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie.

2. Określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

a) miejsce zarządu,

b) filię,

c) biuro,

d) fabrykę,

e) warsztat oraz

f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom lub inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

3. Plac budowy, projekt budowlany, montażowy lub instalacyjny stanowią zakład, jeżeli czas trwania prowadzonych prac przekracza 12 miesięcy. Właściwe władze Umawiającego się Państwa, w którym prowadzone są takie prace, mogą w wyjątkowych przypadkach, na wniosek osoby prowadzącej takie prace, nie traktować za zakład takiej działalności przekraczającej 12 miesięcy, lecz nie dłużej niż 18 miesięcy.

4. Bez względu na poprzednie postanowienia niniejszego artykułu nie stanowią zakładu następujące rodzaje działalności prowadzone w jednym Umawiającym się Państwie przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie:

a) użytkowanie magazynów wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania towarów należących do tej osoby,

b) utrzymywanie zapasów towarów należących do tej osoby wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania,

c) utrzymywanie zapasów towarów należących do tej osoby wyłącznie w celu przetworzenia przez inną osobę,

d) utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu zakupu towarów lub zbierania informacji dla tej osoby,

e) utrzymywanie stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla tej osoby dowolnej innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym.

5. Bez względu na postanowienia ustępów 1 i 2, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie za pośrednictwem agenta, to uważa się, że osoba ta posiada zakład w tym drugim Umawiającym się Państwie w zakresie każdego rodzaju działalności, którą agent wykonuje dla tej osoby, jeżeli agent spełnia następujące warunki:

a) posiada on upoważnienie do zawierania umów w imieniu tej osoby i regularnie wykonuje to upoważnienie,

b) prowadzi w tym drugim Państwie działalność nie ograniczającą się do czynności wymienionych w ustępie 4, które – nawet gdyby były wykonywane przez stałą placówkę – same z siebie nie uczyniłyby tej stałej placówki zakładem zgodnie z postanowieniami tego ustępu,

c) nie jest on agentem o niezależnym statusie, o którym mowa w ustępie 6,

d) działa na rzecz osoby, a nie we własnym imieniu i na własny rachunek.

6. Nie będzie się uważać, że osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym Umawiającym się Państwie posiada zakład w drugim Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że wykonuje ona w tym Państwie działalność przez maklera, generalnego komisyjne

Umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania stanowi ważne narzędzie dla uniknięcia nadmiernego opodatkowania dochodów międzynarodowych podmiotów gospodarczych. Dzięki niej możliwe jest uniknięcie sytuacji, w której te same dochody są opodatkowane wielokrotnie. Umowa ta wprowadza pewne zasady i procedury mające na celu zapobieżenie podwójnemu opodatkowaniu oraz promowanie współpracy międzynarodowej.