Odpowiedź na pozew o rozwód

Kraków, dnia 15 marca 2023 r.

SĄD OKRĘGOWYw Krakowie

Wydział XI Cywilny

Powód: Jan Kowalski, zam. ul. Kwiatowa 1, 30-001 Kraków

reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego Annę Nowak z Kancelarii Radcy Prawnego w Krakowie, ul. Lipowa 2

Pozwana: Anna Kowalska 85031201234zam. ul. Kwiatowa 1, 30-001 Kraków

reprezentowana przez pełnomocnika adwokata Piotra Wiśniewskiego z Kancelarii Adwokackiej w Krakowie, ul. Słoneczna 3

adres poczty elektronicznej: [email protected]

nr telefonu przeznaczony do kontaktu z sądem: 123-456-789

Sygnatura akt: XI C 1234/23

Na podstawie art. 132 § 1 k.p.c. oświadczam, że odpis pisma został doręczony bezpośrednio na adres pełnomocnika powoda.

Odpowiedź na pozew o rozwód

Działając w imieniu pozwanej Anny Kowalskiej na podstawie udzielonego mi pełnomocnictwa, które w załączeniu przedkładam, w odpowiedzi na pozew o rozwód z dnia 10 lutego 2023 r., doręczony pozwanej dnia 12 lutego 2023 r. oraz w nawiązaniu do zobowiązania tut. Sądu z dnia 1 marca 2023 r. wnoszę o:

1) rozwiązanie małżeństwa pozwanej Anny Kowalskiej i powoda Jana Kowalskiego, zawartego dnia 15 maja 2000 r., przez rozwód z wyłącznej winy powoda Jana Kowalskiego,

2) nieorzekanie o sposobie korzystania przez strony ze wspólnego mieszkania,

3) zasądzenie od Jana Kowalskiego jako wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego na rzecz Anny Kowalskiej alimentów w wysokości 2000 zł miesięcznie płatnych do 10-tego dnia każdego następującego po sobie miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki, płatnych do rąk Anny Kowalskiej,

4) zasądzenie od powoda Jana Kowalskiego na rzecz pozwanej Anny Kowalskiej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przewidzianych,

5) przeprowadzenie dowodów:

a. z zaświadczenia z dnia 10 stycznia 2023 roku wystawionego przez KRUS – celem wykazania stanu majątkowego pozwanej,

b. z zaświadczenia z Urzędu Skarbowego o osiągniętych w 2022 roku przez pozwaną przychodach – celem wykazania stanu majątkowego pozwanej,

c. z zaświadczenia lekarskiego z dnia 5 lutego 2023 roku – celem wykazania stanu zdrowia pozwanej,

d. z dokumentacji medycznej pozwanej – celem wykazania stanu zdrowia pozwanej,

e. z zeznań świadka Marii Nowak, zam. ul. Polna 5, 30-123 Kraków - celem wykazania faktów całkowitego rozpadu związku małżeńskiego stron w każdej sferze jego funkcjonowania, stosunków panujących w domu, stosunków pomiędzy stronami oraz przyczyn rozpadu małżeństwa z winy powoda,

f. z zeznań świadka Piotra Wiśniewskiego, zam. ul. Leśna 7, 30-234 Kraków - celem wykazania faktów całkowitego rozpadu związku małżeńskiego stron w każdej sferze jego funkcjonowania, stosunków panujących w domu, stosunków pomiędzy stronami oraz przyczyn rozpadu małżeństwa z winy powoda,

g. z przesłuchania stron - celem wykazania faktów całkowitego rozpadu związku małżeńskiego stron w każdej sferze jego funkcjonowania, stosunków panujących w domu, stosunków pomiędzy stronami, przyczyn rozpadu małżeństwa z winy powoda oraz stanu zdrowia pozwanej i jej stanu majątkowego.

Na podstawie art. 1281 k.p.c. wskazuję istotne dla sprawy oświadczenia i twierdzenia:

1. Pozwana nie widzi możliwości kontynuacji małżeństwa stron.

2. Powód ponosi wyłączną winę za rozkład pożycia małżeńskiego stron. Powód nie uczestniczy w życiu rodziny. W czasie pozostawania stron w związku małżeńskim powód zdradzał pozwaną, wszczynał awantury i nadużywał alkoholu. Powód stosował wobec pozwanej przemoc psychiczną.

3. W styczniu 2012 r. powód wyprowadził się ze wspólnego mieszkania stron. Od tego czasu ustała pomiędzy stronami więź emocjonalna, fizyczna i gospodarcza.

4. Strony nie mają wspólnych małoletnich dzieci.

5. Pozwana związała się z innym mężczyzną już po rozpadzie pożycia małżeńskiego stron.

6. Prawo własności mieszkania, w którym strony zamieszkiwały po zawarciu małżeństwa, stanowi majątek osobisty pozwanej.

7. Pozwana znajduje się w niedostatku.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 10 lutego 2023r., doręczonym pozwanej dnia 12 lutego 2023 r., powód domaga się rozwiązania małżeństwa stron przez rozwód z wyłącznej winy pozwanej, powołując się na rzekomą zdradę pozwanej w trakcie trwania małżeństwa. Odnosząc się do twierdzeń zawartych w pozwie pozwana przeczy wszelkim twierdzeniom powoda, za wyjątkiem tych wyraźnie przyznanych i wnosi o orzeczenie rozwodu z wyłącznej winy powoda, wskazując jednocześnie, że to powód, a nie pozwana ponosi wyłączną winę za rozpad małżeństwa.

I.

Pozwana wnosi o orzeczenie rozwodu z wyłącznej winy powoda. Pozwana nie widzi obecnie żadnych szans na to, aby strony się pogodziły i kontynuowały zgodne pożycie małżeńskie. Powód od kilku lat nie uczestniczy w życiu rodziny, nie interesuje się dziećmi i nie pomaga w ich wychowaniu. Powód w trakcie trwania małżeństwa zdradzał powódkę, nadużywał alkoholu i wielokrotnie wszczynał awantury. Powód nienależycie traktował powódkę, psychicznie znęcał się nad powódką i dominował nad nią psychicznie. Pozwana wielokrotnie podejmowała próby ratowania małżeństwa, czyniąc to zarówno dla dobra wspólnych dzieci stron, jak i dla więzi emocjonalnych, które małżonków wówczas łączyły. Pozwana do tego stopnia była zdeterminowana, aby próbować ratować swoje małżeństwo, iż była nawet skłonna zdecydować się wybaczyć powodowi jego kłamstwa i nadużycia, nawet w sytuacji, kiedy wiedziała już o zdradach i niewierności powoda. Jednak pomimo starań pozwanej i podejmowanych przez nią prób sytuacja nie zmieniła się. Powód w styczniu 2012 r. zabrał swoje osobiste rzeczy i opuścił wspólnie zajmowane przez strony mieszkanie. Doprowadziło to do całkowitego rozkładu pożycia stron, ustała więź emocjonalna, fizyczna i gospodarcza. Z informacji, jakie posiada pozwana, wynika, że powód od około jedenastu lat związany jest z inną kobietą, z którą ma syna. Dodatkowo, jak wynika z posiadanej przez pozwaną wiedzy, czemu zresztą do tej pory powód nie zaprzeczał, powód z kobietą tą związany był już w trakcie trwania małżeństwa stron, a w chwili opuszczenia wspólnie zajmowanego przez strony mieszkania partnerka powoda była już z nim w ciąży.

Mając zatem na uwadze postawę powoda, jego kłamstwa i zdradę pozwana obecnie nie widzi jakichkolwiek szans na dalsze trwanie małżeństwa stron, dlatego rozkład pożycia małżeńskiego należy uznać za trwały i zupełny, uzasadniający rozwiązanie małżeństwa albowiem strony nie widzą jakichkolwiek szans na dalsze wspólne życie. Stosunki pomiędzy małżonkami ustały zarówno na płaszczyźnie uczuciowej, fizycznej, jak i gospodarczej. Strony od stycznia 2012 r. nie mieszkają razem i nie prowadzą wspólnego gospodarstwa domowego. Ponadto w chwili obecnej nie jest już prawdopodobny powrót małżonków do wspólnego życia, a utrzymywanie czysto formalnego związku małżeńskiego, który faktycznie przestał istnieć, nie leży w niczyim interesie.

Strony mają dwójkę dorosłych dzieci, które po faktycznym rozstaniu stron pozostały z pozwaną, a w chwili obecnej mają już własne rodziny. Orzeczenie rozwodu nie może również zostać uznane za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Pomiędzy stronami brak jest już bowiem jakiejkolwiek więzi, a jakakolwiek rekonstrukcja związku jest również w obecnej sytuacji wykluczona.

Pozwana zaprzecza okolicznościom podniesionym w pozwie, jakoby główną przyczyną rozpadu małżeństwa stron była zdrada małżeństwa pozwanej. Owszem pozwana przyznaje, że związała się z innym mężczyzną, z którym pozostaje obecnie w nieformalnym związku, jednak nastąpiło to dopiero w lutym 2013 r., a więc rok po tym, jak powód wyprowadził się ze wspólnie zajmowanego przez strony mieszkania. Brak jest zatem jakichkolwiek podstaw do uznania, że okoliczność ta miała jakikolwiek wpływ na rozkład pożycia małżeńskiego stron.

Decydujące znaczenie jeśli chodzi o rozpad związku małżeńskiego stron miał fakt zainteresowania się powoda innymi kobietami. Powód swoim zachowaniem naruszył jeden z podstawowych obowiązków małżonków, jakim jest obowiązek wspólnego pożycia i obowiązek wzajemnej wierności, którego przestrzeganie należy traktować jako jedną z podstawowych przesłanek harmonijnego pożycia (art. 23 k.r.o.). Jego wyjazd z domu i zamieszkanie z inną kobietą, naruszenie obowiązku wzajemnej wierności, szczerości, lojalności i przywiązania kwalifikowane powinno być jako porzucenie współmałżonka i podstawowa przyczyna rozkładu pożycia.

Dowody:

- przesłuchanie stron- zeznania świadka Marii Nowak- zeznania świadka Piotra Wiśniewskiego

II.

Z uwagi na fakt, iż prawo własności mieszkania, w którym strony zamieszkiwały po zawarciu małżeństwa, nie wchodzi w skład wspólności majątkowej małżeńskiej - lokal nabyty został przez pozwaną przed zawarcieniem związku małżeńskiego, a zatem prawo własności przysługuje tylko Annie Kowalskiej; zważywszy jednocześnie na okoliczność, iż Jan Kowalski wyprowadził się z niniejszego mieszkania jeszcze w styczniu 2012 r., nie zachodzą przesłanki do orzekania w wyroku rozwodowym o sposobie korzystania przez strony ze wspólnego mieszkania przez czas wspólnego zamieszkiwania w nim rozwiedzionych małżonków. Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym w doktrynie nie jest wspólnym mieszkaniem w rozumieniu art. 58 § 2 KRO mieszkanie, do którego takie prawo przysługuje tylko jednemu małżonkowi, a drugi korzysta z tego mieszkania jedynie na podstawie art. 281 KRO.

III.

Odnosząc się do kwestii żądania zasądzenia od Jana Kowalskiego jako wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego na rzecz Anny Kowalskiej alimentów w wysokości 2000 zł miesięcznie płatnych do 10-tego dnia każdego następującego po sobie miesiąca z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki, płatnych na konto bankowe pozwanej, podnieść należy, co następuje.

Z uwagi na podniesione powyżej okoliczności świadczące o wyłącznej winie Jana Kowalskiego za rozkład pożycia małżeńskiego stron stwierdzić należy, że zachodzą przesłanki obowiązku alimentacyjnego Jana Kowalskiego wobec Anny Kowalskiej.

Przesłanki te polegają na istotnym pogorszeniu sytuacji materialnej małżonka niewinnego rozkładu pożycia małżeńskiego, a wręcz wystąpieniu niedostatku po jego stronie, oraz braku wyłącznej winy rozkładu pożycia po stronie uprawnionej Anny Kowalskiej oraz istnieniu po stronie zobowiązanego możliwości zarobkowych i majątkowych do świadczenia w odpowiednim zakresie. Zakres żądanych przez uprawnioną świadczeń jest "odpowiedni" do możliwości zobowiązanego. Dodatkowo podkreślić należy, iż do chwili obecnej powód dobrowolnie łożył na utrzymanie rodziny kwotę 1500 zł miesięcznie.

W chwili obecnej Anna Kowalska nie pracuje, jest ubezpieczona w KRUS jako rolnik posiadający gospodarstwo rolne o obszarze do 2 ha, a od marca 2022 roku pozostaje na zwolnieniu lekarskim, z którego to tytułu pobiera zasiłek chorobowy w wysokości ok. 1200 zł miesięcznie. Anna Kowalska nie ma zatem żadnych własnych środków na utrzymanie, a z uwagi na fakt, że jest osobą schorowaną, nie ma również faktycznych możliwości zaspokojenia swoich potrzeb.

Dowody:

- przesłuchanie stron- zaświadczenie z dnia 10 stycznia 2023 roku wystawione przez KRUS- zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o osiągniętych w 2022 roku przez pozwaną przychodach- zaświadczenia lekarskie z dnia 5 lutego 2023 roku- dokumentacja medyczna pozwanej

W tym miejscu należy przywołać wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2005 r. w sprawie III CK 245/04, OSNC 2005/12/207, w którym stwierdzono, iż "małżonek niewinny, który pozostaje w niedostatku, może domagać się alimentów od małżonka uznanego w procesie rozwodowym za wyłącznie winnego rozkładu pożycia. W takim wypadku małżonek niewinny nie ma potrzeby wykazywać, że rozwód pogorszył jego sytuację materialną."

Mając na uwadze powyższe, wnoszę jak na wstępie.

Piotr Wiśniewski

Adwokat

Załączniki:

* pełnomocnictwo wraz z dowodem uiszczenia opłaty skarbowej* zaświadczenie z dnia 10 stycznia 2023 roku wystawione przez KRUS* zaświadczenie z Urzędu Skarbowego o osiągniętych w 2022 roku przez pozwaną przychodach* zaświadczenia lekarskie z dnia 5 lutego 2023 roku* dokumentacja medyczna pozwanej