Wyrok Sądu Rejonowego w Skierniewicach

VIII RC 1234/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 15 marca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Skierniewicach I Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Anna Kowalska

Protokolant Jan Nowak

po rozpoznaniu w dniu 20 lutego 2024 r. w Skierniewicach

przy udziale -

na rozprawie

sprawy z powództwa Jana Wiśniewskiego, Marii Zielińskiej, Piotra Malinowskiego, Anny Nowak

przeciwko Firma "XYZ" Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie

o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych

I. oddala powództwa,

II. nie obciąża powodów kosztami zastępstwa prawnego pozwanej.

/-/ SSR Anna Kowalska

VIII RC 1234/23

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2023 r. do Sądu Rejonowego w Skierniewicach, Jan Wiśniewski wniósł pozew przeciwko Firma "XYZ" Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie w którym powód domagał się zapłaty przez pozwaną kwoty 5000 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od stycznia 2022 r. do grudnia 2022 r. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za poszczególne miesiące, poczynając od 1 dnia każdego miesiąca tj. od 1 stycznia 2023 r. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w okresie od stycznia 2022 r. do grudnia 2022 r. świadczył na rzecz pozwanej pracę w godzinach nadliczbowych. Powód wskazał ponadto, że w dniu 15 maja 2022 r. przed Sądem Rejonowym w Skierniewicach zawarł z pozwaną ugodę, na mocy, której pozwana wypłaciła mu kwotę 2000 zł /pozew k. 2-5/.

W dniu 12 stycznia 2023 r. do Sądu Rejonowego w Skierniewicach, Maria Zielińska wniósł pozew przeciwko Firma "XYZ" Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie w którym powód domagał się zapłaty przez pozwaną kwoty 4000 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od lutego 2022 r. do listopada 2022 r. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za poszczególne miesiące, poczynając od 1 dnia każdego miesiąca tj. od 1 lutego 2023 r. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w okresie od lutego 2022 r. do listopada 2022 r. świadczył na rzecz pozwanej pracę w godzinach nadliczbowych. Powód wskazał ponadto, że w dniu 1 czerwca 2022 r. przed Sądem Rejonowym w Skierniewicach zawarł z pozwaną ugodę, na mocy, której pozwana wypłaciła mu kwotę 1500 zł /pozew k. 6-9, akta I C 543/22/.

W dniu 15 stycznia 2023 r., do Sądu Rejonowego w Skierniewicach, Piotr Malinowski wniósł pozew przeciwko Firma "XYZ" Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie w którym powód domagał się zapłaty przez pozwaną kwoty 6000 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od marca 2022 r. do października 2022 r. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za poszczególne miesiące, poczynając od 1 dnia każdego miesiąca tj. od 1 marca 2023 r. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w okresie od marca 2022 r. do października 2022 r. świadczył na rzecz pozwanej pracę w godzinach nadliczbowych. Powód wskazał ponadto, że w dniu 1 lipca 2022 r. przed Sądem Rejonowym w Skierniewicach zawarł z pozwaną ugodę, na mocy, której pozwana wypłaciła mu kwotę 2500 zł /pozew k. 10-13, akta I C 678/22/.

W dniu 18 stycznia 2023 r. do Sądu Rejonowego w Skierniewicach, Anna Nowak wniósł pozew przeciwko Firma "XYZ" Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie w którym powód domagał się zapłaty przez pozwaną kwoty 3500 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od kwietnia 2022 r. do września 2022 r. wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za poszczególne miesiące, poczynając od 1 dnia każdego miesiąca tj. od 1 kwietnia 2023 r. W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w okresie od kwietnia 2022 r. do września 2022 r. świadczył na rzecz pozwanej pracę w godzinach nadliczbowych. Powód wskazał ponadto, że w dniu 1 sierpnia 2022 r. przed Sądem Rejonowym w Skierniewicach zawarł z pozwaną ugodę, na mocy, której pozwana wypłaciła mu kwotę 1000 zł /pozew k. 14-17, akta I C 789/22/.

W odpowiedzi na pozew, pozwana reprezentowana przez pełnomocnika wniosła o oddalenie powództw w całości oraz o zasądzenie od powodów na rzecz pozwanej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Pozwana wskazała, w postępowania toczącym się przed tutejszym sądem w sprawie o sygn. akt I C 123/22 / odpowiednio I C 543/22, I C 678/22, I C 789/22/ powód cofnął pozew wraz z zrzeczeniem się roszczenia w części powództwa dotyczącej okresu od stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r., / odpowiednio załączone akta I C 543/22, I C 678/22, I C 789/22/ a więc należy uznać, że powód dochodzi zapłaty roszczenia, którego się już zrzekł. Pozwana podniosła ponadto, że nawet jeśliby uznać, że zrzeczenia się powództwa w tej części nie było skuteczne, powód zawarł z pozwaną ugodę, która obejmowała również roszczenia objęte pozwem z dnia 10 stycznia 2023 r. Pozwana wniosła w pierwszej kolejności zarzut formalny powagi rzeczy ugodowej bez przeprowadzania postępowania merytorycznego w sprawie /odpowiedź na pozew k. 18-21, k. 22-25 akt I C 543/22, k. 26-29 akt I C 678/22, k. 30-33 akt I C 789/22/.

Postanowieniami z dnia 5 lutego 2024 r. Sąd Rejonowy w Skierniewicach na podstawie 187 k.p.c. połączył sprawy VIII RC 1234/23, VIII RC 5678/23, VIII RC 9012/23 i VIII RC 3456/23 do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia, gdyż pozostają ze sobą w związku /postanowienia Sądu Rejonowego w Skierniewicach k. 34 akt VIII RC 1234/23, k. 35 akt VIII RC 5678/23, k. 36 akt VIII RC 9012/23/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 stycznia 2023 r. powód Jan Wiśniewski wniósł pozew przeciwko pozwanej w niniejszej sprawie domagając się kwoty 5000 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od stycznia 2022 r. do grudnia 2022 r. /k. 2 akt VIII RC 1234/23/. W toku procesu powód ustanowił profesjonalnego pełnomocnika. W dniu 20 stycznia 2023 r. pełnomocnik powoda wniósł pismo, w którym "sprecyzował, że żądana kwota stanowi wynagrodzenie za godziny nadliczbowe za okres od lipca 2022 r. do grudnia 2022 r. i częściowo za miesiąc styczeń 2023 r." (k. 37 akt VIII RC 1234/23). Strona pozwana w piśmie z dnia 25 stycznia 2023 r. podniosła, że oświadczenie powoda jest częściowym cofnięciem pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia, a jeśli Sąd uzna, że nie jest to cofnięcie pozwu, pozwana nie wyraża zgody na ograniczenie powództwa do okresu wskazanego przez pełnomocnika powoda /pismo k. 38-41 akt VIII RC 1234/23/.

W dniu 12 stycznia 2023 r. powód Maria Zielińska wniósł pozew przeciwko pozwanej w niniejszej sprawie domagając się kwoty 4000 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od lutego 2022 r. do listopada 2022 r. /k. 6 akt VIII RC 5678/23/. W toku procesu powód ustanowił profesjonalnego pełnomocnika. W dniu 22 stycznia 2023 r. pełnomocnik powoda wniósł pismo, w którym "sprecyzował, że żądana kwota stanowi wynagrodzenie za godziny nadliczbowe za okres od sierpnia 2022 r. do listopada 2022 r. i częściowo za miesiąc luty 2023 r." (k. 42 akt VIII RC 5678/23). Strona pozwana w piśmie z dnia 27 stycznia 2023 r. podniosła, że oświadczenie powoda jest częściowym cofnięciem pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia, a jeśli Sąd uzna, że nie jest to cofnięcie pozwu, pozwana nie wyraża zgody na ograniczenie powództwa do okresu wskazanego przez pełnomocnika powoda /pismo k. 43 akt VIII RC 5678/23/.

W dniu 15 stycznia 2023 r. powód Piotr Malinowski wniósł pozew przeciwko pozwanej w niniejszej sprawie domagając się kwoty 6000 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od marca 2022 r. do października 2022 r. /k. 10 akt VIII RC 9012/23/. W toku procesu powód ustanowił profesjonalnego pełnomocnika. W dniu 25 stycznia 2023 r. pełnomocnik powoda wniósł pismo, w którym "sprecyzował, że żądana kwota stanowi wynagrodzenie za godziny nadliczbowe za okres od września 2022 r. do października 2022 r. i częściowo za miesiąc marzec 2023 r." (k. 44 akt VIII RC 9012/23). Strona pozwana w piśmie z dnia 30 stycznia 2023 r. podniosła, że oświadczenie powoda jest częściowym cofnięciem pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia, a jeśli Sąd uzna, że nie jest to cofnięcie pozwu, pozwana nie wyraża zgody na ograniczenie powództwa do okresu wskazanego przez pełnomocnika powoda /pismo k. 45 akt VIII RC 9012/23/.

W dniu 18 stycznia 2023 r. powód Anna Nowak wniósł pozew przeciwko pozwanej w niniejszej sprawie domagając się kwoty 3500 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od kwietnia 2022 r. do września 2022 r. /k. 14 akt VIII RC 3456/23/. W toku procesu powód ustanowił profesjonalnego pełnomocnika. W dniu 28 stycznia 2023 r. pełnomocnik powoda wniósł pismo, w którym "sprecyzował, że żądana kwota stanowi wynagrodzenie za godziny nadliczbowe za okres od października 2022 r. do grudnia 2022 r. i częściowo za miesiąc kwiecień 2023 r." (k. 46 akt VIII RC 3456/23). Strona pozwana w piśmie z dnia 1 lutego 2023 r. podniosła, że oświadczenie powoda jest częściowym cofnięciem pozwu ze zrzeczeniem się roszczenia, a jeśli Sąd uzna, że nie jest to cofnięcie pozwu, pozwana nie wyraża zgody na ograniczenie powództwa do okresu wskazanego przez pełnomocnika powoda /pismo k. 47-50 akt VIII RC 3456/23/.

W powyższych sprawach w dniu 10 lutego 2024 r. zostały między stronami zawarte ugody sądowe, na mocy, których pełnomocnik powodów oraz pełnomocnik pozwanej zgodzili się na zapłatę przez pozwaną na rzecz powodów kwoty 3000 zł tytułem odszkodowania za nieprawidłowości w naliczaniu świadczeń pracowniczych wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek uchybienia terminowi zapłaty. W ugodach wskazano ponadto, że pełnomocnicy stron zgodnie oświadczają, iż ugoda ta jest jasna, zgodna z intencją stron i "wyczerpuje wszelkie roszczenia powoda wynikające z łączącego strony stosunku pracy związane z zapłatą wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, premii, odsetek oraz innych świadczeń ubocznych, objęte tym procesem." Ugody zostały podpisane przez pełnomocników stron /k. 51-54 akt VIII RC 1234/23, k. 55-58 akt VIII RC 5678/23, k. 59-62 akt VIII RC 9012/23, k. 63-66 akt VIII RC 3456/23/.

Stan faktyczny został ustalony w oparciu o dokumenty znajdujące się w aktach poszczególnych spraw połączonych do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia jak również dołączonych do nich spraw już prawomocnie zakończonych. Ustalony stan faktyczny był bezsporny i wynikał z dokumentów. Mając powyższe na uwadze, w ocenie Sądu stan faktyczny był dostatecznie wyjaśniony i nie wymagał przeprowadzenia wnioskowanych przez strony dowodów. Sąd rozpoznał w pierwszej kolejności podniesiony przez pozwaną formalny zarzut powagi rzeczy ugodzonej.

Sąd zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie powód Jan Wiśniewski dochodził zapłaty wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od stycznia 2022 r. do grudnia 2022 r. W ocenie Sądu najistotniejsze znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy, ma fakt zakończenia prawomocnego postępowania w sprawie I C 123/22, / odpowiednio powodowie w sprawach: I C 543/22, I C 678/22, I C 789/22/, która dotyczyła zapłaty wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie od stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r., które toczyło się przed tutejszym Sądem pomiędzy tymi samymi stronami /odpowiednio powodowie w sprawach: I C 123/22, I C 543/22, I C 678/22, I C 789/22/.

W sprawie oznaczonej sygnaturą I C 123/22 powód dochodził wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Okres, w którym pozwany świadczył pracę w nadgodzinach został wskazany w pozwie jako okres od stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r., a dochodzona kwota 2500 zł została odniesiona do tego okresu /odpowiednio powodowie w sprawach: I C 543/22, I C 678/22, I C 789/22/. Pełnomocnik powoda w piśmie wniesionym w dniu 20 stycznia 2023 r. wniósł pismo precyzujące powództwo, wskazując, że powód dochodzi wynagrodzenia za godziny nadliczbowe za okres lipiec 2022 r. do grudnia 2022 r. /odpowiednio powodowie w sprawach: I C 543/22, I C 678/22, I C 789/22/. W ocenie Sądu, oświadczenie pełnomocnika powoda należy ocenić jako nie wywołujące skutków prawnych oświadczenie o częściowym cofnięciu pozwu. Zgodnie z 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku. Ponieważ powyższe częściowe cofnięcie pozwu zostało dokonane już po rozpoczęciu rozprawy, do cofnięcia pozwu wymagana była zgoda strony pozwanej. Strona pozwana jednakże zgody takiej nie udzieliła, co zostało wyraźnie wskazane w piśmie z 25 stycznia 2023 r. Zdaniem Sądu, zatem powództwo nie zostało, zatem skutecznie cofnięte, gdyż powód nie oświadczył, że zrzeka się części dochodzonego roszczenia. W podobny sposób wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 stycznia 2010 r. (II PK 189/09) "Jeżeli więc powód oświadczając cofnięcie pozwu, nie chce lub nie może zrzec się roszczenia, a pozwany nie zgadza się na cofnięcie pozwu, zgłoszone po rozpoczęciu rozprawy, nie ma skutecznego cofnięcia pozwu - pozew dalej istnieje - i podlega merytorycznemu rozpoznaniu." Wobec powyższego, pozwany do chwili zawarcia zakończenia sprawy I C 123/22, /odpowiednio: I C 543/22, I C 678/22, I C 789/22/ wskutek zawarcia ugody dochodził kwoty 2500 zł za okres pracy od stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r. / odpowiednio: I C 543/22, I C 678/22, I C 789/22/.

Sprawa oznaczona sygnaturą I C 123/22 zakończona została postanowieniem Sądu Rejonowego w Skierniewicach o umorzeniu postępowania z powodu zawarcia przez strony ugody sądowej. Postanowienia są prawomocne /odpowiednio: I C 543/22, I C 678/22, I C 789/22/. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 20 marca 2002 r. II CKN 841/00 "Ugoda sądowa z punktu widzenia prawa materialnego jest umową. Wprawdzie w takiej sytuacji nie zachodzi powaga rzeczy osądzonej, ale ugoda sądowa jest skuteczna i wiąże strony dopóki nie zostanie prawnie podważona.". Ugoda sądowa jest, więc rodzajem umowy wiążącej strony. Treść ugody powinna być wciągnięta do protokołu rozprawy i stwierdzona podpisami stron. Treść ugody powinna określać dokładnie rozmiar świadczeń, sposób i termin ich wykonania oraz wskazywać, jakie roszczenia objęte procesem mają tej świadczenia zaspokajać. Zawarcie ugody przed sądem w toku procesu oznacza w świetle przepisów k.p.c. dorozumianą wolę odstąpienia od zgłoszonego w pozwie żądania udzielenia ochrony sądowej, ponieważ celem ugody sądowej jest niedopuszczenie do dalszego postępowania sądowego, a tym samym wyłączenie rozstrzygnięcia merytorycznego przez sąd. Wobec powyższego nie jest już konieczne oświadczenie o cofnięciu powództwa. Ugoda sądowa jest czynnością procesową stron podjętą w celu osiągnięcia skutków materialnych przewidzianych w 77 k.c.

W sprawie oznaczonej sygnaturą I C 123/22, /odpowiednio: I C 543/22, I C 678/22, I C 789/22/ strony zawarły ugodę obejmującą całość roszczeń objętych procesem. Pełnomocnicy stron oświadczyli, że ugoda jest jasna, zgodna z intencją stron, do której przystępują dobrowolnie i że wyczerpuje wszelkie roszczenia powoda wynikające z łączącego strony stosunku pracy związane z zapłatą wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, premii, odsetek oraz innych świadczeń ubocznych, objęte tym procesem. Ugoda została wciągnięta do protokołu rozprawy i podpisana przez pełnomocników stron, którzyme nie zostali ograniczeni w możliwości zawierania ugody w imieniu stron. Mając, zatem na uwadze, że przedmiotem procesu było żądanie zapłaty za wynagrodzenie z tytułu pracy w godzinach nadliczbowych świadczonej w okresie od stycznia 2022 r. do czerwca 2022 r., powyższa ugoda wyczerpywała wszelkie roszczenia powoda z tego okresu /odpowiednio w aktach spraw: I C 543/22, I C 678/22, I C 789/22/.

W niniejszych sprawach powodowie dochodzili wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych w okresie zawierającym się - w okresie objętym ugodą. Zdaniem Sądu roszczenia za okres wskazany w pozwach są objęte ugodami zawartymi w poszczególnych sprawach, gdyż są to roszczenia z łączących strony stosunków pracy - o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych i dotyczą okresów, które były przedmiotem rozpoznania w zakończonych sprawach. Ponadto, Sąd zauważa, że powodowie w zakończonych prawomocnie sprawach byli reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika, który miał świadomość konsekwencji zawarcia ugody w brzmieniu z protokołu rozprawy z dnia 10 lutego 2024 r. Pełnomocnik nie wnosił żadnych zastrzeżeń, co do brzmienia ugód zawartych w poszczególnych sprawach.

Z chwilą zawarcia przez strony ugody sądowej ze skutkiem prawnym, zapadło postanowienie o umorzeniu postępowania w sprawie. Sąd nie sprzeciwił się jej zawarciu, uznając ją za dopuszczalną /203 § 1 k.p.c. w zw. z 203 § 4 k.p.c. w zw. z 355 k.p.c./.

Ugoda sądowa nie jest wyposażona w taką samą moc prawną jak wyrok, mimo, że jest tak jak prawomocny wyrok tytułem egzekucyjnym. Nie korzysta tak jak wyrok, z powagi rzeczy osądzonej, korzysta natomiast z powagi rzeczy ugodzonej /res transacta/. Oznacza to, że gdyby powód ponownie wystąpił z roszczeniem, które było przedmiotem postępowania zakończonego ugodą, to zarzut powagi rzeczy ugodzonej skutkowałby oddaleniem powództwa. Pozwana podniosła w sprawach zarzut powagi rzeczy ugodzonej, co skutkowało oddaleniem powództw.

Mając na uwadze charakter spraw oraz fakt, iż oddalenie powództw ze stosunku pracy nastąpiło na skutek uwzględnienia formalnego zarzutu powagi rzeczy ugodzonej, sąd nie obciążył na podstawie 102 k.p.c. powodów, kosztami zastępstwa procesowego pozwanej /por. wyrok SN z 17 grudnia 2009 r. II PK 148/09, również orz. SN z 7 maja 2008 r., II PK 279/07/.

/-/ SSR Anna Kowalska