Wyrok w sprawie o rozwiązanie przysposobienia

X Kb 1234/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 24 maja 2024 r.

Sąd Rejonowy w Warszawie, Wydział X Rodzinny i Nieletnich

w składzie:

przewodniczący: Anna Kowalska

ławnicy: Jan Nowak, Maria Wiśniewska

protokolant: Piotr Zieliński

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2024 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa Krystyny Malinowskiej

przeciwko Adamowi Malinowskiemu

o rozwiązanie przysposobienia

orzeka:

1) oddala powództwo;

2) obciąża powódkę kosztami postępowania w sprawie, przyjmując je za uiszczone w całości.

Anna Kowalska Jan Nowak Maria Wiśniewska

Uzasadnienia

Dnia 15 marca 2024 r. powódka Krystyna Malinowska złożyła pozew przeciwko Adamowi Malinowskiemu

o rozwiązanie przysposobienia.

Dnia 10 maja 2024 r. na rozprawie pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

Sąd Rejonowy ustalił i uznał, co następuje.

Powódka była żoną ojca pozwanego. Po zawarciu z nim małżeństwa przysposobiła

pozwanego w 2005 roku. Powódka przez wiele lat zajmowała się wychowaniem pozwanego,

prała, gotowała, sprzątała, pomagała mu w lekcjach.

Przed dwoma laty ojciec pozwanego zmarł na zawał serca. Od tej chwili zaczęły się z

pozwanym kłopoty. Przestał się uczyć, rzucił szkołę, zaczął się narkotyzować i uciekać z

domu. Ostatnio rozbił samochód Opel Astra, który wziął bezprawnie, bo nikt mu na

to nie pozwolił.

Pozwany nie ma jeszcze prawa jazdy i dopuścił się przestępstwa, pozostając pod wpływem

środków odurzających.

Ma sprawę karną, a właściciele rozbitego samochodu grożą powódce, że wystąpią na drogę sądową

przeciwko niej o odszkodowanie. Już teraz żądają z tego tytułu 25 000 zł.

Pozwany nie bywa w domu. Przeprowadził się do swojej babci, która mu – zdaniem

powódki – na wszystko pozwala i daje pieniądze „nie wiadomo na co”.

Ostatnio pozwany wykrzyczał powódce, „że jej nienawidzi, bo to niby przez nią zmarł jego

tata”, że powódka nie dała pieniędzy na jego leczenie, co je dostała w spadku po swojej

matce. Powódka rzeczywiście przyznała, że miała pieniądze i ich nie dała, ale uważała, że

mężowi już nie można było pomóc.

Pozwany wniósł o przesłuchanie w sprawie w charakterze świadka jego babci, u

której teraz mieszka.

Sąd dopuścił ten dowód na okoliczność ustalenia, czy rozwiązanie przysposobienia nie

godziłoby w dobro małoletniego.

Świadek Anna Nowak zeznała, że pozwany od roku leczy się psychiatrycznie i

pozostaje pod opieką Centrum Zdrowia Psychicznego w Warszawie z rozpoznaniem depresji.

Ostatnio miał nawrót choroby i wtedy dopuścił się tego przestępstwa, o którym mówi

powódka.

Teraz stan zdrowia chłopca się poprawił. Pozostaje w fazie remisji. Przyjmuje leki, ale

potrzebuje opieki i „spokojnego kąta do spania”.

Powódka robi mu ciągle awantury o wszystko, nawet o to, że jest chory.

Na pytanie Sądu, dlaczego powódka zataiła fakt choroby syna, powódka zeznała, że ona też

jest chora: ma cukrzycę i nikt się nad nią nie lituje.

Sąd doszedł do przekonania, że w zaistniałym stanie faktycznym sprawy małoletni wymaga

przede wszystkim stabilizacji życiowej.

Powódka ma obowiązek zająć się dzieckiem, które przysposobiła, i co najmniej do

osiągnięcia przez pozwanego pełnoletności ma ona obowiązek wspierać go w chorobie i

stworzyć warunki do godziwej egzystencji.

Pozew jest więc co najmniej przedwczesny i jako taki podlegał oddaleniu.

W świetle powyższego orzeczono jak w sentencji, działając na podstawie art. 121 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.

Anna Kowalska