Wyrok Sądu Okręgowego

I C 1234/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

dnia 15 marca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Warszawie, Wydział VI Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Anna Kowalska

Protokolant: sekretarz sądowy Jan Nowak

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2023 r. w Warszawie na rozprawie

sprawy z powództwa Elektro-Tech Sp. z o.o. - Elektro-Tech S.A. ul. Polna 1, 00-100 Warszawa

przeciwko Tomaszowi Wiśniewskiemu - Syndykowi Masy Upadłości Firma Budowlana "Dom" Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie, ul. Kwiatowa 2

o zapłatę

1. oddala powództwo;

2. zasądza od Elektro-Tech Sp. z o.o.- Elektro-Tech S.A. ul. Polna 1, 00-100 Warszawa na rzecz Tomasza Wiśniewskiego - Syndyka Masy Upadłości Firma Budowlana "Dom" Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie, ul. Kwiatowa 2 kwotę 1250 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, do dnia zapłaty.

/-/ Sędzia Anna Kowalska

UZASADNIENIE

Elektro-Tech Sp. z o.o.- Elektro-Tech S.A. ul. Polna 1, 00-100 Warszawa reprezentowany przez Kancelarię Prawną "Lex" pozwem skierowanym do Sądu Okręgowego w Warszawie wniósł o zapłatę od pozwanego Tomasza Wiśniewskiego - Syndyka Masy Upadłości Firma Budowlana "Dom" Sp. z o.o. w Krakowie, ul. Kwiatowa 2 kwoty 25000 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia pozwu do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego na rzecz Elektro-Tech Sp. z o.o. - Elektro-Tech S.A. wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód podniósł między innymi, że pozwany jako użytkownik wieczysty gruntu zobowiązany był uiszczać właścicielowi gruntu - powodowi opłatę roczną z tytułu możliwości korzystania przez użytkownika wieczystego z gruntu jednostki samorządu terytorialnego. Z uwagi na to, że pozwany nie uiścił opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, należnej za 2022 r. powód wystosował do pozwanego ostateczne wezwanie do zapłaty z dnia 15 stycznia 2023 r., które zostało doręczone w dniu 20 stycznia 2023 r. Dochodzona należność składała się z kwoty głównej za rok 2022 wraz ze skapitalizowanymi odsetkami. Pomimo wezwania pozwany nie zapłacił żądanej kwoty (pozew 30 stycznia 2023 r.).

W dniu 1 lutego 2023 r. Sąd Okręgowy w Warszawie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał pozwanemu, aby zapłacił powodowi żądaną w pozwie kwotę wraz z kosztami zastępstwa procesowego. Pozwany - Syndyk Masy Upadłości Firma Budowlana "Dom" Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie, ul. Kwiatowa 2 wniósł sprzeciw, w którym domagał się uchylenia wyżej wymienionego nakazu zapłaty Sądu Okręgowego w Warszawie w całości, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu wg norm przepisanych.

Argumentując powyższe stanowisko pozwany stwierdził, że dochodzona przez powoda należność w kwocie 25000 złotych stanowiąca opłatę z tytułu użytkowania wieczystego wraz z wyliczonymi przez niego odsetkami w kwocie 2500 złotych została umieszczona na uzupełniającej liście wierzytelności zatwierdzonej przez Sąd Rejonowy w Krakowie, Sąd Gospodarczy X Wydział Gospodarczy do spraw upadłościowych i naprawczych postanowieniem z dnia 10 lutego 2023 r., sygn. akt XI GUp 123/22, a więc przed wytoczeniem powództwa w niniejszej sprawie. W związku z powyższym, wniesienie przedmiotowego powództwa w sprawie naruszało zasadę powagi rzeczy osądzonej. Ponadto pozwany stwierdził, że wniesienie powództwa pozostawało bezzasadne (nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym 5 lutego 2023 r., sprzeciw 10 lutego 2023 r.).

Powyższe stanowiska strony podtrzymywały na kolejnych terminach rozpraw i w składanych pismach procesowych (bezsporne).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na podstawie decyzji nr DEC/1234/2000 Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 15 stycznia 2000 r. poprzednik prawny pozwanego Firma Budowlana "XYZ" Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie, ul. Kwiatowa 2 nabył prawo użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego stanowiącego własność Miasta Stołecznego Warszawy położonego w Warszawie przy ul. Nowej 12 oznaczonego w ewidencji gruntów jako działki nr 123/4, o powierzchni 1000 m2. Oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste nastąpiło na 99 lat do dnia 15 stycznia 2099 r. (decyzja 15 stycznia 2000 r., bezsporne).

Aktualnie dla części wyżej opisanej nieruchomości o łącznej powierzchni 500 m2 z 1000 m2 (aktualnie składającej się z działek ewidencyjnych o numerach 123/4 i 123/5) prowadzone są przez Sąd Rejonowy w Warszawie, V Wydział Ksiąg Wieczystych księgi wieczyste KW WA1W/00123456/7 oraz KW WA1W/00123457/8. Pozwany jako użytkownik wieczysty ww. gruntów zobowiązany był uiszczać właścicielowi gruntu (powodowi) opłatę roczną z tytułu możliwości korzystania przez użytkownika wieczystego z gruntu jednostki samorządu terytorialnego (odpisy z ksiąg wieczystych 15 lutego 2023 r., bezsporne).

W dniu 1 marca 2022 r. Sąd Rejonowy w Krakowie ogłosił upadłość pozwanego - Firma Budowlana "Dom" Sp. z o.o. z siedzibą w Krakowie, ul. Kwiatowa 2 (sygn. akt XI GUp 123/22) obejmującą likwidację jego majątku (bezsporne).

W dniu 1 stycznia 2023 r. powód wypowiedział pozwanemu dotychczasową wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiących własność Miasta Stołecznego Warszawy, składającej się z działek ewidencyjnych o numerach 123/4 i 123/5 o łącznej powierzchni 500 m2, ze skutkiem na dzień 1 stycznia 2024 r. Począwszy od 1 stycznia 2024 r. została ustalona nowa wysokość opłaty rocznej wynoszącą łącznie 5000 złotych składającej się z kwoty 2500 złotych od powierzchni 250 m2 (działka 123/4) i kwoty 2500 złotych od powierzchni 250 m2 dla działki 123/5 (wypowiedzenia 1 stycznia 2023 r.).

Z uwagi na to, że pozwany nie uiścił należnej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, należnej za 2022 r., wystosowane zostały do niego ostateczne wezwania do zapłaty z dnia 15 stycznia 2023 r. Pomimo wezwania pozwany, do chwili obecnej nie zapłacił powodowi należnej kwoty opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, będącej przedmiotem niniejszego postępowania (wezwania do zapłaty 15 stycznia 2023 r., bezsporne).

W toczącym się postępowaniu upadłościowym pozwanego były sporządzane przez Syndyka kolejne listy wierzytelności zatwierdzane postanowieniem Sędziego Komisarza Sądu Rejonowego w Krakowie, który nadzorował postępowanie upadłościowe. Postanowieniem z dnia 10 lutego 2023 r. Sąd Rejonowy w Krakowie zatwierdził uzupełniającą listę wierzytelności nr 3 złożoną przez Syndyka, gdzie była zawarta pod pozycją 15 lecz pod różnymi kategoriami zaspokojenia wierzytelność powoda w wysokości 27500 złotych stanowiąca opłatę roczną za 2022 r. z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej własność Miasta Stołecznego Warszawy, składającej się z działek ewidencyjnych o numerach 123/4 i 123/5 wraz z wyliczonymi przez niego odsetkami w kwocie 2500 złotych. Kwota 25000 złotych została zakwalifikowana do IV kategorii zaspokojenia na liście wierzytelności pozwanego, a kwota 2500 złotych została zakwalifikowana do V kategorii zaspokojenia na liście wierzytelności pozwanego (listy wierzytelności wraz z postanowieniami Sądu - 10 lutego 2023 r., w szczególności nr 3 i nr 4 - zbiorcza lista wierzytelności).

Pomimo uzupełnienia listy wierzytelności przez postanowienie Sądu Rejonowego w Krakowie, powód wystąpił w dniu 30 stycznia 2023 r. z powództwem do Sądu Okręgowego w Warszawie o zapłatę kwot ujętych na liście wierzytelności.

Powyższy stan faktyczny był co do zasady niesporny pomiędzy stronami i wynikał z treści załączonych przez strony dokumentów, których wiarygodność nie była kwestionowana przez strony i nie budziła wątpliwości Sądu. Przedstawione przez powoda pismo z Sądu zajmującego się upadłością pozwanego stwierdzające, że wierzytelność Miasta Stołecznego Warszawy z tytułu tej opłaty za użytkowanie wieczyste za 2022 roku nie została ujęta na liście wierzytelności, na datę zapytania (25 stycznia 2023 r.) oczywiście była prawidłowa, gdyż do umieszczenia i zatwierdzenia listy wierzytelności obejmującej wierzytelność powoda doszło nieprawomocnie postanowieniem Sądu z dnia 10 lutego 2023 r. Treść załączonej listy wierzytelności oraz zbiorczej listy wierzytelności jednoznacznie wskazuje, że wierzytelność powoda o którą występuje w niniejszym postępowaniu została umieszczona na liście wierzytelności zatwierdzonej przez Sąd.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przedstawionym stanowiskiem powoda, w obrębie przepisów prawa cywilnego oraz prawa upadłościowego i naprawczego nie ma przepisów, z których by wynikało, że roszczenie o należność dotyczącą masy upadłości nie może być dochodzone w drodze procesu. Zgodnie z treścią art. 60 ustawy - Prawo upadłościowe (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1228 z późn. zm.), jeżeli ogłoszono upadłość obejmują likwidację majątku upadłego, postępowania sądowe i administracyjne dotyczące masy upadłości mogą być wszczęte i dalej prowadzone jedynie przez syndyka lub przeciwko niemu. Jednakże zgodnie z art. 61 cytowanej ustawy, postępowanie sądowe lub administracyjne w sprawie wszczętej przeciwko upadłemu przed dniem ogłoszenia upadłości o wierzytelność, która podlega zgłoszeniu do masy upadłości, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, może być podjęte przeciwko syndykowi tylko w przypadku, gdy w postępowaniu upadłościowym wierzytelność ta po wyczerpaniu trybu określonego ustawą nie zostanie umieszczona na liście wierzytelności.

Postanowieniem Sądu z dnia 1 marca 2022 r. ogłoszono upadłość Firma Budowlana "Dom" Sp. z o.o. w Krakowie, ul. Kwiatowa 2 obejmującą likwidację majątku. Kolejnym postanowieniem Sądu Rejonowego w Krakowie z dnia 10 lutego 2023 r., w trybie art. 235 ustawy prawo upadłościowe i naprawcze zatwierdzono uzupełniającą listę wierzytelności nr 3 upadłego. Pod pozycją 15 listy wierzytelności upadłego została umieszczona wierzytelność powoda w wysokości 27500 złotych stanowiąca opłatę roczną za 2022 r. z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej własność Miasta Stołecznego Warszawy, składającej się z działek ewidencyjnych o numerach 123/4 i 123/5 wraz z wyliczonymi przez niego odsetkami w kwocie 2500 złotych. Kwota 25000 złotych została zakwalifikowana do IV kategorii zaspokojenia na liście wierzytelności, a kwota 2500 złotych została zakwalifikowana do V kategorii zaspokojenia na liście wierzytelności. Potwierdzeniem tego jest również zbiorcza lista wszystkich wierzytelności (nr 4).

Jak wynika z powyższego, dochodzona przez powoda kwota została zgłoszona do masy upadłości pozwanego. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego (m. in. por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 stycznia 2020 r., sygn. akt I CSK 256/19) "proces cywilny o wierzytelność upadłościowe jest co do zasady niedopuszczalny, z wyjątkiem sytuacji określonej w art. 61, gdy postępowanie sądowe zostało wszczęte przed ogłoszeniem upadłości pozwanego, a w postępowaniu upadłościowym odmówiono ich umieszczenia na liście wierzytelności. W takim przypadku wierzytelność może być dochodzona przeciwko upadłemu po umorzeniu lub zakończeniu postępowania upadłościowego (art. 352). Wierzyciel, który przed ogłoszeniem upadłości dłużnika nie wszczął procesu o wierzytelność podlegającą umieszczeniu na liście wierzytelności, po ogłoszeniu upadłości nie może już wytoczyć o nią powództwa, chyba że chodzi o wierzytelność powstałą po ogłoszeniu upadłości (wierzytelność w stosunku do masy upadłości) wynikająca z czynności dokonanych przez syndyka albo ze stosunków prawnych powstałych jeszcze przed ogłoszeniem upadłości, w które jednak wstąpił upadły".

Sąd zgadza się z poglądem wyrażonym w kwestii możliwości kierowania egzekucji do majątku masy upadłości przez Sąd Najwyższy (uchwała składu siedmiu sędziów z dnia 20 czerwca 2013 r. III CZP 26/13), iż "Wierzyciel, który uzyskał tytuł egzekucyjny przeciwko syndykowi masy upadłości, nie może prowadzić egzekucji sądowej z majątku masy upadłości w celu uzyskania zwrotu świadczenia pieniężnego (...)". Zważyć bowiem trzeba, że z dniem ogłoszenia upadłości likwidacyjnej wyłącznym trybem dochodzenia wierzytelności upadłościowych staje się postępowanie upadłościowe. Wierzytelności te powinny być zgłoszone przez wierzyciela sędziemu komisarzowi. Proces cywilny o nie jest co do zasady niedopuszczalny. Wyjątek od zasady, że roszczenie o należność dotyczącą masy upadłości może być dochodzone w drodze procesu określa przepis art. 61, który jednak nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie.

Powód podniósł także, że wierzytelność objęta powództwem nie została umieszczona na uzupełniającej liście wierzytelności zatwierdzonej przez Sąd Rejonowy w Krakowie. Argumentował to w ten sposób, że ze względu na treść listy uzupełniającej nie można określić, jakiego roku dotyczy należna opłata oraz czy opłata dotyczy 2020, 2021 czy 2022 roku. Zdaniem powoda nie jest jego rolą domyślanie się za jaki rok pozwany zgłosił wierzytelność z tytułu opłaty za użytkowanie wieczyste.

W ocenie Sądu, w świetle powyższych rozważań brak jest podstaw do przyjęcia, że wierzytelność objęta powództwem nie została umieszczona na uzupełniającej liście wierzytelności zatwierdzonej przez Sąd Rejonowy w Krakowie. Pismem procesowym wraz z załącznikami (15 lutego 2023 r.) pozwany przedłożył dokumentację składającą się z niepoświadczonych kopii list wierzytelności wraz z postanowieniami Sądu Rejonowego. Na zbiorczej liście wierzytelności wraz z 4 uzupełnieniami po uwzględnieniu wypłat z częściowego planu podziału, pod numerem 15, poz. 1 widnieje żądana wierzytelność powoda z wyszczególnieniem dotyczącym opłat rocznych za 2020, 2021 i 2022 rok z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości. W związku z powyższym, argumentację powoda jakoby jego wierzytelność nie została umieszczona na uzupełniającej liście wierzytelności zatwierdzonej przez Sąd Rejonowy w Krakowie nie można uznać za zasadną.

Powód podniósł także, że zgłoszeniu na listę wierzytelności winny podlegać jedynie wierzytelności upadłego, a nie należności z tytułu prowadzenia przez pozwanego działalności gospodarczej z wykorzystaniem gruntu objętego użytkowaniem wieczystym. Zdaniem powoda, taki sposób rozumowania zaprzecza celom postępowania upadłościowego, bowiem umożliwia pozwanemu uzupełnianie listy wierzytelności co roku o kwotę nieuiszczonej przez upadłego opłaty za użytkowanie wieczyste za każdy kolejny rok prowadzenia przez pozwanego działalności na gruncie Miasta Stołecznego Warszawy, co w konsekwencji uniemożliwia zakończenie postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku upadłego.

W ocenie Sądu powód w istocie nie zauważył, że należności z tytułu prowadzenia przez pozwanego działalności gospodarczej z wykorzystaniem gruntu objętego użytkowaniem wieczystym stanowią także zobowiązania pieniężne upadłego. Zgodnie z art. 72 z dniem ogłoszenia upadłości majątek upadłego staje się masą upadłości, która służy zaspokojeniu roszczeń wierzycieli upadłego. W skład masy upadłości wchodzi majątek upadłego należący do upadłego w chwili ogłoszenia upadłości oraz nabyty przez upadłego w toku postępowania upadłościowego. W zależności od tego w jakim trybie prowadzone jest postępowanie upadłościowe zarząd masą sprawuje syndyk albo zarządca. Wierzytelności wynikające z czynności syndyka lub zarządcy są wierzytelnościami w stosunku do masy upadłości. Po ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego, wierzytelności podlegają zgłoszeniu stosownie do art. 235, a w razie sporu mogą być dochodzone przez wytoczenie powództwa przeciwko syndykowi. W przypadku uznania takiej wierzytelności przez syndyka lub uznania jej zasadności przez sąd wskutek procesu skierowanego przeciwko syndykowi, wierzyciel może uzyskać zaspokojenie w trybie przewidzianym dla należności zaliczonych do pierwszej kategorii zaspokojenia (art. 342). Mając na uwadze powyższe, nie można uznać za trafne stanowisko powoda, w którym stwierdza, że należności z tytułu prowadzenia przez pozwanego działalności gospodarczej z wykorzystaniem gruntu objętego użytkowaniem wieczystym nie powinny podlegać zgłoszeniu na listę wierzytelności.

Powód stwierdził także, że wystąpił z pismem w dniu 25 stycznia 2023 r. do Sądu Rejonowego w Krakowie z prośbą o wskazanie czy wierzytelność będąca przedmiotem sporu w sprawie została uwzględniona na liście wierzytelności Pozwanego. W odpowiedzi Sąd Rejonowy w Krakowie poinformował powoda o tym, że wierzytelność będąca przedmiotem sporu nie została ujęta na liście wierzytelności upadłego. Jednak jak Sąd zauważył w powyższych rozważaniach, zgodnie z postanowieniem Sądu Rejonowego w Krakowie z dnia 10 lutego 2023 r., w trybie art. 235 zatwierdzono uzupełniającą listę wierzytelności nr 3 upadłego. Pod pozycją 15 listy wierzytelności pozwanego została umieszczona wierzytelność powoda w wysokości 27500 złotych stanowiąca opłatę roczną za 2022 r. z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej własność Miasta Stołecznego Warszawy, składającej się z działek ewidencyjnych o numerach 123/4 i 123/5 wraz z wyliczonymi przez niego odsetkami w kwocie 2500 złotych. Biorąc pod uwagę powyższe, Sąd stwierdził, że wierzytelność będąca przedmiotem sporu w sprawie została uwzględniona na liście wierzytelności upadłego.

Co więcej, pozwany przedstawił dokumentację składającą się z list wierzytelności w postępowaniu upadłościowym Firma Budowlana "Dom" Sp. z o.o. wraz z odpowiednimi postanowieniami Sądu Rejonowego w Krakowie zatwierdzającymi te listy. Dokumenty zostały przedłożone w kopiach niepoświadczonych ponieważ wszystkie oryginały znajdują się w aktach upadłościowych Sądu Rejonowego. Zdaniem powoda, przedstawione przez pozwanego dokumenty, w żaden sposób nie potwierdzone za zgodność z oryginałem z pewnością nie mogą stanowić dowodu z dokumentu w niniejszym postępowaniu. W ocenie Sądu obowiązek złożenia oryginału dokumentu powstaje z chwilą zgłoszenia przez stronę przeciwną takiego żądania (ustnie lub w formie pisma procesowego) i powinien nastąpić jeszcze przed rozprawą. Obowiązek ten powstaje automatycznie z chwilą zgłoszenia przez przeciwnika takiego żądania, bez potrzeby wydawania przez sąd jakichkolwiek rozstrzygnięć w tym przedmiocie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 marca 2015 r., sygn. akt II CSK 392/14). Termin jego złożenia ma zapewniać stronie żądającej tego możliwość zapoznania się ze złożonym oryginałem. W razie niepodporządkowania się żądaniu przeciwnika sąd będzie musiał dokonać oceny dowodów, posługując się treścią odpisu dokumentu. Brak dostarczenia oryginału dokumentu nie jest bowiem obwarowany żadnymi sankcjami. Wobec braku odpisu dokumentu lub odmowy jego złożenia ma zastosowanie art. 245. W niniejszej sprawie Sąd dał wiarę pozwanemu i ocenił dowód według własnego przekonania, rozważając wszechstronnie zebrany materiał dowodowy.

Na koniec uzasadnienia swojego stanowiska powód przytaczając liczne orzecznictwo i literaturę stwierdza między innymi, że ustalenie wierzytelności w postępowaniu upadłościowym, jak też postanowienie o zatwierdzaniu listy wierzytelności nie korzystają z powagi rzeczy osądzonej. Zdaniem powoda wyciąg z listy wierzytelności staje się tytułem egzekucyjnym tylko w przypadku gdy doszło do jego zakończenia (art. 352) albo umorzenia postępowania upadłościowego (art. 368).

Sąd stwierdził, że zgodnie z art. 352, po zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego wyciąg z zatwierdzonej przez sędziego-komisarza listy wierzytelności, zawierający oznaczenie wierzytelności oraz sumy otrzymanej na jej poczet przez wierzyciela, jest tytułem egzekucyjnym przeciwko upadłemu. Warunkiem uwzględnienia wierzytelności upadłościowej w postępowaniu upadłościowym (w tym w planie podziału funduszów masy) jest jej ustalenie, czyli umieszczenie na liście wierzytelności. Istnienie i wysokość wierzytelności umieszczanych na liście jest weryfikowana w postępowaniu upadłościowym, które w tym zakresie ma charakter postępowania rozpoznawczego, zaś zgłoszenie wierzytelności przez wierzyciela jest formą dochodzenia roszczenia. Tryb zgłoszenia wierzytelności do masy w postępowaniu upadłościowym obejmującym likwidację majątku dłużnika wyłącza co do zasady dochodzenie wierzytelności upadłościowej w inny sposób (np. w drodze procesu). Sąd zgadza się z poglądem wyrażonym przez powoda, że umieszczenie wierzytelności na liście wierzytelności nie korzysta z powagi rzeczy osądzonej, nawet jeśli była to wierzytelność uznana przez upadłego. W procesie z powagi rzeczy osądzonej korzystają jedynie rozstrzygnięcia merytoryczne zawarte w wyrokach oraz w nakazach zapłaty, nie zaś inne tytuły egzekucyjne jak zatwierdzona przez sędziego komisarza lista wierzytelności. Jednak zgodnie z art. 352 po zakończeniu lub umorzeniu postępowania upadłościowego wyciąg z zatwierdzonej przez sędziego komisarza listy wierzytelności, zawierającej oznaczenie wierzytelności oraz sumy otrzymane na jej poczet przez wierzyciel (powoda), jest tytułem egzekucyjnym przeciwko upadłemu. Wyciąg określający wierzytelność oraz należności uboczne, a ponadto sumy, które uzyskał wierzyciel już otrzymał na podstawie planu podziału, stanowi tytuł wykonawczy zgodnie z art. 777 § 1 pkt 4. Wobec ujęcia dochodzonej wierzytelności w zatwierdzonej liście wierzytelności powód nie ma interesu prawnego w domaganiu wydania się kolejnego tytułu egzekucyjnego w niniejszym postępowaniu, gdyż powód celem prowadzenia egzekucji przeciwko upadłemu może zaopatrzyć istniejący tytuł klauzulą wykonalności. Prawa powoda w odniesieniu do pozwanego są wystarczająco chronione istniejącą zatwierdzoną listą wierzytelności. Merytoryczne rozpoznanie sprawy (uwzględnienie powództwa) doprowadziłoby do sytuacji, że powód dysponowałby dwoma tytułami egzekucyjnymi przeciwko pozwanemu, dotyczącymi tej samej należności, co jest niedopuszczalne. Stwierdzenie braku istnienia interesu prawnego w popieraniu powództwa skutkował jego oddaleniem, o czym Sąd orzekł w punkcie 1-szym sentencji wyroku.

O kosztach procesu pomiędzy stronami Sąd orzekł w oparciu o art. 98 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. To skutkowało obowiązkiem zwrotu przez powoda na rzecz pozwanego poniesionych przez niego kosztów sądowych w kwocie 1250 złotych. Od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu zostały zasądzone odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, do dnia zapłaty. Powód był zwolniony z opłaty od pozwu, gdyż zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 1154) Skarb Państwa nie ma obowiązku uiszczania opłat sądowych.

/-/ Sędzia Anna Kowalska