Postanowienie o nakazaniu wypłacania wynagrodzenia

Sygn. akt I Ns 123/23

Postanowienie

Warszawa, dnia 15 marca 2024 r.

Sąd Rejonowy w Warszawie Wydział I Cywilny w składzie: przewodniczący: SSR Anna Kowalska po rozpoznaniu w dniu 10 marca 2024 r. w Warszawie na rozprawie sprawy z wniosku Janiny Nowak z udziałem Adama Nowaka o nakazanie wypłacania wynagrodzenia za pracę współmałżonka

postanawia:

1) nakazać Adamowi Nowakowi i Zbigniewowi Kowalskiemu, właścicielom "Firma Budowlana Kowalski i Nowak" w Warszawie, położonego przy ul. Marszałkowskiej 12, 00-001 Warszawa, aby przypadające od tego zakładu pracy Adama Nowaka wynagrodzenie za pracę wraz z pochodnymi od wynagrodzenia wypłacali w całości do rąk jego żony Janiny Nowak;

2) nie obciążać wnioskodawczyni kosztami postępowania w sprawie, przejmując je na rachunek Skarbu Państwa.

Anna Kowalska

Uzasadnienie

Janina Nowak, działając na podstawie art. 28 KRO, w dniu 20 lutego 2024 r. złożyła w tutejszym Sądzie wniosek o nakazanie wypłacania do jej rąk wynagrodzenia za pracę jej małżonka, Adama Nowaka.

Sąd Rejonowy uznał, iż w świetle zgromadzonego materiału dowodowego wniosek zasługuje na uwzględnienie w całości.

Małżonkowie pozostają we wspólnym pożyciu.

Z tego związku mają 5-letniego synka Piotra Nowaka.

Dzieckiem zajmuje się wyłącznie matka, która z tego tytułu nie może podjąć zatrudnienia.

Ojciec dziecka pracuje zawodowo w Warszawie, w "Firma Budowlana Kowalski i Nowak" Adama i Zbigniewa Kowalskich na stanowisku Kierowca, za wynagrodzeniem od 3500 do 5000 zł miesięcznie netto, zależnie od obrotów firmy. Wynagrodzenia tego jednak w żadnej części nie przeznacza na zaspokojenie potrzeb rodziny. Wszystkie zarobione pieniądze przepija i nie widzi w tym nic złego.

Nie zamierza też w najbliższym czasie zmieniać trybu życia.

Przesłuchana w charakterze świadka sąsiadka stron, Maria Wiśniewska, przyznała, że małżonkowie pozostają we wspólnym pożyciu, przy czym uczestnik nadużywa alkoholu i przepija zarobione pieniądze.

Uczestnik postępowania zeznał, że przygnębia go to, iż za mało zarabia i nie może zapewnić swojej rodzinie takiego bytu, na jaki ona zasługuje, i z tej rozpaczy „zagląda do kieliszka”. Stwierdził jednak, że nie robi nic złego, bo „przecież pije za swoje”.

Z tego względu uczestnik wniósł o oddalenie wniosku.

Postępowanie dowodowe przeprowadzone w sprawie potwierdziło zatem w pełni zasadność żądania wnioskodawczyni.

Jednocześnie zdaniem Sądu Rejonowego wnioskodawczyni daje gwarancję właściwego rozporządzenia powierzonymi jej pieniędzmi dla dobra rodziny, którą wspólnie z uczestnikiem założyli.

Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji, działając na podstawie art. 28 § 1 KRO.

Anna Kowalska