Skarga na decyzję środowiskową

Prawo

środowisko

Kategoria

skarga

Klucze

kodeks postępowania administracyjnego, ocena środowiskowa, organ odwoławczy, raport o oddziaływaniu na środowisko, skarga na decyzję środowiskową

Dokument „Skarga na decyzję środowiskową” służy do zaskarżenia decyzji administracyjnej dotyczącej zagadnień środowiskowych, wydanej przez odpowiednie organy. Skarga ta ma na celu ochronę interesów związanych ze środowiskiem oraz sprawiedliwość postępowania administracyjnego.

Warszawa, dnia 24.05.2024 r.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie ul. Jasna 2/4 00-013 Warszawa

Skarżący: Elektro-Tech Sp. z o.o. Elektro-Tech Sp. z o.o. ul. Kwiatowa 10 02-200 Warszawa

Strona przeciwna: Urząd Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie pl. Bankowy 3/5 00-950 Warszawa

Skarga na decyzję dotyczącą przedsięwzięcia mogącego znacząco oddziaływać na środowisko

Działając w imieniu Elektro-Tech Sp. z o.o., składam skargę na decyzję Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie z 15.04.2024 r., Nr WA.7654.32.2024. Mocą tej decyzji organ ten utrzymał w mocy decyzję organu I instancji, tj. decyzję Biura Architektury i Planowania Przestrzennego z 28.03.2024 r. (Nr BA.4321.15.2024).

Zaskarżonej decyzji zarzucam naruszenie art. 7, 9 oraz 77 § 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2023 r. poz. 1272, zwanej dalej: KPA) i wnoszę o jej uchylenie i przekazanie sprawy organowi odwoławczemu do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Urząd Miasta Stołecznego Warszawy w Warszawie decyzją z 15.04.2024 r. (Nr WA.7654.32.2024) utrzymało w mocy decyzję z 28.03.2024 r. (Nr BA.4321.15.2024), Biura Architektury i Planowania Przestrzennego, ustalającą lokalizację inwestycji celu publicznego dla budowy stacji bazowej telefonii komórkowej „Słoneczna”. W uzasadnieniu Urząd Miasta Stołecznego Warszawy wskazało, że planowane przedsięwzięcie obejmuje budowę stacji bazowej składającej się z masztu kratownicowego 30 m, na której zostaną umieszczone 3 anteny sektorowe typu Kathrein 742215, pracujące w systemie GSM i UMTS, skierowane na azymut 45°, 135° i 225°, zainstalowane na wysokości 28 m npt, i 2 anteny radioliniowe, pracujących w pasmach 18, 23 i 26 GHz na wysokości 30 m npt, oraz kontenera technicznego, zlokalizowanych na wydzielonej, ogrodzonej części działki Nr 123/4 w Warszawie. Stacja bazowa będzie emitowała pole elektromagnetyczne w paśmie częstotliwości 900 i 1800 MHz oraz 18, 23 i 26 GHz dla nadajników anten linii radiowych. Organ odwoławczy wskazał, że w toku badania sprawy ocenił, czy planowaną inwestycję można zaliczyć do przedsięwzięć określonych w art. 71 ust. 2 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1029 ze zm., zwanej dalej: u.o.i.ś.), tj. przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko albo potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko. Co za tym idzie, ocenił, czy przed wydaniem decyzji lokalizacji celu publicznego dla wnioskowanej inwestycji istniał obowiązek sporządzenia raportu i wydania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach. W tym celu poddał ocenie przedłożoną przez inwestora analizę kwalifikacji planowanego przedsięwzięcia pod względem konieczności sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko, w której inwestor wskazał, że planowana inwestycja nie należy do żadnej z kategorii wymienionych w art. 71 u.o.i.ś., a szczegółowo określonych w obowiązującym na dzień orzekania rozporządzeniu Rady Ministrów z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 71), w związku z czym, zdaniem zarówno inwestora, jak i organu II instancji, nie ma potrzeby sporządzania raportu o oddziaływaniu na środowisko ani karty informacyjnej przedsięwzięcia, nie jest wymagane też ustalenie środowiskowych uwarunkowań. Zdaniem organu odwoławczego, przedmiotowy dokument zawiera rzetelne informacje, a przeprowadzone badania w sposób czytelny i wiarygodny popierają powyższe oceny.

Elektro-Tech Sp. z o.o. nie zgadza się z takim stanowiskiem organu. W ocenie Elektro-Tech Sp. z o.o., organy w postępowaniu jedynie bezkrytycznie powielały informacje o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko przedstawione przez inwestora. Zdaniem Elektro-Tech Sp. z o.o. informacje te budzą wątpliwości, ponieważ wynika z nich m.in., że natężenie pola elektromagnetycznego będzie poniżej progu odczuwalności. Przecież gdyby rzeczywiście tak było, nie byłoby żadnej łączności.

Także przedstawione przez inwestora mapy zasięgu oraz symulacje propagacji fal radiowych nie zawierają wykazu miejsc dostępnych dla ludności oraz odległości od podstawy każdej z anten wzdłuż głównej wiązki promieniowania. Inwestor bierze pod uwagę miejsca dostępne dla ludności, istniejące tylko wysoko w osi (na osi) głównej wiązki promieniowania, co jest niezgodne z § 2 ust. 1 pkt 7 lit. a rozporządzenia z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. W przepisie tym występuje bowiem określenie „w osi głównej wiązki”, a zatem, zdaniem Elektro-Tech Sp. z o.o., inwestor powinien określić miejsca dostępne dla ludności w realnym terenie, najbliżej anten, wzdłuż głównej wiązki promieniowania i sprawdzić, czy odległość do tych miejsc od podstawy anteny jest „nie większa niż 200 m”. Miejsca te w rzeczywistości bowiem znajdują się znacznie bliżej niż 200 m, w związku z czym przedmiotowa stacja bazowa należy do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko i zdrowie ludzi.

W szczególności zaś organy nie przeprowadziły rozważań, które pozwoliłyby uznać, że realizacja przedmiotowego przedsięwzięcia nie spowoduje przekroczenia przyjętych jako normatywnych dopuszczalnych poziomów PEM w środowisku, z uwzględnieniem, że teren objęty wnioskowanym przedsięwzięciem to teren gęsto zabudowany mieszkaniami wielorodzinnymi. Zdaniem Elektro-Tech Sp. z o.o., organy administracji publicznej nie oceniły rzetelnie, czy przedmiotowe przedsięwzięcie należy do inwestycji, o których stanowi rozporządzenie z 9 listopada 2010 r. W tym celu niezbędne było bowiem dokonanie oceny dokumentów przedłożonych przez inwestora w toku postępowania administracyjnego, z uwzględnieniem podnoszonych przez Elektro-Tech Sp. z o.o. zarzutów co do ich wiarygodności, nie wykluczając w razie konieczności przeprowadzenia w tym zakresie dowodu z opinii biegłego. Niezbędne było również wyjaśnienie i odniesienie się do pominiętej przez organy kwestii kumulacji oddziaływań z innymi stacjami bazowymi zlokalizowanymi w pobliżu. W ocenie Elektro-Tech Sp. z o.o. organy na mocy art. 7 i 77 § 1 KPA zobowiązane były szczegółowo wyjaśnić, czy i w jakim zakresie konieczne i możliwe jest obniżenie mocy poszczególnych anten dla oceny i wyznaczenia ich rzeczywistego zasięgu, a w razie potrzeby – dokonać dodatkowych analiz lub ekspertyz koniecznych dla pełnej oceny spełnienia przesłanek rozporządzenia z 9 listopada 2010 r. w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko.

Organy zatem niewątpliwie naruszyły przepisy art. 7, 9 oraz 77 § 1 KPA, które to uchybienia miały istotny wpływ na wynik sprawy, w związku z czym Elektro-Tech Sp. z o.o. wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi odwoławczemu do ponownego rozpoznania.

Jan Kowalski Prezes Zarządu

(podpis)

Załączniki:

3 odpisy skargi; odpis z KRS; dowód uiszczenia opłaty skarbowej.

Podsumowując, dokument „Skarga na decyzję środowiskową” stanowi narzędzie w rękach osób, których prawa lub interesy zostały naruszone decyzją administracyjną. Pozwala on skutecznie dochodzić swoich roszczeń oraz zapewnia ochronę przed ewentualnymi szkodliwymi konsekwencjami dla środowiska.