Program instruktażu stanowiskowego konserwatora wózka jezdniowego podnośnikowego z napędem silnikowym

Program instruktażu stanowiskowego konserwatora wózka jezdniowego podnośnikowego z napędem silnikowym

1. Podstawy prawne opracowania programu

Przy opracowaniu programu szkolenia uwzględniono następujące przepisy regulujące wymagania bezpieczeństwa pracy przy konserwacji wózków jezdniowych podnośnikowych z napędem silnikowym:

 Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 30 października 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy w zakresie użytkowania maszyn przez pracowników podczas pracy (Dz.U. 2002 nr 191 poz. 1596)

 Rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 października 2003 r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego w zakresie eksploatacji niektórych urządzeń transportu bliskiego (Dz.U. 2003 nr 214 poz. 2098)

 Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. 1997 nr 129 poz. 844)

 Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. 1998 nr 21 poz. 94)

 Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. 2002 nr 75 poz. 690)

 Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 2 lutego 2011 r. w sprawie badań i pomiarów czynników szkodliwych dla zdrowia w środowisku pracy (Dz.U. 2011 nr 33 poz. 166)

 Rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy podczas eksploatacji wózków jezdniowych z napędem silnikowym (Dz.U. 2003 nr 132 poz. 1253)

Uwzględniono tu także Polskie Normy:

 PN-EN 1757-1:2001 Bezpieczeństwo wózków przemysłowych. Wózki jezdniowe podnośnikowe z napędem silnikowym z obsługą pieszą. Część 1: Wózki sterowane dyszlem

 PN-EN 1757-2:2001 Bezpieczeństwo wózków przemysłowych. Wózki jezdniowe podnośnikowe z napędem silnikowym z obsługą pieszą. Część 2: Wózki ze sterowaniem na platformie stojącej

 PN-EN 1757-3:2001 Bezpieczeństwo wózków przemysłowych. Wózki jezdniowe podnośnikowe z napędem silnikowym z obsługą pieszą. Część 3: Wózki sterowane przez operatora idącego obok

 PN-EN ISO 3691-1:2001 Wózki przemysłowe. Wymagania bezpieczeństwa i weryfikacja. Część 1: Wózki jezdniowe podnośnikowe z napędem silnikowym z obsługą pieszą

 PN-EN ISO 5053-1:2001 Wózki przemysłowe. Wózki jezdniowe podnośnikowe z obsługą pieszą. Część 1: Terminologia i klasyfikacja

 PN-EN 1175-1:1999 Bezpieczeństwo wózków przemysłowych. Wymagania elektryczne. Część 1: Wózki jezdniowe podnośnikowe z napędem silnikowym

 PN-EN 1175-2:2000 Bezpieczeństwo wózków przemysłowych. Wymagania elektryczne. Część 2: Wózki jezdniowe podnośnikowe z ręcznym podnoszeniem

2. Cel szkolenia

Szkolony pracownik powinien uzyskać:

 informacje o zagrożeniach dla zdrowia i życia ludzi występujących przy konserwacji wózków podnośnikowych,

 wiedzę i umiejętności dotyczące sposobów zapobiegania wypadkom i to zarówno w warunkach pracy normalnej, jak też w sytuacjach awaryjnych przy konserwacji wózków podnośnikowych,

 wiedzę i praktyczne umiejętności z zakresu bezpiecznej konserwacji wózków podnośnikowych.

3. Sposób organizacji szkolenia

Szkolenie prowadzone jest w formie instruktażu – na stanowisku (stanowiskach), na którym (-ch) będzie zatrudniony instruowany konserwator, na podstawie programu szczegółowego.

Sposób realizacji szkolenia i czas trwania poszczególnych jego części należy dostosować do:

 przygotowania zawodowego,

 dotychczasowego stażu pracy oraz doświadczenia – instruowanego konserwatora wózka podnośnikowego.

4. Plan instruktażu stanowiskowego konserwatora wózka podnośnikowego

Lp. Temat szkolenia Liczba godzin

1. Przygotowanie konserwatora do wykonywania czynności związanych z przeglądami, 2 naprawami i remontami wózków podnośnikowych, a w szczególności:

a) omówienie warunków pracy z uwzględnieniem elementów:

• pomieszczeń i przestrzeni, w których ma pracować konserwator, które mają wpływ na warunki jego pracy,

• stanowiska roboczego, mającego wpływ na bezpieczeństwo i higienę pracy;

b) omówienie:

• zagrożeń występujących przy konserwacji wózków podnośnikowych w Zakładach Mięsnych "Kowalski" oraz

• wyników oceny ryzyka zawodowego związanego z wykonywaną pracą;

c) omówienie:

• sposobów ochrony przed zagrożeniami związanymi z konserwacją wózków podnośnikowych,

• przebiegu czynności konserwacyjnych na stanowisku pracy przed, w trakcie i po zakończeniu pracy,

• zasad postępowania w razie wypadku lub awarii.

2. Pokaz przez instruktora sposobu wykonywania pracy na stanowisku pracy zgodnie z 0,5 przepisami i zasadami bhp, z uwzględnieniem metod bezpiecznego wykonywania poszczególnych czynności, ze zwróceniem uwagi na czynności szczególnie trudne i niebezpieczne.

3. Próbne wykonanie zadania przez konserwatora pod kontrolą instruktora. 0,5

4. Samodzielna praca konserwatora pod nadzorem instruktora. 4

5. Omówienie i ocena przebiegu wykonywania pracy przez konserwatora. 1

6. Razem: 8

1 godzina instruktażu = 45 minut

Program opracował: Po konsultacji z pracownikami zatwierdził:

........................................... ………..……..……...................................................

(Jan Kowalski) (15.03.2024 r., Anna Nowak, Kierownik Działu BHP, ............................)

5. Treść instruktażu

Zagrożenia występujące przy konserwacji wózków podnośnikowych oraz sposoby ochrony przed tymi zagrożeniami

Czynniki niebezpieczne w środowisku pracy są to czynniki, których oddziaływanie na pracującego prowadzi lub może prowadzić do urazu lub innego istotnego natychmiastowego pogorszenia stanu jego zdrowia, bądź do zejścia śmiertelnego.

Remonty, naprawy i przeglądy wózków podnośnikowych łączą się zawsze z występowaniem czynników niebezpiecznych. W szczególności występują tu następujące czynniki niebezpieczne:

 mechaniczne:

 poruszające się wózki podnośnikowe,

 ruchome części wózka (np. mechanizmy podnoszenia) oraz wymienny osprzęt roboczy (np. widły, chwytaki, zabieraki),

 śliskie, nierówne powierzchnie,

 ograniczone przestrzenie (dojścia, przejścia, dostępy);

 chemiczne:

 stężony i rozcieńczony kwas siarkowy (w przypadku wózków o napędzie akumulatorowym),

 gaz płynny propan-butan (w przypadku wózków o napędzie gazowym);

 prąd elektryczny stały (w przypadku wózków o napędzie akumulatorowym).

Zagrożenie jest to stan środowiska pracy, mogący spowodować wypadek lub chorobę.

Konserwatorzy wózków narażeni są na zagrożenie:

 zgnieceniem (zmiażdżeniem),

 wciągnięciem lub pochwyceniem,

 przekłuciem, przebiciem,

 starciem lub obtarciem,

 uderzeniem,

 wysoką temperaturą powierzchni,

 wytryskiem cieczy pod wysokim ciśnieniem,

 poparzeniem kwasem siarkowym i łukiem elektrycznym.

Ochrona przed zagrożeniami

Niedopuszczalne jest użytkowanie wózków podnośnikowych, które nie spełniają wymagań dotyczących oceny zgodności.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 29 października 2003r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego w zakresie eksploatacji niektórych urządzeń transportu bliskiego, wózki jezdniowe podnośnikowe z mechanicznym napędem podnoszenia podlegają dozorowi technicznemu (pojęcia: wózek jezdniowy podnośnikowy oraz napęd mechaniczny podano w instruktażu stanowiskowym dla operatorów wózków jezdniowych podnośnikowych z napędem silnikowym).

Ogólne zasady bezpiecznego użytkowania wózków podnośnikowych

Zasada 1

Należy pamiętać, że wózki podnośnikowe mogą być eksploatowane wyłącznie na podstawie decyzji zezwalającej na eksploatację, wydanej przez Urząd Dozoru Technicznego.

Zasada 2

Konserwować wózki podnośnikowe mogą wyłącznie pracownicy odpowiednio przeszkoleni w zakresie ich bezpiecznej obsługi. Trzeba też pamiętać, że obsługujący wózki jezdniowe z napędem silnikowym zasilane gazem oraz inni pracownicy, dokonujący wymiany butli z gazem w wózkach, powinni być przeszkoleni w zakresie bezpiecznego użytkowania butli, w tym ich bezpiecznej wymiany.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 października 2003r. w sprawie warunków technicznych dozoru technicznego w zakresie eksploatacji niektórych urządzeń transportu bliskiego, kwalifikacje konserwatorów wózków jezdniowych podnośnikowych z mechanicznym napędem podnoszenia podlegają sprawdzeniu przez Urząd Dozoru Technicznego.

Zasada 3

Wózki podnośnikowe powinny być eksploatowane zgodnie z instrukcją techniczno-ruchową, dostarczaną przez producenta. Instrukcja ta zawiera m.in.:

 opis budowy, działania i regulacji mechanizmów, zespołów i elementów wyposażenia mechanicznego, elektrycznego, hydraulicznego lub pneumatycznego,

 opis budowy, działania i regulacji elementów bezpieczeństwa.

W zakresie konserwacji wózka podnośnikowego ww. instrukcja zawiera:

 zasady wykonywania poszczególnych czynności konserwacyjnych;

 technologię montażu i demontażu z określeniem takich elementów, jak:

 wielkość momentów dokręcania połączeń śrubowych,

 zasady sprawdzania prawidłowości wykonanych działań,

 częstotliwości i terminy przeprowadzanych przeglądów;

 wykaz czynności niezbędnych do wykonania przez konserwującego w ramach jego obowiązków;

 wykaz podstawowych usterek lub nieprawidłowości, które mogą występować podczas eksploatacji wózka podnośnikowego, z określeniem przyczyn i sposobu ich usunięcia.

Zasada 4

Dla każdego wózka podnośnikowego należy założyć i przechowywać dziennik konserwacji. Dziennik ten powinien być prowadzony przez konserwującego, który jest zobowiązany właśnie w tym dzienniku odnotowywać wszystkie wykonywane czynności.

Zasada 5

Przeglądy konserwacyjne wózków podnośnikowych powinny być wykonywane:

 co 30 dni – wózki z siedziskiem dla obsługującego,

 co 60 dni – wózki prowadzone i zdalnie sterowane – o ile wytwórca nie określi tego inaczej.

Zasada 6

Jest bardzo istotnym, aby wózki podnośnikowe:

 niesprawne,

 uszkodzone lub

 pozostające w naprawie – były wycofane z użytkowania oraz wyraźnie oznakowane tablicami informacyjnymi i zabezpieczone w sposób uniemożliwiający ich uruchomienie.

Zasada 7

Należy pamiętać, że wózków podnośnikowych będących w ruchu nie wolno:

 naprawiać,

 czyścić i smarować. Wyjątkowo dopuszczalne jest smarowanie za pomocą specjalnych urządzeń określonych w dokumentacji techniczno-ruchowej.

Zasada 8

Konserwatorowi (oraz innej osobie) nie wolno przebywać pod ładunkami uniesionymi za pomocą wózka podnośnikowego.

Obowiązki konserwatora

Do podstawowych obowiązków konserwatora wózków jezdniowych podnośnikowych z napędem silnikowym należy zaliczyć:

 przestrzeganie instrukcji eksploatacji;

 dokonywanie przeglądów konserwacyjnych wózków w terminach i częstotliwości określonych w instrukcji eksploatacji, w tym sprawdzanie:

 stanu technicznego mechanizmów napędowych, układów hamulcowych oraz cięgien nośnych i ich zamocowań,

 działania elementów bezpieczeństwa i ograniczników ruchowych,

 działania urządzeń sterujących, sygnalizacyjnych i oświetleniowych,

 prawidłowości obsługi wózka;

 sprawdzanie przez oględziny, nie rzadziej niż co 12 miesięcy, jeżeli w instrukcji eksploatacji nie ustalono innych terminów, stanu konstrukcji nośnej, w szczególności połączeń spawanych, nitowanych i rozłącznych;

 bieżące usuwanie usterek i innych nieprawidłowości w działaniu wózka;

 odnotowywanie z podaniem daty i potwierdzanie podpisem w dzienniku konserwacji wyników przeglądów i wykonywanych czynności;

 bezzwłoczne powiadamianie eksploatującego wózek o nieprawidłowościach, które spowodowały konieczność wyłączenia go z eksploatacji i dokonywanie odpowiedniego wpisu do dziennika konserwacji.

Konserwator, w ramach czynności polegających na bieżącym usuwaniu usterek i innych nieprawidłowości w działaniu wózka podnośnikowego, może bez uzgodnienia z organem właściwej jednostki dozoru technicznego dokonać wymiany jego elementów, o ile mają one parametry techniczne i charakterystyki takie jak elementy wymieniane.

Jeżeli w ramach usuwania usterek wózka podnośnikowego dokonano:

 wymiany:

 mechanizmu podnoszenia lub mechanizmu zmiany wysięgu,

 urządzeń zabezpieczających, w szczególności ogranicznika prędkości, ogranicznika obciążenia;

 naprawy mechanizmu podnoszenia lub mechanizmu zmiany wysięgu;

 naprawy konstrukcji nośnej wózka lub jego elementów – eksploatujący wózek zobowiązany jest wystąpić do Urzędu Dozoru Technicznego z wnioskiem o przeprowadzenie badania doraźnego eksploatacyjnego. Celem tego badania jest potwierdzenie przez Urząd Dozoru Technicznego, że dokonana naprawa, modernizacja lub wymiana elementu nie ma wpływu na bezpieczną eksploatację wózka.

Ogólne zasady bezpiecznego użytkowania butli na gaz płynny propan-butan (LPG)

Zasada 1

Do napełniania gazem płynnym i magazynowania tego gazu dopuszcza się tylko specjalnie do tego celu przeznaczone zbiorniki ciśnieniowe, spełniające wymagania określone w przepisach dozoru technicznego oraz Polskich Normach.

Zasada 2

Napełnianie butli gazem płynnym może odbywać się tylko i wyłącznie w autoryzowanych punktach napełniania.

Zasada 3

Zabronione jest napełnianie gazem płynnym butli, których stan techniczny nie odpowiada wymaganiom bezpiecznej eksploatacji, a w szczególności butli:

 do gazu innego niż ten, na który butla jest przeznaczona,

 bez wymaganego oznakowania,

 z nieczytelnymi lub nieprawidłowymi oznaczeniami,

 po upływie terminu badania okresowego,

 z nieszczelnym lub uszkodzonym zaworem,

 z uszkodzeniami powierzchni,

 poddanych działaniu płomieni,

 wyposażonych w zawory, których konstrukcja umożliwia demontaż zaworu w celu przeprowadzenia naprawy,

 których powłoka ma barwę czerwoną lub żółtą.

Zasada 3

Opróżnianie butli oraz upuszczanie gazu może odbywać się wyłącznie przy użyciu urządzenia do odsysania gazu.

Zasada 4

Butle napełnione gazem płynnym, niezamontowane na wózku jezdniowym, powinny być wyposażone w nakrętkę zaślepiającą lub kapturek ochronny na króćcu przyłączeniowym. Butle o pojemności powyżej 5 kg gazu płynnego powinny być ponadto wyposażone w osłonę zaworu lub kołpak ochronny.

Szczegółowe zasady bezpiecznego użytkowania butli na gaz płynny propan-butan (LPG)

Zasada 1

Butle należy przechowywać w dobrze wentylowanym pomieszczeniu, z dala od otwartego ognia, a nawet źródła ciepła oraz w oddaleniu od urządzeń elektrycznych i źródeł zasilania.

Zasada 2

Butli nie należy przechowywać w piwnicy lub pomieszczeniach zamkniętych, gdzie propan-butan będąc cięższy od powietrza gromadzi się w dolnych partiach pomieszczenia, tworząc łatwopalną mieszaninę.

Zasada 3

Do podłączania butli należy używać wyłącznie:

 węży przeznaczonych dla gazu płynnego oraz

 reduktora ciśnieniowego przeznaczonego specjalnie do propanu lub mieszaniny propan-butan.

Zasada 4

Zakazuje się palenia tytoniu oraz używania otwartego ognia podczas podłączania butli.

Zasada 5

Szczelność połączeń należy sprawdzać używając roztworu wody i mydła.

Wycieków nigdy nie należy sprawdzać za pomocą płomienia!

Zasada 6

Przy podłączaniu nowej butli należy każdorazowo sprawdzić jakość uszczelki reduktora, a w razie potrzeby wymienić ją.

Zasada 7

Przed odłączeniem pustej butli należy najpierw zamknąć zawór podłączonego urządzenia, a następnie zawór butli.

Zasady bezpiecznej eksploatacji trakcyjnych akumulatorów kwasowych

Zasada 1

Przyłączanie do ładowania baterii wózków akumulatorowych powinno odbywać się wyłącznie za pośrednictwem gniazd wtykowych.

Zasada 2

Podczas ładowania akumulatorów kwasowych, z uwagi na wydzielanie się wodoru, kategorycznie zabronione jest:

 wykonywanie jakichkolwiek czynności łączeniowych,

 wykonywanie pomiarów elektrycznych,

 używanie otwartego ognia. Wodór jest najlżejszym z gazów. Nie posiada koloru, zapachu i smaku. Jest gazem silnie wybuchowym. Z tlenem i powietrzem tworzy tzw. mieszaninę piorunującą.

Zasada 3

Przygotowując roztwór kwasu siarkowego (elektrolit akumulatorowy) zawsze należy stężony kwas siarkowy wlewać cienkim strumieniem do wody destylowanej – nigdy odwrotnie!

Zasada 4

Gdy biegun ujemny (–) baterii akumulatorów przyłączony jest do części metalowych wózka (stanowi tzw. „masę”), przy odłączaniu przewodów od biegunów akumulatora zawsze należy najpierw odłączyć przewód od bieguna ujemnego (–), a następnie przewód od bieguna dodatniego (+). Podłączanie należy prowadzić w kolejności odwrotnej!

Zasada 5

Po zakończeniu pracy przy akumulatorach kwasowych pracownik powinien umyć ręce i twarz w roztworze sody, a następnie umyć się mydłem.

Zasady postępowania w razie wypadku

Zasada 1

Jeżeli sytuacja na to pozwala należy niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym wypadku, albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec współpracowników, a także inne osoby, znajdujące się w rejonie zagrożenia, o grożącym im niebezpieczeństwie.

Zasada 2

Przystąpić do udzielania pomocy osobom poszkodowanym, działając spokojnie, szybko i sprawnie. Zadbać o to, aby w międzyczasie ktoś wezwał pogotowie ratunkowe.

Pierwsza pomoc przedmedyczna

Urazy kończyn – złamania, stłuczenia

Objawy:

 silny nieustępujący ból, który może nasilać się przy próbach ruchu czy ucisku miejsca urazu,

 utrata czynności kończyny,

 zniekształcenie miejsca złamania lub stłuczenia.

Na miejscu wypadku należy:

 unieruchomić uszkodzony odcinek przed poruszaniem chorego,

 kończynę położyć nieco ponad poziomem serca. Można okładać unieruchomioną kończynę workami z lodem, ale pod żadnym pozorem nie poruszać kończyną.

Urazy kończyn – obcięcia, zmiażdżenia

Na miejscu wypadku należy przede wszystkim założyć opaskę uciskową w odległości 5–10 cm od miejsca obcięcia (przy zmiażdżeniach – tylko w takich sytuacjach, jeżeli występuje krwotok).

Opaski uciskowej nie wolno luzować nawet na natarczywe prośby poszkodowanego, a zmiażdżonej kończyny nie wolno podnosić!

Oparzenia

Wyróżniamy trzy stopnie oparzeń:

 stopień I – zaczerwienienie skóry, obrzęk i uczucie pieczenia,

 stopień II – na zaczerwienionej i obrzękniętej skórze pojawiają się pęcherze wypełnione płynem surowiczym, towarzyszy im ostry ból,

 stopień III – dochodzi do martwicy skóry na całej jej grubości, z towarzyszącym uszkodzeniem głębiej położonych tkanek, takich jak tkanka podskórna, mięśnie i ścięgna. Krańcową formą oparzenia III stopnia jest zwęglenie tkanek.

W zależności od rodzaju oparzenia należy podjąć zróżnicowane działania.

Na miejscu wypadku, w przypadku oparzenia termicznego (łukiem elektrycznym) należy:

 po pierwsze – przez 15–20 minut schładzać czystą, zimną wodą miejsca oparzenia,

 następnie ranę osłonić jałowym opatrunkiem (nie może on wywierać ucisku na miejsce oparzenia).

Jeżeli odzież przylgnęła do ciała nie wolno jej odrywać.

Jeśli poszkodowany doznał obrażeń w wyniku oparzenia chemicznego (stężonym kwasem siarkowym lub jego roztworem):

 miejsce oblania natychmiast natrzeć rozcieńczonym amoniakiem lub 5% roztworem sody amoniakalnej,

 twarz lub oczy przemyć dokładnie 2% roztworem sody oczyszczonej.

Zestaw ww. środków powinien znajdować się w apteczce zakładowej.

Naświetlenie oczu łukiem elektrycznym

Objawy:

 bardzo bolesne podrażnienie oczu,

 trudne do zniesienia uczucie obcego ciała w oku,

 zaczerwienione oczy,

 nabrzmiałe powieki.

Na miejscu wypadku:

 umieszczamy poszkodowanego na pewien czas w zaciemnionym pomieszczeniu,

 stosujemy chłodzące okłady na powieki (jałowa gaza zwilżona roztworem kwasu borowego lub zimną, czystą wodą).

6. Pokaz przez instruktora sposobu wykonywania pracy

Na tym etapie instruktażu stanowiskowego należy:

 zwrócić uwagę na dobór przez instruktora czynności wykonywanych przy pracach konserwacyjnych wózków będących przedmiotem i celem pokazu,

 zwrócić uwagę instruowanego pracownika na najważniejsze, z punktu bezpieczeństwa pracy, czynności wykonywane podczas pokazu oraz niebezpieczne strefy wózka,

 zapewnić instruowanemu pracownikowi dogodne warunki obserwowania pokazu.

Zasadą jest, aby czynności objęte pokazem były wykonywane przez instruktora w normalnym tempie, z powtarzaniem fragmentów niebezpiecznych, które należy wykonywać w zwolnionym tempie. Instruktor powinien także powtórzyć cały pokaz w zwolnionym, a następnie normalnym tempie pracy.

7. Próbne wykonanie zadania przez pracownika pod kontrolą instruktora

Wstępna próba samodzielnego wykonania czynności przez instruowanego pracownika w zwolnionym tempie pracy to dwa etapy, podczas których pracownik objaśnia przyjęte metody pracy, a instruktor zwraca uwagę na popełniane błędy i je koryguje.

8. Samodzielna praca pod nadzorem instruktora

Na tym etapie instruktażu:

 pracownik wykonuje samodzielnie pracę w normalnym tempie,

 instruktor ingeruje wyłącznie w przypadkach, gdy zachodzi potrzeba korygowania błędów i objaśniania wątpliwości.

Przedmiotem pokazu przez instruktora sposobu wykonywania pracy, próbnego wykonania zadania przez pracownika pod kontrolą instruktora, powinny być szczególnie:

 czynności związane z przeglądami, remontami i naprawą mechanizmu podnoszenia wózka podnośnikowego,

 wymiana butli gazowych (w przypadku wózków podnośnikowych napędzanych gazem),

 czynności związane z ładowaniem i obsługą baterii akumulatorów trakcyjnych (w przypadku wózków podnośnikowych akumulatorowych).

9. Omówienie i ocena przebiegu wykonywania pracy przez pracownika

Na koniec instruktor omawia i ocenia prawidłowość wykonywania przez pracownika poszczególnych czynności.

Wyłącznie ocena pozytywna stanowi podstawę do dopuszczenia konserwatora do samodzielnej pracy.